Lumbale sympathectomie: behandeling, effecten en risico's

Lumbale sympathectomie is een vorm van chirurgische zenuwblokkade. Het wordt gebruikt om hyperhidrose of pijn.

Wat is lumbale sympathectomie?

Lumbale sympathectomie is wanneer bepaalde ganglia van het sympathische zenuwstelsel in het lumbale gebied worden gesneden tijdens een chirurgische ingreep. De doorsnijding kan gedeeltelijk of volledig zijn. De sympathieke zenuwstelsel maakt deel uit van het autonome zenuwstelsel en is de tegenhanger van de parasympathische zenuwstelsel​ Het vervult de taak van het reguleren van het metabolisme, hart- en circulatie​ Bovendien zorgt het voor een hoger prestatievermogen van het lichaam. Een andere functie van het sympathieke zenuwstelsel is om transpiratie te stimuleren. In het geval van lumbale sympathectomie is er een optie om de sympathische zenuw te blokkeren, wat leidt tot vermindering van overmatig zweten. Evenzo is lumbale sympathische zenuwblokkade geschikt voor de behandeling van chronische pijn voorwaarden. Zowel open als endoscopische lumbale sympathectomie zijn beschikbaar.

Functie, effect en doelen

In tegenstelling tot endoscopische thoracale sympathectomie (ETS), die wordt uitgevoerd om zweten van het gezicht en de handen te behandelen, wordt lumbale sympathische blokkade gebruikt om plantaire hyperhidrose van de voeten te behandelen. Terwijl thoracale sympathectomie transsectie of gedeeltelijke verwijdering van het beperkende koord in het thoracale gebied inhoudt, omvat endoscopische lumbale sympathectomie (ELS) de procedure in het lumbale wervelkolomgebied. Bij beide procedures is een minimaal invasieve aanpak mogelijk met behulp van een speciale endoscoop. Een chirurgische sympathectomie wordt echter alleen uitgevoerd als alle andere therapie opties niet leiden tot het gehoopte effect. Door het sympathische zenuwstelsel in de lumbale regio, pijn kan ook effectief worden behandeld. Dit geldt met name voor pijnaandoeningen in de onderste ledematen. In dit geval wordt de pijn aanzienlijk verlicht of zelfs volledig geëlimineerd. Bij pijnbehandeling, de zenuwen kan worden beïnvloed door toediening van een werkzame stof (sympatholyticum). De chirurg dient het medicijn toe aan de aangrenzende ader, wat resulteert in verbeterde bloed stroom naar de spieren en andere lichaamsstructuren. Dit resulteert in een vermindering van pijn. Zelfs een langdurig effect is mogelijk, mits er meerdere sessies worden uitgevoerd. De controle van de chirurgische procedure vindt plaats onder ultrageluid or Röntgenstraal toezicht. Op deze manier kan de chirurg een lange naald in het gebied rond het sympathische grenskoord steken en daarmee verdoven. De belangrijkste indicaties voor thoracale sympathectomie, naast plantaire hyperhydrose, zijn pijn als gevolg van circulatiestoornissenzenuwaandoeningen en een complex regionaal pijnsyndroom. Voor een effectieve behandeling van plantaire hyperdhidrose is het noodzakelijk om het zweten dat op de voeten optreedt te elimineren of op zijn minst te verminderen. Voor dit doel snijdt de chirurg het sympathische grenskoord door, dat zich ter hoogte van de lumbale wervelkolom bevindt. De cursus strekt zich uit van de majoor bloed schepen zoals de aorta naar de voorste lumbale wervelkolom. Omdat de sympathische zenuw moeilijk toegankelijk is, was in eerdere jaren een uitgebreide open operatie nodig. De herstelperiode van de patiënt duurde enkele weken. Sinds enkele jaren is de zachte endoscopische lumbale sympathectomie een van de meest voorkomende chirurgische ingrepen, waarbij video endoscopie​ Toegang wordt aan beide zijden verkregen via drie kleinere huid incisies in het laterale gebied van de navelstreng. Na de blokkade van de sympathische zenuw hoeft de patiënt slechts 24 uur in het ziekenhuis te blijven. De postoperatieve herstelperiode is nu ook beperkt tot enkele dagen. De ervaring van de chirurg speelt echter een doorslaggevende rol bij het slagen van de operatie. In principe wordt tegenwoordig endoscopische lumbale sympathectomie uitgevoerd. Daarentegen wordt open chirurgie alleen in uitzonderlijke gevallen gebruikt. Omdat deze procedure een buitengewoon gecompliceerde operatie is, wordt deze alleen in een paar gespecialiseerde centra uitgevoerd.

Risico's, bijwerkingen en gevaren

Endoscopische lumbale sympathectomie kan soms leiden op ongewenste bijwerkingen en complicaties. Net als bij endoscopische thoracale sympathectomie, is compensatoir zweten mogelijk na een operatie. De omvang van deze bijwerking is bij de meeste patiënten echter veel minder uitgesproken. Sommige patiënten, waaronder voornamelijk mensen die al een thoraxoperatie hebben ondergaan, voelen dit effect nauwelijks. Een andere mogelijke bijwerking is een toename van perifeer bloed stromen in de voeten. Dit komt tot uiting in voeten die te droog en te warm zijn. Af en toe zwellen de voeten op, maar dit is slechts tijdelijk. De complicatie van retrograde ejaculatie bij mannen, waarbij de zaadvloeistof niet langer naar buiten stroomt, is tamelijk zeldzaam geworden. Het wordt voornamelijk gezien na open sympathectomieën. De introductie van de meer precieze endoscopische lumbale sympathectomie heeft deze onaangename bijwerking echter aanzienlijk verminderd. Af en toe treden anatomische problemen op tijdens de procedure. Bijvoorbeeld littekenweefsel als gevolg van ontstekingbloeden of belemmerd zicht verhindert soms toegang tot de sympathische zenuw. In dergelijke gevallen breekt de arts de operatie af of kiest hij voor een open benadering. In principe leidt de onderbreking van de sympathische zenuw tot een significante verbetering van hyperhidrose van de voeten. Het slagingspercentage is dus ongeveer 99 procent. In sommige gevallen kan de ganglionketen echter helemaal niet worden gepasseerd, wat te wijten is aan ontstekingsprocessen of verklevingen die zijn gevormd na eerdere interventies. Bovendien kan de anatomie van de patiënt variëren. Daarom moet de chirurg vaak individueel te werk gaan.