Een persoon die zelfverzekerd is, heeft vertrouwen in zijn of haar capaciteiten. Het zelfvertrouwen komt tot uiting in de zelfverzekerde uitstraling. Dienovereenkomstig weerspiegelt het uiterlijke zelfverzekerde gedrag het innerlijke subjectieve gevoel van eigenwaarde van de persoon die handelt.
Wat is een laag zelfbeeld?
De term zelfvertrouwen staat voor onze eigen interne beoordeling met betrekking tot onze persoonlijkheid, capaciteiten, talenten, sterke en zwakke punten. Een laag zelfbeeld uit zich vaak in luid en flamboyant gedrag. In de buitenwereld creëert dit de façade van een zogenaamd zelfverzekerd persoon. Iemand met een laag zelfbeeld wordt gekweld door minderwaardigheidscomplexen, die resulteren in een gebrek aan zelfrespect en innerlijke onzekerheid. Niettemin hoeft niet elk luid of opvallend gedrag een laag zelfbeeld te betekenen. Misschien zit er een sterk persoon achter. Evenzo kan een onopvallende en bescheiden persoon ook een sterk gevoel van eigenwaarde hebben.
Oorzaken
De redenen voor een laag zelfvertrouwen kunnen verschillende oorzaken hebben. De meeste psychologen zijn van mening dat een gezond gevoel van eigenwaarde onafhankelijk moet zijn van externe invloeden. De individuele behoeften van een persoon, die afhankelijk zijn van externe factoren, kunnen echter niet worden genegeerd. Volgens Maslow's behoeftepiramide omvatten deze succes, erkenning, waardering en respect die medemensen voor elkaar kunnen hebben. De vervulling van individuele behoeften of het ontbreken daarvan hangt voornamelijk af van het imago van inprenting in de jeugd van een persoon. Al in de eerste levensjaren begint de autonomiefase bij kleine kinderen. Als dit wordt onderdrukt, kan het zich niet meer ontwikkelen. In ernstige gevallen kan dit leiden tot een pathologisch gevoel van lage eigenwaarde op volwassen leeftijd, dat angst kan veroorzaken bij het confronteren van alledaagse dingen. Een kind dat alleen in het ouderschap wordt bekritiseerd, leert zichzelf als niet in orde te zien. Vaak maken kinderen fouten in de ogen van ouders, die onmiddellijk worden omgezet in een oordeel over de algehele persoonlijkheid van het kind. Als gevolg van het verwoorden van alleen negatieve kritiek op basis van een fout, kan een kind geen gezond zelfrespect ontwikkelen. Het constante falen om lof en erkenning te ontvangen, leidt uiteindelijk tot minderwaardigheidscomplexen, zelfs in jeugd De blijvend afgedwongen blinde naleving van regels en grenzen leidt later tot een onvermogen tot zelfreflectie omdat inzicht in het eigen handelen door een gezonde relatieopbouw tussen ouder en kind niet heeft plaatsgevonden. Latere ervaringen op volwassen leeftijd kunnen ook de oorzaak zijn van een laag zelfbeeld. Het verlies van zelfrespect kan optreden in een partnerschap met een narcist of in het dagelijkse professionele leven wanneer er een gebrek aan successen is. Het gebrek aan successen brengt vaak een gebrek aan erkenning met zich mee. Het zelf wordt vaak gedefinieerd door de persoon die aan een laag zelfbeeld lijdt, alleen in termen van prestatie, als dat de manier is waarop die persoon is onderwezen. Mensen met een laag zelfbeeld zijn niet in staat om zichzelf met respect onder ogen te zien. Dit resulteert in respectloos gedrag ten opzichte van medemensen. Iemand die als kind bijvoorbeeld te weinig aandacht kreeg, zal er later gedragsmatig opvallend voor strijden. In extreme gevallen lijkt dit op een verslaving.
Symptomen, klachten en tekenen
Iemand die aan een gebrek aan eigenwaarde lijdt, is vaak jaloers op de successen van anderen. Dit leidt ertoe dat medemensen opzettelijk niet worden geprezen om hen psychologisch te destabiliseren. Door medemensen psychologisch te destabiliseren, maakt de destabilisator en lijder van een laag zelfbeeld zichzelf "groot" vanuit een subjectief standpunt. Het succes van andere medemensen kan door iemand met een laag zelfbeeld als een directe bedreiging worden ervaren. Dit is vooral het geval wanneer deze mensen zich in de directe omgeving bevinden, of het nu een collega of een broer of zus is. Mensen die hun lage gevoel van eigenwaarde vakkundig voor de buitenwereld verbergen, hebben een slecht vermogen om tolerantie voor gemaakte fouten te ontwikkelen. Falen wordt snel negatief en in sommige gevallen zelfs brutaal verwoord. Directe confrontatie wordt vaak als preventieve maatregel gebruikt, zodat wordt voorkomen dat de aangevallen tegenpartij de persoon met een laag zelfbeeld ondervraagt. Andere meningen worden in wezen gezien als een directe aanval op de persoon of subjectief als een aanval op het eigen bestaan. Haat en wraakzucht kunnen daarom het resultaat zijn van een persoon met een laag zelfbeeld. Er zijn echter ook mensen die rustig met hun lage gevoel van eigenwaarde leven. Terwijl er ook mensen zijn die stil zijn, maar toch zelfverzekerd. In het eerste geval vertonen deze mensen vaak veel gedragsproblemen. Ze trekken zich vaak terug en zijn bang voor alledaagse of onbekende situaties waarin ze bang zijn om beoordeeld te worden door anderen. Deze angst kan het niveau van volledige afzondering bereiken. Situaties worden bewust vermeden waarin de persoon met een laag zelfbeeld in het middelpunt van de belangstelling staat. De angst voor een negatief oordeel is te groot. Dit type persoon gaat door het leven met een onzeker gevoel, terwijl hij geen vertrouwen in zichzelf heeft, zowel in zijn persoonlijke als professionele leven. Ze worden overweldigd door alledaagse situaties. Het is voor deze mensen moeilijk om beslissingen te nemen. Dit onvermogen om beslissingen te nemen kan leiden tot pathologisch uitstelgedrag. In dit geval is er sprake van een stoornis. Uitstelgedrag is dan niet langer gebaseerd op slecht timemanagement, falende organisatie of luiheid. Het groeit uit de wortels van faalangst.
Complicaties
Het gemarkeerde gedrag kan leiden tot ernstige complicaties. Deze complicaties strekken zich uit tot alle aspecten van het dagelijks leven. Dienovereenkomstig kan een laag zelfbeeld leiden tot ernstig Depressie Er zijn mensen die in deze gevallen hun innerlijke agressie tegen zichzelf beginnen te richten. Zelfbeschadiging of zelfs zelfmoord kan het gevolg zijn. Maar ook een volledige isolatie van de buitenwereld kan een gevolg zijn. Hieruit kunnen ernstige pathologische persoonlijkheidsstoornissen ontstaan. Gevaarlijk voor het stille type zijn relaties waarin de partner het lage zelfvertrouwen van zijn tegenhanger misbruikt om macht uit te oefenen. Iemand met een laag zelfbeeld wordt een slachtoffer dat niet weet hoe hij zichzelf moet verdedigen. In extreme gevallen bevindt de getroffen persoon zich in een hopeloze situatie vanuit zijn subjectieve standpunt. Het falen van autonomie, dat misschien al is begonnen in jeugd, wordt voortgezet in de relatie. Onbewust zoekt dit soort persoon met minderwaardigheidsgevoelens een partner die hem terug zal geven wat hij in zijn jeugd al gewend was. Zowel in het privé- als in het beroepsleven worden mensen zonder eigenwaarde vaak als een last ervaren. In de professionele wereld kunnen ze hun medemensen kwellen door hun manier van doen en het bedrijf schaden, of ze belemmeren het werk door permanent onvermogen om beslissingen te nemen. Zowel in de ene als in de andere richting kunnen verstrekkende complicaties optreden die het leven van andere mensen kunnen beïnvloeden. Vooral op managementniveau hebben mensen daar last van narcisme, die hun lage gevoel van eigenwaarde proberen te verbergen voor de buitenwereld, vormen een probleem voor veel werknemers. De grandioze “ME” die zichzelf hulde brengt uit minderwaardigheidscomplexen kan - in de functie van manager - ervoor zorgen dat werknemers hun baan opzeggen en zo een vaste baan opgeven. Op de lange termijn kan dergelijk gedrag alleen het hele bedrijf schaden. Mensen die op pathologische wijze hun gevoel van minderwaardigheid jegens zichzelf ontkennen, krijgen niet het idee om een behandeling te zoeken omdat ze zichzelf niet als geestesziek beschouwen. Ze vinden dat hun aandachtsverslaving het juiste is om te doen. Voor de schade die ze aanrichten, ontlopen ze de verantwoordelijkheid door anderen de schuld te geven. Het gebrek aan zelfreflectie verhindert de mogelijkheid van psychologische behandeling.
Wanneer moet je naar een dokter?
Gevoelens van minderwaardigheid kunnen ernstig zijn Depressie In dit geval is professionele hulp in de vorm van psychotherapeutische behandeling vereist. Dit kan worden gedaan in combinatie met medicamenteuze behandeling. Echter, alleen een dokter of psychiater mag medicatie voorschrijven. De psycholoog is daarentegen geen arts en kan geen recept afgeven drugsGebrek aan zelfbewustzijn kan leiden tot het tolereren van constante grensschendingen jegens zichzelf. Als een getroffen persoon op deze manier wordt misbruikt door een persoon die honger heeft, is gekwalificeerde hulp zelfs dan nodig om de gevaarlijke paarcombinatie te helpen scheiden. Pas daarna kan het geleidelijk herwinnen van eigenwaarde worden aangepakt. In het geval van volledige mentale verlamming door onvoldoende zelfrespect, zijn er dagklinieken beschikbaar die psychologisch bieden therapie in een groepsomgeving. Als de getroffen persoon intrinsiek levensvatbaar blijft en in staat is om het dagelijkse leven goed te beheren, is professionele hulp misschien niet nodig. Als de persoon met een laag zelfbeeld erin slaagt de wil op te wekken om iets te veranderen, kan hij of zij zichzelf misschien helpen in de vorm van eigen onderzoek en dagelijkse oefeningen. Als het een narcistische persoonlijkheid is, is er alleen een succesvolle behandelingsoptie als deze persoon zichzelf bewust als een narcist kan zien.
Diagnose
Een diagnose kan worden gesteld door middel van psychoanalyse. Patiënten hebben vaak last van secundaire symptomen, zoals Depressie, angst of paniek. Tijdens een therapeutische behandeling filtert de therapeut het eigenlijke probleem eruit. Depressie is echter altijd gebaseerd op verschillende factoren. Een factor kan een te laag zelfbeeld zijn. De problemen die zich in de loop van het leven voordoen, verhullen vaak de echte oorzaken. Om een eerste overzicht te krijgen, verspreiden sommige psychologen tijdens de eerste sessie een vragenlijst onder patiënten. Echter, therapie De benaderingen kunnen in dit opzicht verschillen tussen verschillende psychologen. Over meerdere sessies kunnen bepaalde problemen en hun oorzaken worden uitgefilterd.
Behandeling en therapie
In ernstige gevallen bestaat de mogelijkheid om een plaats te krijgen in een dagkliniek. Daar krijgt de getroffen persoon psychotherapeutische hulp van gekwalificeerd personeel. Therapie wordt ook in een dagkliniek in groepsverband gegeven. De getroffen persoon zal zich hiervoor vooraf moeten aanmelden. Om het probleem specifiek te behandelen, kan individuele therapie geschikter lijken. Niet iedereen is geschikt voor therapie binnen een groep. Vooral mensen die een delicate en gevoelige geest zijn geworden vanwege hun geringe of niet-bestaande gevoel van eigenwaarde, zijn wellicht niet geschikt voor een groep. Zelfbewustzijn en wilskracht kunnen al de eerste stappen zijn als de persoon sterk genoeg is om zichzelf te behandelen en zijn probleem heeft herkend. Als de persoon met te weinig zelfvertrouwen de moed niet heeft praten over zijn probleem in het bijzijn van een andere persoon, kan geschikte literatuur over zelfvertrouwen ook helpen. De manifestaties die worden veroorzaakt door een te laag zelfbeeld, kunnen extern op veel verschillende manieren voorkomen. Vaak worden de nawerkingen, zoals depressie, behandeld met medicatie.
Vooruitzichten en prognose
De vooruitzichten en prognose voor mensen met een laag zelfbeeld zijn niet slecht, tenzij er al andere ernstige persoonlijkheidsstoornissen uit zijn voortgekomen en behandeld moeten worden. Eigenwaarde kan worden aangeleerd en ontwikkeld. Dit omvat actief leren zelfreflectie en het herkennen van de eigen zwakheden en sterke punten. Een accentverschuiving van subjectieve focus naar een positieve mindset kan ook worden geleerd. Het ontwikkelen van zelfbewustzijn kost echter tijd. Toch is het niet onmogelijk om een sterk zelfgevoel te krijgen. Psychotherapeutische behandeling kan de juiste aanpak bieden om mentale zwakheden om te zetten in sterke punten. De getroffen persoon moet zelf meewerken aan de therapie en het genezingsproces naar eigen goeddunken bevorderen.
het voorkomen
Preventie kan in eerste instantie plaatsvinden door de ouders van een kind. Ouders dienen zich ervan bewust te zijn dat het afdrukken plaatsvindt tijdens de eerste zeven jaar van Kinder ontwikkeling Deze inprenting vergezelt het opgroeiende kind zijn of haar leven lang en zal elke volgende handeling beïnvloeden. Een juiste omgang met de autonomiefase van een kind en het overdragen van verantwoordelijkheid aan het kind, versterkt het verantwoordelijkheidsgevoel. De evaluatie van een gebrekkig gedrag mag niet direct als een gebrekkige persoonlijkheid worden beoordeeld. Op deze manier krijgt het kind een verkeerd beeld van zichzelf. Begrip en het opbouwen van een gezonde relatie tussen ouders en kind bevordert het zelfvertrouwen van een opgroeiend kind. Als er al een gebrek aan zelfvertrouwen is, is dit niet meer te voorkomen.
Nazorg
Zodra de therapie voor het stimuleren van het gevoel van eigenwaarde heeft plaatsgevonden, moet een bepaalde hoeveelheid nazorg worden gevolgd. Deze nazorg dient om tegenslagen te voorkomen. Vooral wanneer een patiënt aan het genezen is, mogen therapiesessies in het begin niet volledig worden onderbroken. Om het gevoel van eigenwaarde op de lange termijn te versterken, kost het veel geduld en sterkte. Een goede sterkte is de professionele hulp, de mensen die in het veld zijn opgeleid. Veel getroffen mensen denken dat ze na een therapie de ziekte hebben overwonnen of zelfs zonder professionele hulp kunnen redden. Men vergeet dat zelfs een klein misverstand voor een tegenslag kan zorgen. Dit is precies waarom het belangrijk is, vooral wanneer het gevoel van eigenwaarde laag is, om verdere therapie te zoeken. Als dit niet wordt gevolgd, kunnen gevolgen optreden zoals zelfmoordgedachten of ernstige depressies. Precies daarom is het belangrijk om bij een laag zelfbeeld een specifieke nazorg te volgen, ook nadat de therapie nog is aangesloten. Het gezin kan ook een goede steun en hulp zijn bij het omgaan met de ziekte. Het kan de getroffen persoon ondersteunen en helpen op de verdere weg naar herstel. Indien nodig kunnen de uren gewoon worden verkort en de therapie worden voortgezet totdat de behandelde persoon er vrij zeker van is dat hij of zij geen ondersteuning meer nodig heeft.
Hier is wat u zelf kunt doen
Om een gezond gevoel van eigenwaarde te ontwikkelen, moet de focus in iemands mentaliteit verschuiven. Veel mensen met een laag zelfvertrouwen richten zich op negatieve ervaringen en voorspellen hetzelfde voor hun toekomst. Daarom leren positieve denkpatronen zijn noodzakelijk. Zelfs met heel eenvoudige oefeningen kan zelfvertrouwen ontstaan. Al in de houding van een persoon kan veel worden gelezen. Getrokken schouders, een neerwaarts gerichte blik en een gebogen houding zijn niet de tekenen van een sterk zelfvertrouwen. Het tegenovergestelde zou hier waar zijn. Maar zelfs bij een fysieke verandering kan er een andere levenshouding ontstaan. Een rechte wandeling en een vooruitziende blik zijn al de eerste goede stappen op weg naar een gezond gevoel van eigenwaarde. Als er voor een bepaald ding voorkeuren zijn, kunnen deze via een beloningssysteem worden gebruikt. Dit verhoogt de motivatie om een taak daadwerkelijk af te ronden. Door zelfreflectie kan de getroffen persoon kritischer worden ten opzichte van zichzelf en toleranter ten opzichte van andere mensen. Wat ooit voelde als een constante strijd tegen zichzelf en anderen, kan daarom evolueren naar een vredig bestaan met een sterk zelfgevoel.
