Lokalisatie van pijn
De lies bevindt zich anatomisch dicht bij de binnenkant dij en de spieren en pezen die daar lopen, en daarom pijn van de binnenkant van het bovenbeen kan zeker voorkomen bij liesaandoeningen. De liesband is een ligament dat loopt van het heupbeen naar de schaambeen. Dit ligament staat in nauw contact met de pezen van de spieren van de binnenkant dij en buikspieren.
Als er nu een ziekte van de lies optreedt, is het mogelijk dat de pezen van de omliggende spieren worden aangetast en dit kan worden waargenomen als pijn in het binnenste dijTypische aandoeningen van de liesstreek, die pijnlijke symptomen van de binnenkant van de dij kunnen veroorzaken, zijn hernia's of de zogenaamde "zachte lies" bij atleten. De compressie van bepaalde zenuwen lopend in de lies kan ook leiden tot pijn in het gebied van de binnenkant van de dij. Het uitvoeren van bepaalde sporten of langdurig zitten kan een dergelijke zenuwcompressie veroorzaken en ongemak veroorzaken.
De heup bevindt zich anatomisch dicht bij structuren lopend langs de binnenkant van het dijbeen en is daarom een veelvoorkomende oorzaak van pijn in dit gebied. In de meeste gevallen worden de spierstructuren of pezen van de heup overbelast. De spieren die aan de binnenkant van de dij liggen, lopen tussen de heup en de kniegewricht.
Als deze spieren nu geïrriteerd zijn in het gebied van de heup, kan pijn optreden gedurende het hele verloop van de spier. Degeneratieve veranderingen in de heup gewricht kan ook verantwoordelijk zijn voor de klachten die optreden. Een typische degeneratieve ziekte die verantwoordelijk is voor pijn in het gebied van de binnenkant van de dij is heup artrose.
Door zeker te irriteren zenuwen en pezen wordt de pijn, die ontstaat in de heup, overgebracht naar het gebied van de binnenkant van de dij. Voor pijn die optreedt aan de binnenkant van de dij, de pees lopend speelt daar vaak een grote rol. Vooral bij overbelasting raakt de pees snel ontstoken en veroorzaakt pijn die doorgaans wordt ervaren als pijn in de binnenkant van de dij.
De ontsteking wordt meestal niet veroorzaakt door een infectie, maar kan een teken zijn van onjuiste of overmatige belasting en slijtage, en leidt tot degeneratieve veranderingen in de peesstof en bijgevolg tot pijn. Vooral sporters hebben relatief vaak last van peesontstekingen, die moeilijk te behandelen zijn. Om de pijn die gepaard gaat met peesontsteking en de ziekte zelf te behandelen, kunnen bepaalde gedragsmaatregelen worden gebruikt in combinatie met medicamenteuze behandeling.
Het is belangrijk om de spieren van de binnenkant van de dij strikt te sparen, omdat het overbelasten ervan kan leiden tot een verergering van de ontsteking. De verlichtingsperiode moet royaal zijn (weken tot maanden in plaats van dagen!), Ook al zijn de symptomen zodanig verbeterd dat er geen pijn meer is in rust.
Als de belasting te vroeg opnieuw wordt gestart, is er een terugval op handen. Pijnstillers kunnen ook worden ingenomen, die idealiter een ontstekingsremmend effect hebben. Vooral medicijnen die vallen in de groep van zogenaamde NSAID's worden dan ook veel gebruikt bij deze ziekte.
Men moet zich echter niet laten misleiden door het pijnverlagende effect van de medicatie en niet te vroeg beginnen met trainen! Cortisol, dat zeer effectief is tegen ontstekingen, moet strikt worden vermeden, omdat het een negatief effect kan hebben op de robuustheid van de pezen en in het ergste geval zelfs tot peesscheuren kan leiden. U kunt hier meer informatie over dit onderwerp lezen:
- Tendinitis van de dij
- Tendinitis in de lies
