De typische symptomen van levercirrose
De symptomen van lever cirrose is net zo gevarieerd als de taken van de lever. Over het algemeen kan worden gezegd dat 2 hoofdfuncties van de lever worden beïnvloed door cirrose. Enerzijds is het leverHet vermogen om te synthetiseren en aan de andere kant zijn metabolisme en ontgifting functies.
Vooral het zogenaamde leidende symptoom van ernstige leveraandoeningen levercirroseIs geelzucht. Geelzucht treedt op wanneer er een achterstand is van gal in de vernauwde galkanalen, die vervolgens via de bloed schepen. Hierdoor worden de huid en vooral de ogen gelig.
Deze congestie kan ook worden veroorzaakt door galstenen. Zoals hierboven vermeld, wordt het vermogen van de lever om te synthetiseren aanzienlijk aangetast door levercirrose. Dit betekent dat de bloed eiwit albumine in het bijzonder, en de stollingsfactoren worden niet meer voldoende geproduceerd.
Als gevolg hiervan is het verminderd albumine vermindert de hoeveelheid vloeistof in de bloed schepen, die op zijn beurt lekt in het onderhuidse weefsel. Dit leidt tot het klassieke fenomeen ascites (buikvocht). Bovendien treden stollingsstoornissen op, die de neiging tot bloeden sterk vergroten.
Het aantal bloedplaatjes vermindert ook aanzienlijk, waardoor de neiging tot bloeden toeneemt. Aanvankelijk, levercirrose kan zich manifesteren door symptomen zoals vermoeidheid, verlies van eetlust, slechte prestaties en impotentie. Andere symptomen zijn kaalheid in de buik, gelakt tongernstige roodheid van de handpalmen (palmerytheem), caput medusae (varices van de buikwand) en hepatische encefalopathie.
Hepatische encefalopathie is de hoofdoorzaak van een defect ontgifting functie. De lever kan de geproduceerde gifstoffen niet verwijderen. Deze gifstoffen kunnen dan de hersenen en aanzienlijke schade veroorzaken.
Het verminderde ontgifting functie betekent ook dat medicijnen langzamer worden afgebroken en dus een langer effect hebben. Bij de behandeling met medicatie moet met dit punt rekening worden gehouden. De diagnose levercirrose wordt in eerste instantie gesteld op basis van de patiënt medische geschiedenis en klinisch onderzoek.
Hier zou de arts dan bepaalde symptomen opmerken die op cirrose zouden duiden als een vermoedelijke diagnose. Beeldvorming en medische laboratoriumonderzoeken worden vervolgens gestart om de vermoedelijke diagnose te bevestigen. Echografie is een van de belangrijkste, goedkoopste en vooral snelste beeldvormingsprocedures.
Hier kan niet alleen de grootte van de lever worden beoordeeld, maar ook de weefselstructuur en de lever schepen. Bovendien is de betrokkenheid van andere buikorganen, zoals de milt, kan ook worden beoordeeld. In gevallen van uitgesproken levercirrose, de milt wordt vaak vergroot.
Een computertomogram (CT) kan de diagnose ook met hoge precisie bevestigen. In de laboratoriumgeneeskunde kan de mate van levercirrose duidelijk worden aangetoond door middel van een specifieke lever enzymen. Deze worden sterk verhoogd bij necrotische veranderingen van de lever.
De belangrijkste lever enzymen omvatten ALT (GOT), AST (GPT) en gamma GT. Afhankelijk van het verhogingspatroon is het mogelijk om te differentiëren om welk type leverziekte het gaat. De meest directe onderzoeksmethode is de echografisch geleide lever biopsie.
Hier kan de arts direct onder de microscoop beoordelen in hoeverre het leverweefsel is veranderd of hoever de levercirrose is gevorderd. Wat nog belangrijker is, het is ook belangrijk om te beoordelen of lever kanker precursoren zijn ontstaan uit cirrose. Verdere informatie is te vinden onder:
- Levercirrose
- Levercirrose therapie
