Symptomen van borderline-syndroom

Introductie

Er zijn enkele typische symptomen of kenmerken die kunnen optreden bij een borderline-syndroom. Deze omvatten een minachting voor de eigen ervaring, een verhoogde kwetsbaarheid in de emotionele ervaring en het maskeren van emotionele reacties. Ook de zogenaamde blindering, een onvoldoende mogelijkheid tot probleemoplossing, impulsiviteit alsook zwart-witdenken en dissociatines maken er deel van uit. Andere symptomen zijn de zogenaamde actieve passiviteit en zelfbeschadigend gedrag (bijvoorbeeld door krabben). In de volgende tekst worden de symptomenkenmerken uitgelegd.

Zelfbeschadigend gedrag

Bijna 80% van de patiënten met borderline ontwikkelt in de loop van hun leven zelfbeschadigend gedrag. Deze vaak zeer verschillende soorten zelfbeschadiging (snijden, brandend, aftappen bloed, enz.) dienen gewoonlijk niet het doel van het doden, maar eerder om een ​​staat van opwinding te beëindigen.

Patiënten geven na een zelfbeschadiging vaak aan dat ze zichzelf weer moesten 'voelen'. Krabben is een symptoom dat kan optreden bij patiënten met een borderline-syndroom en is waarschijnlijk het eerste dat veel leken associëren met een borderline-syndroom. Krabben is een vorm van zelfbeschadigend of zelfbeschadigend gedrag.

Meestal worden scherpe voorwerpen zoals een scheermesje gebruikt om zichzelf letsel toe te brengen. Er worden vaak veel sneden in de onderarmen gemaakt. Afhankelijk van hoe diep de verwondingen zijn, blijven er littekens achter.

Behalve littekens zijn er andere soorten zelfverwonding, zoals brandwonden of haar trekken. De betrokken patiënten noemen als reden voor het zelfbeschadigende gedrag dat ze zich weer beter kunnen voelen, dat ze innerlijke spanning kunnen loslaten of dat ze de innerlijke leegte kunnen verdrijven die veel patiënten erg kwelt. Zelfbeschadigend gedrag kan ook dienen om de buitenwereld te manipuleren.

Vaak zijn de patiënten op de hoogte van het effect dat deze verwondingen hebben op hun sociale omgeving en gebruiken ze dit om iemand tot zich te wenden. Vrij zelden is een zelfmoordpoging het doel van het krabben. Over het algemeen komt zelfbeschadigend gedrag overigens niet alleen voor bij borderline-ziekte. Andere psychische aandoeningen kunnen ook gepaard gaan met zelfbeschadigend gedrag, bijvoorbeeld depressieve episodes of obsessief-compulsieve stoornissen. Vooral tijdens de adolescentie komt ook zelfbeschadigend gedrag voor zonder een uiting van een ziekte.

Negeren van de eigen ervaring

Met de borderline-stoornis hebben patiënten het al "geleerd" jeugd, door een veelal beledigende of anderszins negatieve omgeving, dat ze dat niet zouden moeten doen luisteren naar hun gevoelens, omdat ze "hoe dan ook fout" zijn. Bovendien leidt dit ertoe dat belangrijke gevoelens vaak niet serieus worden genomen en niet in overweging worden genomen door patiënten met borderline-syndroom.

Verhoogde kwetsbaarheid in emotionele beleving

Er is vaak niet veel voor nodig om een ​​borderline-patiënt te laten ontploffen. Zelfs kleine dingen zijn voldoende om een ​​gewelddadige en langdurige reactie uit te lokken.