Kruisallergie | Allergie door amoxicilline

Kruisallergie

In het geval van een allergie, een overmatige reactie van de immuunsysteem treedt op na contact met een stof die wordt herkend als lichaamsvreemd. De immuunsysteem oriënteert zichzelf op bepaalde bouwstenen (antigenen). Het lichaam vormt zich nu antilichamen tegen deze bouwstenen.

Dit zijn kleine moleculen die de antigenen als een sleutel in een slot passen, zodat ze samenklonteren en gemarkeerd worden voor afbraak door macrofagen. Verschillende stoffen, zoals medicijnen, kunnen vergelijkbare bouwstenen bevatten. Als het lichaam bijvoorbeeld allergisch is voor een medicijn, kan het deze bouwstenen zelfs in structureel nauw verwante medicijnen herkennen en reageren met een allergische reactie. Amoxicilline behoort tot de grote groep penicillines, die een bètalactamring dragen om te bestrijden bacteriën en lijken qua structuur sterk op elkaar. Dus in het geval van een amoxicilline allergie, andere penicillines gebruiken (bijv Penicilline G, Penicilline V of Ampicilline) veroorzaakt een allergische reactie van het lichaam.

Kan een amoxicilline-allergie worden geërfd?

Een erfenis van de amoxicilline allergie is nog niet bewezen. Toch is het mogelijk dat deze allergie vaker voorkomt in een gezin. Over het algemeen kan er een aanleg voor allergische reacties zijn als de ouders ook een verhoogde allergie hebben voor medicijnen of andere stoffen. Daarom, als er een mogelijkheid is van een allergie voor een bepaalde stof, moet de arts in elk geval worden geïnformeerd. Dit voorkomt complicaties tijdens de behandeling met amoxicilline.

Diagnose

In een gedetailleerde anamnese kan allereerst worden nagegaan of er ooit symptomen zijn opgetreden na inname van een bepaald medicijn (bijvoorbeeld tegen de werkzame stof amoxicilline) en hoe deze zich manifesteerden. Er kan dan een huidtest worden uitgevoerd. Vergelijkbaar met de opheldering van een allergie voor huisdieren of voedsel, de zogenaamde priktest wordt ook gebruikt om een drugsintolerantie.

Het is vooral nuttig in het geval van allergische reacties van het directe type om te bepalen welke werkzame stof de allergie veroorzaakt. De verschillende mogelijke oorzaken worden toegepast op de onderarm. De huid is lichtjes getekend waardoor de stof sneller in contact komt met het weefsel en bij een allergie direct een symptoom zichtbaar is.

Een intracutane test kan ook worden gebruikt ter verduidelijking, die vergelijkbaar is met de priktest, maar de medicijnen worden in de onderhuidse huidlaag geïnjecteerd. Als deze tests niet succesvol zijn en geen enkele stof kan worden geïdentificeerd als verantwoordelijk voor de allergie, is er nog de mogelijkheid om een ​​provocatietest uit te voeren. Bij deze test worden kleine hoeveelheden van het mogelijk allergene medicijn (in dit geval: amoxicilline) toegediend.

Op deze manier kan worden waargenomen op welke werkzame stof de patiënt duidelijk reageert. Deze test mag echter alleen worden uitgevoerd onder strikte observatie en als er geen ernstige reacties te verwachten zijn, als een anafylactische shock is een levensbedreigende situatie. Verder diverse bloed tests kunnen ook worden uitgevoerd.

In geval van een allergische reactie het lichaam produceert antilichamen van het IgE-type, die typisch zijn voor een onmiddellijke reactie. Als ze zijn verheven in de bloed, dit kan een aanvullende indicatie zijn. Daarnaast zijn tryptasen ook te vinden in het bloed in grotere hoeveelheden. Ze behoren tot de mestcel-activerende mediatoren en worden daarom tijdens een acute of reeds ervaren allergische reactie in het bloed verhoogd.