Contusie stuitbeen

De stuitbeen blauwe plek is een van de meest voorkomende en pijnlijke verwondingen die een persoon kan oplopen. Vooral ouderen en sporters hebben vaak last van een stuitbeen kneuzing of zelfs een stuitbeen breuk (breuk) of luxatie (ontwrichting). Gelegen aan het onderste uiteinde van de wervelkolom, de stuitbeen, ook bekend als Os coccygis, is verantwoordelijk voor tal van bewegingen.

Na een stuitbeen kneuzingeenvoudige activiteiten zoals lopen en vooral zitten zijn echter plotseling niet meer mogelijk of kunnen alleen worden uitgevoerd met zeer ernstige pijn. Een contusie in het stuitbeen wordt gewoonlijk medisch geclassificeerd als onschadelijk, maar kan voor patiënten een echte geduldstest zijn vanwege de ernstige pijn en de immense beperking van beweging. Erge, ernstige pijn en resulterend slapeloosheid zijn veel voorkomende symptomen. In ernstige gevallen kan het zelfs nodig zijn om meerdere weken ziekteverlof op te nemen wegens arbeidsongeschiktheid.

Anatomie

Het stuitbeen, ook wel Os coccygis genoemd, maakt deel uit van de onderste wervelkolom van het menselijk lichaam. Het is benig en verbonden met de heiligbeen (Os sacrum) hierboven. Het vormt een synostose met de heiligbeen, dwz een benige verbinding tussen twee structuren.

Het stuitbeen zelf bestaat uit 5 oorspronkelijk gecreëerde wervels, die bij de meeste mensen samengegroeid zijn tot een enkel bot. Het kan worden beschouwd als een rudimentair overblijfsel van de staart van gewervelde dieren. Over het algemeen is het stuitbeen het startpunt voor veel spieren en ligamenten, die vooral nodig zijn bij zit-, loop- en buigbewegingen.

Als deze spieren door overmatige pijn falen of slechts gedeeltelijk kunnen worden gebruikt, zijn veel elementaire bewegingen zoals opstaan ​​of rechtop lopen niet meer mogelijk. Door zijn ligging is het stuitbeen goed beschermd tegen alledaagse stress, maar het kan ernstig worden beïnvloed door vallen en leiden tot pijnlijke kneuzingen. In ernstige en vrij zeldzame gevallen kunnen ook fracturen (coccyxfracturen) of dislocaties (coccyx-luxaties) optreden.

Vooral stuitbeenontstekingen leiden vaak tot loopproblemen en moeten operatief worden behandeld om toekomstige schade te voorkomen, zoals artrose. Stuitbeenfracturen kunnen meestal ook conservatief worden behandeld met immobilisatie en pijnstillers. Slechts zelden is een operatie nodig. Typisch hier is de ontwikkeling van een groot hematoom op de billen en abnormale mobiliteit van de stuitbeenwervels.