Hersencysten bij kinderen
Omdat beroertes of parasieten (althans in Duitsland), die bij volwassenen tot cystevorming kunnen leiden, over het algemeen minder vaak voorkomen bij kinderen, hersenen cysten zijn aangeboren bij kinderen. Dit zijn holle ruimtes die zijn ontstaan tijdens hersenen ontwikkeling naast het normale cerebrale ventrikelsysteem en zijn vaak gevuld met hersenvocht. Deze omvatten bijvoorbeeld de zogenaamde arachnoïdale cysten.
Deze cysten zijn in principe niet gevaarlijk. Afhankelijk van hun locatie kunnen ze echter leiden tot ophoping van hersenvocht, dat normaal gesproken vrij kan stromen in de hersenen. In dit geval kan zich een zogenaamde hydrocephalus (hydrocephalus) ontwikkelen, die acuut moet worden behandeld en tot verdere schade kan leiden.
In zeer zeldzame gevallen kan een hersencyste zelfs leiden tot een vervorming van de schedel. Meestal zijn de cysten echter helemaal niet merkbaar en worden ze vaak pas op latere leeftijd bij toeval ontdekt. Naast hydrocephalus kan ook de grootte van de cyste bij kleine kinderen een reden zijn voor een operatie.
Bij zeer grote cysten wordt vaak een operatie uitgevoerd om ruimte te maken voor de verdere ontwikkeling van de hersenen. Een bekende cyste moet dan regelmatig worden gecontroleerd, omdat bijvoorbeeld bij sterke groei later verwijdering nodig kan zijn. Zelfs als symptomen zoals hoofdpijn of epileptische aanvallen later optreden, moeten de cysten in de diagnose worden meegenomen, maar in veel gevallen veroorzaken ze nooit problemen.
De groep van plexus choroïdale cysten speelt ook een speciale rol bij nog ongeboren baby's. Deze cysten vormen zich in de gebieden van de hersenventrikels die verantwoordelijk zijn voor de productie van hersenvocht. Ze kunnen vaak worden opgespoord tijdens de prenatale periode ultrageluid examen.
Ze hebben echter zelf meestal geen ziektewaarde. Alleen in het geval van zeer grote plexus choroideus cysten die aan beide zijden voorkomen, dienen verdere prenatale diagnostiek te worden overwogen. In dit geval spreekt men van een zogenaamde soft marker. Dit is een afwijking die een aanwijzing zou kunnen zijn voor verdere misvormingen en handicaps, maar is niet sluitend of exclusief. Eenzijdige cysten hiervan verdwijnen meestal vanzelf voor de geboorte en zijn ook geen indicatie voor verdere ziekten.
Alle artikelen in deze serie:
