Een langetermijnstudie toont aan dat met de hulp van Kassel stotteren Therapiekan ongeveer 70 procent van de deelnemers op lange termijn vloeiend spreken. In deze therapiekrijgen patiënten spraakcontrole door nieuwe spraakpatronen. Ademen, stem en articulatie trainen hen tot wat bekend staat als zachte spraak. De therapie, een intensieve cursus van drie weken, is bedoeld voor jongeren en volwassenen en wordt begeleid door een computerprogramma.
Controle leren
Controle is het toverwoord van alle logopedieën voor stotteraars. In Kassel stotteren Therapie, patiënten krijgen spraakcontrole door nieuwe spraakpatronen. Ademen, stem en articulatie trainen hen om te spreken in wat bekend staat als zachte spraak. Tegelijkertijd leren ze oude gedragspatronen te doorbreken: stotteraars vermijden namelijk situaties waarin ze zouden kunnen stotteren Door actief vorm te geven en te controleren wat ze zeggen, vervangen ze de onaangename ervaring van mislukking en hulpeloosheid.
Patiënten worden immers geacht in geval van nood hun vertrouwen in hun nieuwe spreekvaardigheid te bewijzen. Na hun drie weken durende intensieve therapie ter plaatse moeten ze bijvoorbeeld de weg vragen in de stad - een situatie die stotteraars normaal vermijden. Parallel aan de therapie controleren de patiënten hun stemgebruik met een computer leren programma.
Blijvend succes
Een langetermijnstudie door professor Harald Euler van de afdeling psychologie aan de universiteit van Kassel heeft aangetoond dat, vooral op de lange termijn, spraakstoornissen kan worden verholpen met de Kassel stotteren Behandeling. Ongeveer 450 getroffen mensen tussen de twaalf en 65 jaar namen deel aan het onderzoek. Meer dan 70 procent van de patiënten sprak vloeiender dan voorheen. Ze moesten in verschillende situaties hun spreekvaardigheid bewijzen, bijvoorbeeld in een interview met een voorbijganger of tijdens een telefoongesprek.
Vóór de therapie stotterden de patiënten bij ongeveer twaalf procent van de gesproken lettergrepen; direct na de therapie stotterden ze gemiddeld één tot twee procent van de lettergrepen. Op de langere termijn is het gemiddelde stotterpercentage afgevlakt op drie tot vier procent. De limiet van drie procent wordt als een onopvallend niveau beschouwd, omdat zelfs niet-stotteraars af en toe spraakblokkering vertonen.
Hersenactiviteit veranderde bij stotteraars
Volgens verschillende onderzoeken is stotteren waarschijnlijk een neurologisch defect. Delen van de linker hersenhelft van de hersenen kan worden veranderd bij mensen die stotteren hun hele leven lang. Artsen van het Universitair Medisch Centrum Hamburg-Eppendorf vonden dat verband tussen hersenen regio's die verantwoordelijk zijn voor spraak lijken te zijn verstoord door stotteraars. De zenuwverbindingen tussen de centra in de linker hersenhelft van de hersenen verantwoordelijk voor de planning en degenen die verantwoordelijk zijn voor het uitvoeren van toespraken zijn defect.
Daarom zijn de hersengebieden die de juiste interactie van de tong, keelholte en stembanden reageren vertraagd. Parallel aan de langetermijnstudie van professor Euler heeft de Universiteitskliniek van Frankfurt, in samenwerking met het Instituut voor de Stottertherapie van Kassel en de Universiteit van Kassel, de hersenactiviteit onderzocht van mensen die stotteren en de veranderingen na therapie in de afgelopen drie jaar.
Negen cliënten werden onderzocht voordat de therapie begon en een jaar en twee jaar later met MRI, die afbeeldingen geeft van geactiveerde hersenregio's. Een bevinding is dat de verstoringen in de linker hersenhelft die bij stotteraars worden aangetoond, worden gecompenseerd doordat naburige hersengebieden na therapie sterker worden geactiveerd. Of de kosten voor Kassel Stottertherapie wettelijk worden vergoed volksgezondheid verzekering hangt af van het individuele geval.
