Embryogenese-involutie is een basisbeweging van gastrulatie. Bovendien staat in involutie in de geneeskunde vaak voor de natuurlijke regressie van een weefsel met de leeftijd. In de pathofysiologie wordt pathologische regressie van vermogens en weefsels met deze term geassocieerd.
Wat is involutie?
In de geneeskunde wordt de term involutie gebruikt om een degeneratief proces te beschrijven waarin individuele weefsels of organen 'krimpen'. Dit geldt bijvoorbeeld voor het vrouwtje baarmoeder In de geneeskunde wordt de term involutie gebruikt om een degeneratief proces te beschrijven waarin individuele weefsels of organen 'krimpen'. Involutie is een leeftijdsfysiologisch proces. Zo zijn verschillende organen slechts een beperkte tijd actief en vallen ze vanzelf terug na hun actieve fase. Dit geldt bijvoorbeeld voor het vrouwtje baarmoeder en vrouwelijke borstklieren, die van nature achteruitgaan na de geboorte van een kind. Deze definitie wijkt af van de embryologische definitie. In de embryologie wordt involutie gezien als een fase van gastrulatie. Tijdens gastrulatie keert de zogenaamde blastula om, zodat de drie zaadlobben zich vormen. Eerder vormde zich de blastula-kiem in de zogenaamde blastulatie. Involutie is de tweede van in totaal vijf basisbewegingen van gastrulatie. Het toekomstige endoderm, een deel van de binnenste zaadlob, krult tijdens involutie op.
Functie en taak
Involution heeft verschillende betekenissen in de geneeskunde. De belangrijkste betekenis in de toegepaste geneeskunde is die van natuurlijke en bedoelde degeneratie. In deze context is involutie de regressie van een weefsel dat fysiologisch slechts gedurende een bepaalde periode actief hoeft te zijn. Bijvoorbeeld, bij de involutie van de stem, zakt de vrouwelijke stem na de postmenopauze vanwege het nu hogere niveau van testosteron. Testosteron veroorzaakt de strottehoofd om te vergroten, waarbij de basisintonatie tijdens het spreken wordt verlaagd. Vanaf ongeveer 40 jaar worden de ogen aangetast door involutie. Leeftijdsgebonden gebrekkig zicht in de zin van verziendheid is het resultaat, dat vooral merkbaar is bij het lezen zonder bril Een andere vorm van involutie is gehoorverlies, die geleidelijk begint vanaf de leeftijd van ongeveer 20 jaar. Bij oudere mensen treedt ook involutie van spraak op. Vanwege natuurlijke celverliezen in het extrapiramidale zenuwstelsel, de stem zakt tijdens de uitspraak en de articulatie wordt zwakker. Na celverliezen in de piramidevorm zenuwstelsel, er is ook een vertraging van de uitspraak. Woordzoekende stoornissen en mild dementie zijn ook leeftijd-fysiologisch natuurlijke involutie. Embryogenetische involutie daarentegen is een basisbeweging van gastrulatie. Gedurende bezwering, dringt het toekomstige endoderm als onderdeel van gastrulatie in de binnenholte van de blastula binnen, bekend als de blastocoel. Door celvervorming is een deel van de buitenwand ingestoken. Dit proces wordt gevolgd door involutie, waarbij het potentiële endoderm naar binnen krult. Vervolgens vindt indringing plaats in de zin van bezwering van de toekomstige entoderm. Bij de daaropvolgende delaminatie werpen blastulacellen de cellen van het entoderm af in de blastocoel. In het laatste deel, epibolie, overwoekert het toekomstige ectoderm het toekomstige endoderm in dooierrijke eieren.
Ziekten en kwalen
Stoornissen in de embryogenetische involutie kunnen leiden tot misvormingen of zelfs tot abortus leiden. Vanaf het begin van gastrulatie, de embryo- is extreem gevoelig voor schadelijke stoffen. Gastrulatiestoornissen kunnen bijvoorbeeld overeenkomen met sirenomelia of coccygeale teratomen. Bovendien kunnen gefuseerde ledematen, afwijkingen aan de wervelkolom, ontbrekende nieren of misvormde geslachtsorganen het gevolg zijn van gastrulatiestoornissen. Gastrulatiestoornissen worden vaak geassocieerd met neurulatiestoornissen, aangezien de twee fasen elkaar soms tegen het einde van de gastrulatie overlappen. Involutie heeft veel andere associaties met de pathofysiologie en hoeft niet noodzakelijk in de embryologische zin te worden bedoeld in de context van ziekte. Een associatie uit de pathofysiologie is bijvoorbeeld pathologisch dementie, zoals het kan voorkomen in de context van Alzheimer ziekte, maar ook in de context van alcoholisme or ParkinsonAfasie in de zin van pathologisch spraakverlies is ook typerend voor deze ziekten en komt in de breedste zin overeen met een pathologische involutie. Aangezien alle genoemde symptomen tot op zekere hoogte natuurlijke ouderdomsverschijnselen van involutie zijn, is de diagnose min of meer moeilijk. Om een natuurlijke involutie van spraak en te onderscheiden geheugen vanwege een pathologisch fenomeen zijn er verschillende diagnostische instrumenten beschikbaar. Het meest betrouwbare en standaard diagnostische hulpmiddel is in dit geval een zogenaamde screening door middel van uitgebreide standaardtesten. In Duitstalige landen is de meest gebruikelijke test voor een dergelijke screening de Cognitive Minimal Screening. Bovendien is de CAMDEX uit de Engelssprekende wereld nu beschikbaar in Duitsland. Deze standaardtest is ontwikkeld in Cambridge en maatregelen niet alleen de taalkundige maar ook de non-verbale intelligentie van ouderen om involutie beter te kunnen inschatten. Vroege diagnose van degeneratieve ziekten zoals Alzheimer en Parkinson moet om verschillende redenen niet worden onderschat. Op oefeningen gebaseerde procedures kunnen bijvoorbeeld de progressie van Alzheimer or Parkinson indien gedetecteerd. Bovendien zijn medicijnen nu in staat om de progressie van de ziekte gedurende vele jaren ongeveer te stoppen of op zijn minst te vertragen.
