Hypertensiecrisis

Synoniemen in bredere zin

Hypertensieve crisis, Hypertensieve noodsituatie, Hypertensieve noodsituatie

Definitie

De acute toename van bloed druk tot waarden van meer dan 230/130 mmHg is een teken van de hypertensieve crisis / hypertensiecrisis. Als de symptomen de hart- or zenuwstelsel optreden in de loop van de toename van bloed druk, wordt dit een hypertensieve noodsituatie genoemd. De hypertensieve crisis vormt geen onmiddellijke levensbedreiging, maar kan een hypertensieve noodsituatie worden en dan, vanwege de levensbedreigende complicaties, een absolute noodsituatie worden die in een ziekenhuis moet worden behandeld. Elke vorm van hypertensie kan tot ontsporing leiden, maar deze acute gebeurtenis komt het vaakst voor bij patiënten met een gevorderd stadium nier disfunctie en bij patiënten met feochromocytoom, een hormoonvormende tumor.

Symptomen van acute bloeddrukstijging

Patiënten met acute hypertensie klagen vaak pijn op de borst (angina borstspier), hart- struikelenhartritmestoornissen) en kortademigheid (dyspneu). Ze kunnen niet omgaan met stress en voelen zich acuut ziek. De enorme toename van bloed druk kan leiden tot hoofdpijn, braken, visuele stoornissen, verwarring, neurologische stoornissen en neusbloedingen (vooral neusbloedingen met hoofdpijn).

Oorzaak van de stijging van de bloeddruk

De meest voorkomende complicatie van acuut bloeddruk ontsporing is ernstige nierhypertensie, dwz een toename van bloeddruk door nier ziekte of endocriene hypertensie, dwz hoge bloeddruk vanwege hormonale veranderingen. De acute toename van bloeddruk kan ook optreden aan de basis van primaire hypertensie, bijvoorbeeld wanneer de hypertensieve patiënt onder grote spanning en stress staat.

Primaire hypertensie is een vorm van bloeddruk waarbij er geen organische oorzaak is voor de verhoogde bloeddruk, eerder de hoge bloeddruk is het resultaat van verschillende triggerfactoren. Er kan dus geen orgaanziekte worden gevonden als oorzaak van hoge bloeddruk. Evenzo zijn ontsporingen van de waarden mogelijk als een medicamenteuze behandeling om de bloeddruk te verlagen abrupt wordt beëindigd of onderbroken.

Zwangerschap kan ook leiden tot een bloeddrukcrisis, dit staat bekend als eclampsie. De hersenen en nieren kunnen beschadigd raken bij een hypertensiecrisis. De schepen van de hersenen verwijden wanneer de bloeddruk acuut stijgt, wat betekent dat vloeistof uit de bloedvaten in het omringende weefsel kan lekken en hersenzwelling (hersenoedeem) kan veroorzaken.

Hersenen bloedingen kunnen ook voorkomen. In de nierleidt de enorm hoge bloeddruk tot weefselverlies en de vorming van bloedstolsels in de nieren schepen. Het orgaan is enorm beschadigd, wat resulteert in een acute beperking van de filterfunctie van de nieren, ook wel bekend als acuut nierfalen.

Het acuut orgaanfalen moet zo snel mogelijk worden hersteld om verdere en blijvende schade te voorkomen. De hart- kan ook worden beschadigd door een hypertensiecrisis: dit resulteert in een acute belasting van het linkerhart, omdat het tegen een sterk verhoogde bloeddruk moet pompen. Als het hart niet in staat is voldoende bloed tegen deze druk in het vasculaire systeem te pompen, wordt dit links genoemd hartfalen.

Het kan ook leiden tot pijn op de borst en een bedreiging hartaanval. Een zorgvuldige en snelle medische procedure met als doel de orgaanschade zo laag mogelijk te houden, is noodzakelijk om een ​​patiënt met een acute bloeddrukstijging te behandelen. De keuze van de medicatie hangt af van de eerdere ziekten van de patiënt en van welke organen worden beïnvloed door de acute stijging van de bloeddruk.

De therapie van de twee vormen van ontsporing is verschillend, daarom wordt de respectieve procedure na elkaar beschreven. Bij de therapie van de hypertensieve crisis, waarbij er per definitie geen orgaanschade of functiestoornis is, dient de bloeddruk van de patiënt langzaam en gecontroleerd te worden verlaagd tot normale hoge waarden gedurende de volgende 24 uur. Als de bloeddruk te snel wordt verlaagd, kan dit leiden tot een reflexmatige bloeddrukstijging; om dit te voorkomen wordt de medicatie oraal gegeven, dwz de patiënt krijgt slikmedicatie.

In de regel is een ziekenhuisopname niet nodig voor de behandeling van de hypertensieve crisis. De hypertensieve noodsituatie is een levensbedreigende noodsituatie waarin snel moet worden gehandeld. De belangrijkste focus van de therapie is een snelle maar gecontroleerde verlaging van de bloeddruk door middel van geneesmiddelen die via een veneuze toegang rechtstreeks in de bloedbaan worden toegediend, wat op deze manier het snelste effect heeft.

De onmiddellijke verlaging van de bloeddruk is nodig om verdere schade aan het vaat- en orgaansysteem te voorkomen. De behandeling moet al buiten de kliniek worden gestart door een spoedarts. Eenmaal in het ziekenhuis moeten patiënten intensieve medische zorg krijgen en gecontroleerd worden.

In de eerste 4 uur na de hypertensie moeten de waarden met 20-25% worden verlaagd, maar niet onder een niveau van 180/100 mmHg. Als de bloeddruk te snel wordt verlaagd, kan de bloedstroom naar de hersenen, nieren en het hart afnemen. In het verdere verloop van de therapie bloeddrukwaarden moet op een niveau van ca.

160/100 mmHg, mits de patiënt gezond is. Dit niveau wordt vervolgens gedurende de volgende 12 tot 24 uur gehandhaafd. Naast directe bloeddrukverlagende medicatie krijgen de patiënten ook medicatie ter bevordering van de waterafscheiding. - Therapie van de hypertensieve crisis

• Therapie van de hypertensieve noodsituatie