Huishoudelijk middel voor de behandeling van luierbodem | Luier Lingerie

Huishoudelijk middel voor de behandeling van luierbodem

Bij de therapie van de luierzalf worden naast zalven die geneesmiddelen bevatten, veel huismiddeltjes gebruikt. De eenvoudigste manier voor een efficiënte therapie is om het getroffen gebied droog te houden. De zere bodem geneest veel sneller als licht en frisse lucht de getroffen gebieden bereiken.

Dit kan bereikt worden door de baby naakt te laten kruipen of schoppen. Natuurlijke yoghurt kan worden toegepast op bijzonder natte ruimtes. Het koelt de pijnlijke plekken, vermindert zwelling en jeuk en kalmeert de aangetaste huid.

Zitbaden met toevoeging van kamille of tarwezemelen hebben ook een kalmerende en extra ontstekingsremmende werking. Een paar druppels moedermelk kan ook op de zere plekken worden aangebracht. Dit bevordert het genezingsproces en vermindert ontstekingen en irritatie van de huid.

Wassen met helende aarde versterken ook de regeneratie van een beschadigde huid en kunnen beschermen tegen verdere infecties met bacteriën vanwege hun extra antibacteriële werking. Een oorzaak van luiervervuiling kan ook te zure urine zijn. Om dit te neutraliseren kan de baby speciaal worden gegeven nettle or venkel theeën. Over het algemeen moet u olie of poeder in het gebied van het zitvlak van de baby vermijden, omdat dit de huidporiën verstopt en ervoor zorgt dat ze vocht verliezen, waardoor de huid ademhaling voldoende.

Homeopathische middelen voor luiers

In homeopathie Ferrum-fosforicum wordt aanbevolen voor de behandeling van luierzweren. Het wordt gebruikt voor ontstekingsprocessen en versterkt naast het verlichten van de ontsteking ook de immuunsysteem. Tot 5 keer per dag kunnen 2-3 bolletjes ervan worden toegediend.

Arnica bolletjes worden ook gebruikt. Ze hebben een rustgevend, decongestivum karakter en bevorderen wond genezen. De toepassing van calendulazalf verbetert ook wond genezen en heeft een desinfecterende werking.

Hoe besmettelijk is luierverband?

De luier geur, die wordt veroorzaakt door een infectie met de schimmel Candida Albicans, heeft een hoog risico op infectie. De schimmel verspreidt zich voornamelijk op vochtige plekken en op een pijnlijke huid. Baby's tot 12 maanden hebben heel vaak last van pijnlijke plekken op de billen of in de liesstreek.

Deze vormen een geschikte plek om de schimmel te laten groeien. De infectie presenteert zich als roodachtige vlekken en puisten, die vlak lijken en zeer sterk jeuken. Als de kleine puisten opengaan, loopt er vaak een duidelijke afscheiding weg.

Via uitstrijkinfecties kunnen de ziekteverwekkers worden overgedragen op andere delen van het lichaam, voorwerpen of andere mensen. In veel gevallen worden de ziekteverwekkers overgebracht naar de slijmvliezen van de mond door handcontact, waardoor de baby's ook last krijgen van spruw. De meest voorkomende transmissieroute is via handen die niet goed zijn gewassen of gedesinfecteerd.

Om het risico op infectie te verminderen, moeten passende hygiënemaatregelen worden genomen. Enerzijds moeten ouders hun handen uitgebreid wassen en desinfecteren na het verschonen van luiers. Bovendien moeten de aankleedmatten na elk gebruik worden vervangen. Bovendien moet ervoor worden gezorgd dat de getroffen kinderen zich niet krabben in het besmette gebied en de ziekteverwekkers via hun handen verspreiden. Zo kunnen de schimmels zich ook hechten aan speelobjecten en zo door hernieuwd handcontact de slijmvliezen van andere kinderen infecteren.