Hoe kunnen zweetklieren worden verwijderd?
Overmatige zweetproductie kan erg stressvol zijn. De getroffenen voelen zich meestal bijzonder ongemakkelijk bij het onaangename geur van zweet dat zich ontwikkelt, dat in ernstige gevallen niet kan worden behandeld met deodorants. In sommige klinieken kan de chirurgische verwijdering van de zweetklieren wordt als maat aangeboden.
Deze operatie wordt meestal uitgevoerd in het okselgebied. De procedure kan worden uitgevoerd onder algemeen of plaatselijke verdoving. Technisch gezien is het vergelijkbaar met de zogenaamde liposuctie.
Door een zoutoplossing te injecteren, wordt het weefsel onder de huid voorbereid. Het benodigde apparaat wordt vervolgens via een kleine incisie ingebracht en de zweetklieren inclusief het omringende weefsel worden afgezogen of anderszins verwijderd. Chirurgische verwijdering van de zweetklieren is alleen zinvol als de oorzaak van de overmatige zweetproductie niet een andere lichamelijke ziekte is, zoals hyperthyreoïdie.
Bovendien vormt een operatie altijd een risico voor de betrokken persoon. Daarom moeten alle andere mogelijkheden om de zweetproductie te beheersen van tevoren worden overwogen. Bovendien zijn de meeste volksgezondheid verzekeringsmaatschappijen betalen niet of alleen in uitzonderlijke gevallen voor de operatie.
Sclerotherapie van zweetklieren verschilt van chirurgische verwijdering. Bij zweetklier sclerotherapie wordt getracht de zweetklieren door verschillende ingrepen zodanig te beschadigen dat ze geen zweet meer produceren. In tegenstelling tot de verwijdering van zweetklieren, de klieren blijven in het lichaam.
Er zijn een aantal opties waaruit u kunt kiezen. Bij laserlipolyse wordt het weefsel beschadigd door een laser waardoor de zweetklieren worden geïnactiveerd. Hiervoor moet echter een laser in het lichaam worden ingebracht, waardoor de procedure sterk lijkt op het chirurgisch verwijderen van de zweetklieren.
Bij zweetklier sclerotherapie met polidocanol wordt het actieve ingrediënt geïnjecteerd in de te sclerose gebieden. Dit kan het weefsel ook zo erg beschadigen dat zweetklieren worden geïnactiveerd. Nieuwe procedures werken met microgolven.
Deze zijn qua werking vergelijkbaar met sclerotherapie met een laser. Het weefsel wordt specifiek verwarmd en de zweetklieren worden gescleroseerd. Deze procedure is nog relatief nieuw.
Zweetklieren mogen alleen worden gescleroseerd als een lichamelijke ziekte is uitgesloten als oorzaak van overmatige zweetproductie. Bovendien kunnen de procedures relatief duur zijn en worden ze vaak niet gedekt volksgezondheid verzekering. Botox® is een zenuwgif.
Het effect is gebaseerd op het voorkomen van synaptische signaaloverdracht. Dit voorkomt dat zenuwcellen met elkaar of met andere cellen communiceren. Dit kan handig zijn in geval van overmatige zweetproductie, aangezien de zweetklieren ook worden aangestuurd door fijne zenuwuiteinden.
Als een kleine hoeveelheid Botox® wordt geïnjecteerd in een gebied met veel zweetklieren, kunnen deze niet langer worden gecontroleerd door de zenuwstelsel en de zweetproductie komt tot stilstand. Dit kan gebeuren in de oksel maar ook aan de handen of voeten. Het effect houdt tot een jaar aan, waarna de zenuwcellen zijn hersteld.
Zoals bij alle behandelingen tegen overmatige zweetproductie, is het de vraag of volksgezondheid verzekeringsmaatschappijen zullen de kosten dekken. Lichamelijke ziekten als oorzaak van overmatige zweetproductie moeten vooraf worden uitgesloten.
Alle artikelen in deze serie:
