Hoe wordt een zachte lies gediagnosticeerd?
Om de diagnose zachte lies te kunnen stellen, gebruikt de arts verschillende AIDS. Allereerst is het gesprek met de patiënt, de anamnese, erg belangrijk om erachter te komen of de patiënt zichzelf tijdens het sporten heeft overbelast of verkeerd belast. Door de liesstreek te palperen (palpatie) kan de arts echter hooguit vaststellen dat het geen hernia is, aangezien dit meestal palpeerbaar is.
Zelden kan de arts een zachte lies alleen door palpatie herkennen en de ernst beoordelen. Om een exacte diagnose van een “zachte lies” te kunnen stellen, is echografie echter de meest geschikte methode. Hier kan de dokter de ontheemden identificeren bindweefsel en de vernauwing van het lieskanaal beoordelen.
Symptomen van zachte lies
De symptomen van een zachte lies manifesteren zich als ernstig pijn in de liesstreek en kan uitstralen naar de dij of buik. In tegenstelling tot liesbreuk, de zachte lies is geen volledige breuk van de buikwand, maar slechts een uitsteeksel van bindweefsel, wat vooral voorkomt onder stress. Het is daarom begrijpelijk dat niet alleen een diagnose moeilijk is, maar dat de pijn komt ook voornamelijk voor tijdens of na een zware belasting. Vooral schokkerig been bewegingen of onvoldoende warming-up training kunnen snel leiden tot het kenmerk pijn van een zachte lies.
Het is ook belangrijk op te merken dat verschillende zenuwen lopen door het lieskanaal, dat kan worden ingesnoerd door een zachte lies. Enerzijds voedt de ilioinguinale zenuw delen van de buikspieren (Musculus transversus abdominis et Musculus obliqus internus abdominis) en kan daar dus pijn veroorzaken, en anderzijds levert hij bij mannen gevoelig het voorste deel van de testis. Bij vrouwen levert de zenuw de vleien gevoelig.
Daarom kan een vernauwing van deze zenuw leiden tot pijn of gevoeligheidsstoornissen in het gebied van de testikels (scrotum) of de vleien majoor. Een andere zenuw die door het lieskanaal loopt en kan worden vernauwd, is de iliohypogastrische zenuw. Deze zenuw levert ook gedeeltelijk de onderste buikspieren en is verantwoordelijk voor het gevoelige gevoel in de liesstreek.
Als de zenuw nu vernauwd is door de zachte lies, is er sterke pijn in de liesstreek het gevolg. De laatste zenuw die door het lieskanaal gaat, is de genitofemorale zenuw. Deze zenuw heeft een kleine tak, de ramus genitalis.
Bij mannen levert deze kleine tak de cremasterische spier, de spier die rond de testikels. De zenuwtak zorgt ook voor het gevoelige gevoel in het gebied van de testikels. Als deze zenuw bekneld is, kan dit pijn in de lies veroorzaken, been en onderbuik, evenals ernstige pijn en ongemak in het testiculaire gebied.
Kenmerkend voor de zachte lies is dat de symptomen, namelijk de pijn en het ongemak, vrijwel uitsluitend voelbaar zijn bij zware belasting. Ze verdwijnen na korte tijd zodra de patiënt zich ontspant. Omdat de oorzaak echter niet kan worden verholpen door simpelweg te wachten, verschijnen de symptomen elke keer na stress, bijvoorbeeld na voetbaltraining.
Daarom is het belangrijk om een arts te raadplegen, zelfs als de symptomen zijn verdwenen, om een hernia te voorkomen en een geschikte therapie te vinden. Pijn wordt beschouwd als het belangrijkste symptoom van de zachte lies en is daarom het belangrijkste identificerende kenmerk voor de arts. Helaas is pijn in de context van een hernia van een atleet vaak ongebruikelijk, vooral in het begin: het kan optreden in de onderbuik, op de heup, in de liesstreek of zelfs op de dij.
Typisch is het uitstralen van de pijn in de dij en / of het genitale gebied. Vaak verhogen zaken als hoesten, niezen, sit-ups of het tillen van zware gewichten de pijn. De reden hiervoor is de dan toenemende druk in de buikholte, die wordt overgebracht naar het lieskanaal en daar de compressie van de aangedane zenuw verhoogt.
Alle artikelen in deze serie:
