Diagnose | Leaky Gut Syndrome

Diagnose

De diagnose moet altijd beginnen met een gedetailleerde en grondige anamnese (waarbij die van de patiënt medische geschiedenis). Bij klachten aan het maagdarmkanaal is een reisanamnese (vraag over verblijf in het buitenland) ook handig. EEN fysiek onderzoek kan dan waardevolle informatie geven over de onderliggende ziekte en achteraf beslissen welke testen en verdere maatregelen nuttig kunnen worden aangevuld.

Diverse kruk en bloed tests kunnen de bijbehorende diagnose bevestigen of weerleggen. Als een Leaky Goed Bij verdenking op het syndroom kan eerst een stoelgangonderzoek worden uitgevoerd. Enerzijds de aanwezigheid van pathogene (ziekteverwekkende) darm kiemen zoals Clostridium difficile, shigella, enz.

is getest. Anderzijds wordt bij onderzoek van het darmmicrobioom (de “darmflora") vindt plaats. Hier de verhouding van de verschillende darmen kiemen wordt bepaald, dwz of er voldoende “goede / gezonde” soorten zijn bacteriën.

Bovendien, als voedselintoleranties worden vermoed, moeten passende gerichte tests worden uitgevoerd, bijvoorbeeld een H2-lactose ademtest in geval van lactose intolerantie. Als er aanwijzingen zijn voor een onderliggend ontstekingsproces in de darm, kan calprotectine in de ontlasting nuttig zijn als marker. Bloed testen op zogenaamde "ontstekingsparameters" zoals het CRP (C-reactief proteïne), het aantal leukocyten of een BKSG (bloedcelbezinkingssnelheid) kunnen ook nuttig zijn.

Een specifieke test voor verhoogde intestinale permeabiliteit is de lactulose mannitol-test. De basis voor deze test is dat beide suikers niet worden gemetaboliseerd en dus onveranderd gemeten kunnen worden in de urine van gezonde personen. Terwijl mannitol door de cellen wordt opgenomen, lactulose wordt paracellulair opgenomen, dwz tussen de cellen.

In de Leaky darm syndroom, zijn het vooral de klemmenstroken die worden aangetast en het transport tussen cellen beperken. Daarom lactulose komt meer voor in de urine van getroffen individuen dan mannitol. Het quotiënt van lactulose en mannitol in de urine na het drinken van een oplossing die beide stoffen bevat, is dus significant voor een verstoring van de doorlaatbaarheid van de darm. Bovendien kan ook secretoire immunoglobuline A in de ontlasting worden bepaald. Het wordt geproduceerd door de plasmacellen in de darm en is primair verantwoordelijk voor de afweer op slijmvliesoppervlakken. Alle bovenstaande tests moeten met alle middelen worden uitgevoerd, afhankelijk van de symptomen en na overleg met een arts over de noodzaak.