Het pseudoradiculair syndroom

Definitie

Pseudoradiculair syndroom is een ziekte waarbij spieren en gewrichten werken niet goed samen. Dit veroorzaakt vaak pijn in de rug, maar ook in de armen en benen. Voor de getroffenen voelt dit als zenuwpijn, wat bijvoorbeeld kan voorkomen in het geval van een hernia.

Vandaar de naam pseudoradiculair syndroom: het lijkt alsof de klachten voortkwamen uit de zenuwwortels (lat. Radix). Er is echter geen letsel aan de zenuwen tijdens de ziekte.

De oorzaken

De oorzaak van pseudoradiculair syndroom is meestal een storing van spieren en gewrichten. De pijn van de ziekte vindt zijn oorsprong in de wervelkolom. Deze bestaat uit veel individuele wervels, die elk zijn verbonden met een gewricht.

De wervelkolom wordt normaal gesproken gestabiliseerd door de ondersteunende spieren van de rug. De spieren worden bijzonder actief tijdens bewegingen. In de meeste gevallen zijn deze spieren echter niet meer voldoende ontwikkeld om de wervelkolom volledig te beschermen.

Vooral na ongewone bewegingen kunnen individuele wervellichamen gemakkelijk tegen elkaar kantelen en vast komen te zitten. Het lichaam merkt op dat er iets mis is en probeert het aangetaste deel van de wervelkolom te stabiliseren door de spieren te spannen. Deze spierspanning triggert dan meestal de pijn en kan reflectorisch verspreiden.

Afhankelijk van waar in de wervelkolom het probleem zit, worden aangrenzende delen van de rug aangetast, maar kan de spanning ook in de armen en benen doorgaan. Iedereen die ooit last heeft gehad van een kortstondige irritatie van de zenuwen als gevolg van een hernia, een ongeval of andere oorzaken de zijne heeft gehad hersenen "Geleerd" de zenuwpijn als het ware. Om deze reden wordt de pijn van het pseudoradiculair syndroom door deze mensen vaak als echt ervaren zenuwpijn. Rugpijn.

De bijbehorende symptomen

Bijkomende symptomen van pseudoradiculair syndroom zijn het uitstralen van pijn en spierspanning. Enerzijds bevindt de pijn zich direct op het aangedane deel van de wervelkolom, en anderzijds straalt de pijn uit naar andere delen van de rug. Als bijvoorbeeld de lumbale wervelkolom wordt aangetast, moet de bovenliggende thoracale wervelkolom meer werk overnemen, waarna het probleem van de spanning verschuift naar de thoracale wervelkolom.

Als de wervelkolom het signaal voor spierspanning uitzendt, kan deze informatie zich ook verspreiden naar de armen en benen. Bij het pseudo-radiculaire syndroom in de lumbale wervelkolom worden meestal alleen de benen aangetast. Als het syndroom zich verder naar boven bevindt, in de cervicale of thoracale wervelkolom, heeft de spanning de neiging om uit te stralen naar de armen.

Vooral bij problemen in de thoracale wervelkolom, ademhaling kan ook bemoeilijkt worden doordat de gehele thorax tegen de spanning in moet bewegen. Andere begeleidende symptomen zijn ongemak in de huid. De huid zenuwen worden ook beheerd door de spinal cord.

Irritaties van de wervelkolom kunnen daarom ook gedurende korte tijd de huidzenuwen irriteren. Een duidelijk onderscheid tussen pseudoradiculair syndroom en actueel zenuwschade wordt geleverd door krachttesten in armen en benen. Een krachtverlies kan alleen optreden door zenuwschade en is geen begeleidend symptoom van pseudoradiculair syndroom.