Introductie
De hepatitis C-virus veroorzaakt gevaarlijk ontsteking van de lever, die meestal chronisch en progressief is. In Duitsland is ongeveer 0.3% van de bevolking besmet met hepatitis C. Vanwege vroege diagnoses zijn vandaag goede resultaten mogelijk met moderne behandelingsopties. In veel gevallen kan de ziekte worden genezen voordat deze chronisch wordt.
In de diagnostiek zijn de zogenaamde "verslavingsproeven" en "bevestigende tests" succesvol gebleken. Diagnostische tests moeten altijd erg gevoelig en tegelijkertijd erg specifiek zijn. Dit betekent dat de tests hoogstwaarschijnlijk positief zijn in aanwezigheid van een ziekte, maar ook betrouwbare negatieve resultaten geven in afwezigheid van de ziekte.
Welke soorten hepatitis C-tests zijn er beschikbaar?
Bij de diagnose van hepatitis C worden twee tests klinisch gebruikt, een verslavingsproef en een bevestigende test.
- De screeningstest wordt ook wel anti-HCV-antilichaamtest genoemd. Hier de antilichamen gevormd door het lichaam tegen de hepatitis C virus wordt gezocht.
Ongeveer 7-8 weken na infectie produceert het lichaam antilichamen tegen het virus, dat in deze testprocedure met een zeer hoge mate van zekerheid kan worden gedetecteerd. De screeningstest is geschikt als eerste test bij een vermoeden van infectie. Als de test positief is, betekent dit niet noodzakelijk dat de patiënt ziek is.
Zelfs als de ziekte niet aanwezig is, kan de test in sommige gevallen positief zijn.
- Vervolgens moet een bevestigingstest worden uitgevoerd. In deze test wordt het zogenaamde "HCV-RNA" bepaald. Dit heeft op zijn beurt een hoge specificiteit, wat betekent dat het bijna nooit positief uitpakt als er geen ziekte aanwezig is.
In deze test wordt het directe genetische materiaal van het hepatitis-virus bepaald, dat niet alleen de infectie bevestigt, maar ook het genotype en de hoeveelheid virus in het lichaam kan bepalen. Het genotype speelt vooral een rol bij de therapieplanning, aangezien de medicijnen verschillend werken op verschillende genotypen.
- Tegenwoordig worden ook snelle tests ontwikkeld om de diagnose van hepatitis C virale infectie. Deze bieden de mogelijkheid om de infectie vanuit veneus op te sporen bloed, vinger bloed of speeksel.
Nieuwe onderzoeken tonen aan dat de snelle tests al hoge slagingspercentages hebben bij diagnostiek. Ze zijn echter nog niet ingeburgerd in de dagelijkse klinische praktijk.
Op het gebied van hepatitis C virusdiagnostiek, worden momenteel snelle tests ontwikkeld om de eerste vermoedelijke diagnoses in de klinische routine mogelijk te maken vóór de langdurige laboratoriumprocedures. Vergelijkbare snelle tests bestaan al in de hiv-diagnostiek en worden klinisch gebruikt. Het voordeel van de sneltesten is de duur van 20 minuten per testprocedure. Het verzamelen van het monstermateriaal is ook een voordeel, aangezien het niet alleen via intraveneuze toediening kan worden verkregen bloed collectie, maar ook door een druppel bloed uit de vingertop of speeksel.
