Introductie
A vinger heeft een verscheidenheid aan structuren, zoals ligamenten, pezen en gewrichtskapsels, om zijn functie volledig te vervullen. In het dagelijks leven en tijdens sportieve activiteiten kan de vinger wordt vaak blootgesteld aan een hoge mate van kracht, die de ligamenten en pezen kan niet altijd weerstaan. Het resultaat kan een overstrekking of zelfs scheuring van de overeenkomstige structuur zijn en het daarmee gepaard gaande functieverlies.
De ligamenten op de vinger kan afzonderlijk of samen met andere structuren scheuren, zoals de gezamenlijke capsule, of de flexor of extensor pezen van de vingers. Het deel van het bot waaraan het ligament is bevestigd, kan ook scheuren. Om de vinger later probleemloos weer te kunnen bewegen is een speciale therapie met vervolgbehandeling nodig.
Veroorzaken
Omdat de vingers in veel verschillende situaties aan grote kracht worden blootgesteld en de ligamenten altijd kunnen scheuren, zijn er veel verschillende oorzaken. Een veel voorkomende oorzaak van gescheurde banden is een zogenaamd impacttrauma, vooral tijdens balsporten. De bal stuitert met volle kracht tegen de gestrekte of gespannen vinger.
Veel ligamenten zijn ook in deze positie gespannen en dreigen te scheuren als een dergelijke kracht wordt uitgeoefend. Een val waarbij een vinger betrokken is om de bal te ondersteunen, kan ook een oorzaak zijn van gescheurde banden. Andere populaire oorzaken zijn bijvoorbeeld het knijpen van de vinger in een deur en het afsnijden van de vinger tijdens handwerk. Bovendien kan willekeurige kracht ook leiden tot gescheurde ligamenten in de vinger.
Symptomen
A gescheurde ligament op de vinger veroorzaakt voornamelijk ernstige pijn, vooral als in deze context ook andere constructies zijn beschadigd. De pijn is meestal beperkt tot de regio van de gescheurde ligament, maar kan ook uitstralen naar de direct omringende constructies. De pijn kan optreden als een permanente pijn en een pijn die afhankelijk is van beweging. Bovendien is er zwelling, blauwe plekken en beperking van de functie van de vinger.
Diagnose
Allereerst kan het vragen van de getroffene over het beloop van het letsel van doorslaggevend belang zijn voor de diagnose. Vervolgens kan de diagnose van gescheurde ligamenten worden ondersteund door een onderzoek van de vinger met inspectie, palpatie en testen van mobiliteit. In sommige gevallen kan een röntgenstraal van de vinger wordt ook genomen, wat kan helpen om de gescheurde ligament en andere verwondingen, zelfs als een operatie noodzakelijk is.
Therapie
Gescheurde ligamenten aan de vinger kunnen conservatief worden behandeld, wat betekent therapie zonder operatie of operatief, afhankelijk van de omvang van het letsel en de externe omstandigheden. In het geval van een eenvoudig en gesloten gescheurd ligament wordt de vinger gedurende ongeveer twee tot drie weken geïmmobiliseerd in een speciale spalk of verband, nadat deze zo nodig weer op zijn plaats is aangebracht. Het doel van immobilisatie is om het lichaam in staat te stellen het letsel te herstellen via zijn eigen herstelmechanismen.
Om het ligament op tijd weer aan elkaar te laten groeien, wordt de vinger in een gestrekte positie gefixeerd. Een spalk gemaakt van plastic, gips of vergelijkbaar materiaal, of een stabiel verband is geschikt voor fixatie. Bij het bevestigen van de spalk of het verband is het essentieel om voor een goede grip te zorgen bloed circulatie en om deze indien nodig te corrigeren.
Na immobilisatie dient de vinger opnieuw te worden gemobiliseerd zodat de structuren op de vinger, die mogelijk zijn verkort door de fixatie in een uitgestrekte vingerpositie, hun functie kunnen behouden en er geen ongewenste verklevingen van het weefsel optreden. Bovendien moet de vinger een tijdje worden beschermd om volledige genezing te garanderen. In sommige gevallen kan het helpen als de vinger wordt afgeplakt of vastgebonden aan de naastgelegen gezonde vinger voor stabilisatie.
Als er een gecompliceerd gescheurd ligament is, of een gescheurde ligament in combinatie met een open wond of met meerdere bijkomende verwondingen, kan ook een operatie nodig zijn waarbij het gescheurde ligament en andere weefselletsels worden gehecht, de omliggende structuren worden hersteld en de wond is dan gesloten. In de regel wordt de vinger dan geïmmobiliseerd en op dezelfde manier behandeld als het gesloten gescheurde ligament. Tijdens chirurgische behandeling, behandeling met antibiotica kan worden gebruikt om infectie te voorkomen.
Daarnaast, pijntherapie kan altijd worden uitgevoerd bij een gescheurd ligament om het leed van de patiënt zo laag mogelijk te houden en om te voorkomen dat de vinger tijdens de operatie voorzichtig moet worden vastgehouden. Een spalk is een typisch middel voor conservatieve behandeling van een gescheurd ligament aan de vinger. Hier wordt de aangedane vinger in een extensiespalk geplaatst zodat de vinger niet meer gebogen kan worden.
De vinger is duidelijk overbelast. De spalken zijn gemaakt van kunststof, bijvoorbeeld thermoplastische acrylhars, en de vinger wordt er eenvoudig mee vastgezet gips stroken of klittenband. Een operatie (operatie) om een gescheurd ligament te behandelen is aan te bevelen, zeker als er sprake is van een verplaatsing van de structuren, die alleen openlijk terug in positie geduwd kunnen worden, of als het gescheurde ligament een begeleidend botletsel heeft.
Indien nodig kan het gescheurde ligament worden gehecht nadat de vinger is verplaatst. De benige structuren kunnen ook worden behandeld met een draad of schroeven. Het pees- en capsuleapparaat kan worden behandeld met hechtingen.
Na het sluiten van de wond met een hechtdraad wordt de vinger geïmmobiliseerd en behandeld zoals bij een gesloten gescheurde ligament, omdat ook het genezingsproces tijd kost. In het geval van een eenvoudig gescheurd ligament aan de vinger, is een conservatieve, dwz niet-chirurgische, methode echter meestal voldoende. Pijn therapie wordt in ieder geval aanbevolen, omdat verwondingen aan de vinger zeer onaangenaam kunnen zijn.
Tapering kan zowel voor therapie als voor profylaxe van gescheurde ligamenten worden gebruikt. Hoe de bandage wordt toegepast is afhankelijk van het voordeel en de locatie van het gescheurde ligament. Het kan met tractie op de strekzijde van de aangedane vinger worden aangebracht, zodat flexie wordt vermeden.
In het geval van zwelling aan de vingergewricht veroorzaakt door het gescheurde ligament, kan dit gebied worden weggelaten met achtvormige lussen, met gelijktijdige stabilisatie. In het algemeen kunt u hiervoor echter het beste een deskundige raadplegen, zodat de tape correct wordt gebruikt en geen schade aanricht. Het is belangrijk dat de vinger voldoende is voorzien van bloed ondanks de bandage en doet geen pijn.
Taping heeft twee effecten. Ten eerste stabiliseert het de vinger op het getroffen gebied. Aan de andere kant stimuleert het verband de huidreceptoren in de regio, wat de genezing zou moeten versnellen.
Aangezien de bandage is vrij ongecompliceerd in toepassing en kan op veel manieren worden gebruikt, het is behoorlijk populair bij patiënten. Alle vingers zijn gefixeerd door tapestructuren, zodat elke vinger, inclusief de duim, kan worden aangetast door een gescheurd ligament. Een gescheurd ligament op de duim is meestal het gevolg van een directe gewelddadige impact, waarbij de duim sterk naar de zijkant is verspreid.
Het ulnaire collaterale ligament, een collateraal ligament van het duimgewricht, wordt meestal aangetast. Sinds een gescheurd ligament van de duim wordt vaak geassocieerd met ski-ongelukken, het gescheurde ligament van de duim wordt ook wel genoemd ski duim. Een gescheurd ligament van de duim kan zeer pijnlijk zijn en kan leiden tot verdere schade, zoals botbreuken en andere ligament- of peesblessures. Afhankelijk van de ernst van de verwonding kan een conservatieve behandeling of een operatie nodig zijn. In het geval van een volledige ligamentbreuk van de duim, wordt een vroege operatie uitgevoerd.
