Gehoorverlies bij kinderen

Introductie

De zintuiglijke waarneming van het gehoor is een belangrijk onderdeel voor kinderen om menselijke taal op te bouwen en te leren. Gehoorstoornissen moeten zo snel mogelijk adequaat worden behandeld, aangezien alle soorten gehoorstoornissen grote gevaren kunnen opleveren voor de taalontwikkeling van het kind.

Frequentie

In Duitsland lijden ongeveer 500,000 kinderen aan een gehoorstoornis die behandeld moet worden. Een tot twee op de 1,000 pasgeborenen heeft een relevant gehoorverlies​ Er zijn ongeveer 7,000 tot 8,000 ernstig slechthorende kinderen en tot 150,000 matig slechthorende kinderen. Ongeveer drie procent van alle schoolkinderen lijdt aan licht gehoorverlies.

Soorten gehoorverlies

De gehoorstoornis kan worden ingedeeld naar anatomie, oorzaken en ernst. Anatomisch kan het gehoor grofweg worden onderverdeeld in: De speciale opstelling van de trommelvlies en de gehoorbeentjes zorgen voor een voorversterking en impedantie-aanpassing van de akoestische weerstand van de lucht aan de akoestische weerstand van het binnenoor vloeistoffen. Als dit niet zou gebeuren, zou het geluidssignaal direct de met vloeistof gevulde ruimtes van het slakkenhuis raken en een reflectie van de geluidsenergie veroorzaken.

Deze geluidsgolven konden dan niet meer worden gebruikt voor het eigenlijke gehoorproces. Het binnenoor is verantwoordelijk voor het omzetten van de mechanische energie van de geluidsgolven in bio-elektrische zenuwimpulsen. Deze impulsen bereiken de hersenen komen via de gehoorzenuw, waar de zenuwimpulsen worden verwerkt.

Vervolgens bereiken ze de audiologische cortex, waar klank- en geluidssensatie, klank- en woordbegrip, akoestische aandacht en opslag van woord-, muziek- en spraakinhoud worden verwerkt. Bij gehoorstoornissen kunnen deze anatomische structuren afzonderlijk of in combinatie worden verstoord. Er zijn geluidsgeleidingsstoornissen (stoornissen van geluidsoverdracht in het uitwendige oor or middenoor) en geluidssensatiestoornissen (de opname en transformatie van stimuli in het gebied tussen de stijgbeugelvoetplaat en het eerste neuron van de gehoorzenuw is verstoord).

Ook kunnen er storingen optreden in de overdracht, verwerking en perceptie van stimuli. Er zijn verschillende tests nodig om de ernst van de gehoorstoornis te beoordelen. Geluidsaudiometrie is bijzonder belangrijk, maar ook het vermogen om iemands gesprekspartner te begrijpen en de beperkingen die de patiënt aan de arts meldt, spelen een rol bij de algehele beoordeling.

Een tabel met de ernstclassificatie vind je hier.

• Het uitwendige oor (oorschelp en gehoorgang) heeft als taak het geluidssignaal naar de trommelvlies.
• De trommelvlies wordt beschouwd als de grens tussen het uitwendige oor en middenoor​ Hier wordt het geluidssignaal omgezet van luchtgeluid naar structuurgeluid.
• De middenoor bestaat uit de gehoorbeentjes hamer, aambeeld en stijgbeugel. Structuurgeluid wordt overgedragen naar het binnenoor.