Energiebalans | Cellulaire ademhaling bij mensen

Energiebalans

De energie evenwicht van cellulaire ademhaling in het geval van glucose kan worden samengevat door de vorming van 32 ATP-moleculen per glucose: C6H12O6 + 6 O2 wordt 6 CO2 + 6 H2O + 32 ATP (voor de duidelijkheid werden de ADP en het fosfaatresidu Pi weggelaten in de educten). Onder anaerobe omstandigheden, dwz zuurstoftekort, kan de citraatcyclus niet plaatsvinden en kan alleen energie worden verkregen via aërobe glycolyse: C6H12O6 + 2 Pi + 2 ADP wordt 2 melk geven + 2 ATP + 2 H2O. Per glucosemolecuul wordt dus slechts 6% van de energie verkregen, zoals het geval zou zijn bij aërobe glycolyse.

Ziekten die verband houden met cellulaire ademhaling

Cellulaire ademhaling is essentieel om te overleven, dwz veel mutaties in de genen die coderen voor de eiwitten betrokken bij cellulaire ademhaling, zoals glycolyse enzymen, zijn dodelijk. Niettemin, genetische ziekten van cellulaire ademhaling komen voor. Deze kunnen zowel hun oorsprong hebben in nucleair DNA als in mitochondriaal DNA.

De mitochondria zelf bevatten hun eigen genetisch materiaal, dat nodig is voor celademhaling. Deze ziekten vertonen echter een vergelijkbare symptomatologie, omdat ze allemaal gemeen hebben dat ze de celademhaling verstoren en verstoren. Ziekten van celademhaling vertonen vaak vergelijkbare klinische beelden.

Met name zijn er verstoringen van weefsels die veel energie nodig hebben. Deze omvatten vooral de zenuw, spier, hart-, nier en lever Daarom symptomen zoals spierzwakte of tekenen van hersenen schade treedt vaak op jonge leeftijd op, zo niet bij de geboorte. Verder een uitgesproken melkzuur acidose (een oververzuring van het lichaam met melk geven, die zich ophoopt omdat pyruvaat niet voldoende afgebroken worden in de citraatcyclus) spreekt ook voor zich.

Het kan ook leiden tot een storing van de interne organen. De diagnose en therapie van celademhalingsziekten moet door specialisten worden uitgevoerd, aangezien het klinische beeld zeer divers en verschillend kan zijn. De huidige stand van zaken is dat er nog geen causale en curatieve therapie is.

De ziekten kunnen alleen symptomatisch worden behandeld. Omdat mitochondriaal DNA op een zeer gecompliceerde manier van moeder op kind wordt overgedragen, moeten vrouwen die aan een cellulaire luchtwegaandoening lijden, een specialist raadplegen als ze kinderen willen krijgen, aangezien alleen een specialist de kans op overerving ongeveer kan inschatten.