De extensor digitorum-reflex is ook bekend als de Braunecker-Effenberg-reflex, BER of vinger rekreflex. Het is een van de intrinsieke reflexen en wordt gebruikt om de wervelkolom te testen zenuwen uit segmenten C6 en C7.
Wat is de extensor digitorum-reflex?
De extensor digitorum reflex wordt ook wel de vinger rekreflex. Het behoort tot het intrinsieke reflexen. Net als de vinger flexorreflex, de biceps-femoris reflex, of de bicepspees reflex, bijvoorbeeld de extensor digitorum reflex behoort ook tot de intrinsieke reflexen In de intrinsieke reflex bevinden het orgaan dat de stimulus ontvangt en het orgaan dat de reactie uitvoert zich in dezelfde spier. In de extensor digitorum-reflex is dit de extensor digitorum-spier. De extensor digitorum-spier wordt ook wel de vinger-extensor genoemd. Het is een skeletspier en behoort tot de oppervlakkige extensoren van de onderarm Zijn vier invoeging pezen ga door de vierde pees schede op de rug van de hand. Daar de pezen zijn verbonden door bruggen. Deze bruggen voorkomen dat individuele vingers zich uitstrekken, vooral de geïsoleerde extensie van de ringvinger. De taak van de extensor digitorum-spier is om de hand en vingers twee tot vijf te strekken. Naast deze spier, de C6, C7 en de radiale ramus profundus zenuwen zijn ook betrokken bij de extensor digitorum reflex.
Functie en taak
De extensor digitorum-reflex is een van de diepe peesreflexen. Wanneer de extensor digitum spier met de vingers licht tot matig gebogen wordt geraakt, vindt extensie van de wijs-, middel- en ringvinger fysiologisch plaats. Reflextests worden uitgevoerd in een zij-aan-zijvergelijking en het algehele reflexniveau wordt beoordeeld. Normaal zou een middelmatige tot levendige reactie zijn. Mislukte en zwakke reacties op de stimulus duiden op een stoornis, evenals verhoogde of zelfs clonische, dwz schokkerige en gewelddadige reacties. Er zijn ook systemen op klinische schaal voor de precieze classificatie van reflexreacties. De reflexintensiteit kan bijvoorbeeld worden geclassificeerd met behulp van de negenpunts MayoClinicScale (MCS) of het National Institute of Neurological Disorders en Stroke schaal (NINDS schaal). echter, de betrouwbaarheiddwz de betrouwbaarheid van deze schalen is beperkt omdat de opdracht aanzienlijk kan variëren tussen verschillende examinatoren. Daarom worden de weegschalen zelden gebruikt in de dagelijkse praktijk en de klinische praktijk. Om reflextests te vergemakkelijken, kan de patiënt vóór de test zijn tanden stevig op elkaar klemmen en zijn vuist krachtig balanceren. Dit dient het doel van wat bekend staat als reflexfacilitering. Door de spiervezels van de spierspoelen voor te spannen, wordt gevoeligheid voor stretching is verhoogd. Dit dient om de gevoeligheid te vergroten. Als gevolg hiervan kan de reflex gemakkelijker worden geactiveerd. Als alternatief kan de patiënt ook de zogenaamde Jendrassik-grip uitvoeren. Om dit te doen, legt de patiënt zijn armen onder een hoek voor zijn bovenlichaam en vouwt hij zijn handen. Hij probeert dan de handen krachtig uit elkaar te trekken. De extensor digitorum reflex en reflextesten in het algemeen zijn een integraal onderdeel van de fysiek onderzoek en vooral van het neurologisch onderzoek. Het doel is enerzijds om fysiologisch aanwezige reflexen te controleren en anderzijds om pathologische reflexen te vinden. Het resultaat van reflextesten wordt ook wel reflexstatus genoemd. Het onderzoek wordt meestal uitgevoerd met een reflexhamer. Met de hamer wordt een lichte slag op de spier uitgeoefend. De reflex die nu ontstaat, is een onvrijwillige reactie op de snelle stretching van de spierspoeltjes. De spiercontractie vindt plaats via een monosynaptische spinale reflexboog. Monosynaptisch betekent dat er slechts één zenuwverbinding (synaps) bij betrokken is. In de extensor digitorum reflex worden de C6 en C7 zenuwbanen getest. De zenuwwortels hiervoor zenuwen ontstaan uit de spinal cord in paren en strekken zich dan uit uit de wervelkanaal in de richting van de armen, handen en vingers. Dit zijn spinale zenuwen. Deze maken deel uit van het perifere zenuwstelsel Bovendien legt de extensor digitorum reflex ook de functie van de radiale zenuw en in het bijzonder de ramus profundus. De ramus profundus is het motorgedeelte van de radiale zenuw.
Ziekten en klachten
Het uitblijven van de verwachte respons in de extensor digitorum-reflex duidt op schade aan de C6- en C7-zenuwen. Dergelijke schade kan bijvoorbeeld het gevolg zijn van een herniated disc in de cervicale wervelkolom. in het geval van a herniated disc, komt weefsel plotseling of langzaam uit de nucleus pulposus van een tussenwervelschijf Het weefsel kan zowel posterieur in de wervelkanaal en posterieur-lateraal in de richting van de zenuwwortels. De druk op de zenuwwortels veroorzaakt pijnverlamming of sensorische stoornissen in het getroffen segment. Hernia-schijven in de cervicale wervelkolom worden voornamelijk gevonden tussen de veertig en zestig jaar. Een uitpuilende schijf kan veel eerder optreden. Dit kan ook vergelijkbare symptomen veroorzaken en leiden naar een verzwakte extensor digitorum reflex. De reflex van de extensor digitorum kan echter ook worden aangetast door beschadiging van de radiale zenuw Schade aan de radiale zenuw wordt ook wel radiale zenuwverlamming genoemd. In het bijzonder leiden verlamming van de bovenste en middelste radialis tot het falen van de strekspieren van de hand en dus ook tot een verzwakte of opgeheven strekreflex van de strekspier. Verlamming van de bovenste radialis wordt voornamelijk veroorzaakt door onderarm krukken Het wordt daarom ook wel krukverlamming genoemd. De zenuw kan ook worden beschadigd door trauma of door een gipsverband. Verlamming van de middelste radiale zenuw wordt meestal veroorzaakt door langdurige blootstelling aan druk. Het wordt parkbankverlamming genoemd omdat de zenuw kan worden beschadigd door bijvoorbeeld op een harde parkbank te gaan liggen. Een te strak gipsverband kan ook de oorzaak zijn van de laesie.
