Epidemiologie is een belangrijke tak van de geneeskunde. Het behandelt de variërende incidentie, het verloop en de verspreiding van ziekten in een populatie of populatie. Evenzo onderzoekt het de veroorzakende factoren van dergelijke ziekten, niet gericht op een individu en zijn specifieke geval van ziekte om het te verbeteren, maar eerder op wetenschappelijk onderzoek in de vorm van statistieken van verschillende volksgezondheid parameters die ziekten of epidemieën kunnen simuleren door middel van wiskundige modellen en de nodige tegenmaatregelen kunnen ontwikkelen. Daarom heeft epidemiologie ook mogelijkheden voor preventie.
Wat is epidemiologie?
Epidemiologie houdt zich bezig met het variërende voorkomen, verloop en verspreiding van ziekten in een populatie of populatie. Epidemiologie ontstond als een onderzoeksgebied rond het midden van de 19e eeuw. Individuele artsen begonnen op dat moment de oorzaken en verspreiding van ziekten te bestuderen. Het stamwoord is afgeleid van het Grieks en betekent "over de mensen". Bijvoorbeeld eenvoudige vragen over de frequentie van hart- aanvallen in een sociale klasse of op een bepaalde leeftijd, ziekten in chemische fabrieken wanneer mensen worden blootgesteld aan een groter risico, of als er een verband is tussen mentale volksgezondheid en armoede worden statistisch geregistreerd. Hier kijken we goed naar volksgezondheid aandoeningen, verwondingen, ziekten en de oorzakelijke factoren van een populatie. De resultaten worden gebruikt om gezondheidsrisico's en problemen te beheersen, vormen de basis van klinische studies en spelen ook een belangrijke rol op het gebied van psychologie en sociologie. Deze betreffen zeer specifieke gedragsstoornissen, suïcidale aandoeningen, en autisme Epidemiologie maakt ook gebruik van fysieke en geestelijke gezondheid condities om verbindingen met de omgeving en de mate waarin ze zich verspreiden te meten, komen voor in zeer specifieke populaties of beïnvloeden andere condities. Er kunnen ook uitspraken worden gedaan over de zeldzaamheid of frequentie van een bepaalde ziekte in een populatie, waaronder infectieziekten en epidemieën. Hier wordt onderzoek gedaan naar het ontstaan van dergelijke ziekten, onder welke omgevingsinvloeden en condities ze voorkomen, om op een praktische manier gezondheidsbevordering te dienen. Ziekten en triggers worden primair geregistreerd en statistisch vergeleken; condities kunnen ook dieper worden bestudeerd met experimentele en observationele studies. Er worden bijvoorbeeld vergelijkingen gemaakt van het effect dat spanning, een bepaalde dieet, sociale status of omgevingsfactoren voor een bevolking, de ziekten die zich als gevolg daarvan kunnen ontwikkelen en de voorzorgsmaatregel maatregelen die moeten worden genomen. Wiskundige modellen worden ook gebruikt om mogelijke toekomstige epidemieën op te sporen of om noodzakelijke vaccinaties te plannen. Dergelijke onderzoeken en modellen maken het ook mogelijk uitspraken te doen over populaties en groepen mensen met een verhoogd risico op ziekte. Het gaat om moleculair genetische studies die specifieke verschillen in vatbaarheid voor bepaalde ziekten aan het licht brengen. Deze zijn onderverdeeld in gebieden zoals milieugeneeskunde, kindergeneeskunde, kanker epidemiologie, farmaco-epidemiologie, voedingsepidemiologie en cardiovasculaire epidemiologie.
Behandelingen en therapieën
De belangrijkste statistieken zijn onder meer prevalentie, blootstelling, risico en incidentie. Prevalentie geeft de frequentie van een ziekte aan. Het geeft informatie over welke mensen of welke groep op een bepaald moment aan een bepaalde ziekte worden blootgesteld en wat hun risicofactor is. Deze metingen worden bepaald en geschat door middel van steekproeven, aangezien volledige enquêtes van een hele populatie niet mogelijk zijn. Ze vertegenwoordigen dus een zeer specifiek deel, meestal van de huidige gevallen binnen een populatie. Ze omvatten onder meer overleden, zieke en ondervoede mensen, gedeeld door het aantal mensen in die populatie. "Blootstelling" is een van de belangrijke termen op het gebied van epidemiologie. Dit vormt de ziekteverwekkende factor die toepassing vindt in onderzoeken of bijvoorbeeld roken zoals een dergelijke factor leidt tot long kanker Even belangrijk is de tegenvraag of bijvoorbeeld het eten van groenten de gezondheid verbetert. Beide factoren zijn blootstellingen. Risico is de kans om gedurende een bepaalde periode te lijden en te overlijden aan bepaalde ziekten. Hierbij wordt geobserveerd hoeveel mensen er binnen bepaalde jaren zijn overleden en welke nieuwe ziekten er onder de bevolking zijn ontstaan. Evenzo speelt de frequentie van iemands ziekten een statistische rol, bijvoorbeeld hoe vaak hij of zij wordt geconfronteerd met invloed of de verkoudheid Het indirecte tarief geeft informatie over het aantal nieuwe gevallen. Dit wordt gedeeld door het aantal individuen in de populatie en de tijdsperiode om het absolute risico te geven. Dit staat in contrast met het relatieve risico, dat een verhouding is tussen de blootstelling aan niet-blootgestelde personen en het risico. Zo kan meer in detail worden bepaald voor welke personen een verhoogd risico bestaat kanker en op welke leeftijd, of dat dementie komt voor op oudere leeftijd, niet in jongere jaren. In feite dient epidemiologie dus een verkenning van risicofactoren en de relatie tussen blootstelling en risico of blootstelling en ziekte.
Diagnose en onderzoeksmethoden
Belangrijke onderzoeken zijn bijvoorbeeld de case-control en longitudinale onderzoeken. In het eerste geval zijn patiënten al getroffen door een ziekte en wordt aan gezonde mensen, die als controlepersonen dienen, gevraagd naar de blootstelling en het risico dat verband houdt met de ziekte van de getroffen persoon. Dit kunnen zeer eenvoudige voorwaarden zijn, zoals passief roken, en het oorzakelijk verband wordt geregistreerd en het verhoogde risico op een mogelijke ziekte zoals long kanker is gedefinieerd. In het longitudinale onderzoek wordt aan gezonde mensen gevraagd naar blootstellingen en risicofactoren Het onderzoek duurt meestal meerdere jaren en neemt de vorm aan van observatie en ondervraging om erachter te komen of mensen die worden blootgesteld aan bepaalde spanning processen of met een hoger risico worden sneller en vaker ziek of overlijden zelfs als gevolg van de omstandigheden. Dit geeft een statistische maatstaf voor de vraag of aandoeningen een verhoogd gezondheidsrisico vormen.
