Ongeveer 4 procent van alle studenten in Duitsland heeft er last van dyslexie, met een verhouding van 3: 2 significant meer jongens dan meisjes. Hoe wordt dyslexie gedefinieerd? Wat zijn de onderliggende oorzaken en welke maatregelen kunnen worden genomen om dyslexie te behandelen?
Wat is dyslexie?
Dyslexie, ook bekend als dyslexie of dyscalculie, is een partiële prestatiestoornis. De lees- en spellingprestaties liggen aanzienlijk onder het niveau dat zou worden verwacht op basis van intelligentie, leeftijd en scholing Symptomen van de leesstoornis zijn onder meer tekorten in leessnelheid, leesnauwkeurigheid en begrijpend lezen: letters worden weggelaten, toegevoegd of verdraaid, de leessnelheid is erg laag en wat wordt gelezen, kan niet worden gereproduceerd. De spellingsstoornis manifesteert zich onder meer in de vorm van het verdraaien van letters. Dus de b wordt vaak geschreven als d, de p als q, of de u als n. Evenzo is het weglaten of herschikken van letters of het invoegen van onjuiste letters gebruikelijk. Typisch voor dyslexie is de inconsistentie van fouten: er zit dus geen systeem in de fouten, maar hetzelfde woord wordt op verschillende manieren verkeerd geschreven.
Oorzaken
Met name onvoldoende fonologisch bewustzijn wordt als oorzaak van dyslexie beschouwd. Dit verwijst naar het vermogen om lettergrepen te herkennen of om een woord op te splitsen in zijn fonetische componenten. Kinderen met dyslexie hebben bijvoorbeeld vaak moeite een woord in lettergrepen op te splitsen of de klank waarmee een woord begint te identificeren. Tekortkomingen in visuele of auditieve informatieverwerking worden verondersteld een andere oorzaak van dyslexie te zijn. Zo heeft ongeveer 60% van alle kinderen met dyslexie problemen om hun blik betrouwbaar te beheersen. Een andere oorzaak is genetische aanleg: de familiale accumulatie van dyslexie is in verschillende onderzoeken aangetoond. Als een kind dyslexie heeft, wordt 52 tot 62% van zijn of haar broers en zussen ook getroffen.
Symptomen, klachten en tekenen
Van dyslexie mag pas gesproken worden als deze echt is “gediagnosticeerd” door een erkend instituut of een specialist. Het is niet altijd echt LRS wanneer leren moeilijkheden worden geïdentificeerd. Er moet rekening worden gehouden met externe omstandigheden die een reden kunnen zijn voor problemen met schrijven en lezen. Als de diagnose bestaat, moet de school zeker worden geïnformeerd, aangezien het kind meer tijd nodig heeft om te lezen en te schrijven. Is het kind veel voorgelezen, heeft hij / zij zelf een positieve relatie met boeken, wordt het kind ondersteund bij het maken van huiswerk en heeft hij / zij de nodige rust bij het afmaken ervan? Frequente wisselingen van docenten, een slechte klassensituatie kan hier ook invloed op hebben leren moeilijkheden. Kinderen met LRS moeten met rust en geduld worden geholpen. Vaak ontwikkelen deze kinderen geheugensteuntjes en strategieën om zichzelf te helpen. Als er geen mogelijkheid is tot ondersteuning op school en thuis, is het aan te raden om professionals in te schakelen. Hierbij is het belangrijk om te zien dat de persoon een positieve relatie opbouwt met het kind, er kan een basis van vertrouwen worden gecreëerd. Het zelfvertrouwen van het kind wordt hersteld, sterke punten worden geprezen. Ondersteuning op deze basis, bij voorkeur bij dezelfde persoon gedurende een langere periode, leidt tot succes. Het kind leert omgaan met LRS, beperkingen in carrièrekeuze hoeven niet te zijn - er zijn ook academici met LRS.
Diagnose en progressie
Als dyslexie wordt vermoed, een KNO-arts en een oogarts moet eerst worden geraadpleegd om gehoor- en zichtstoornissen uit te sluiten. Om dyslexie te kunnen diagnosticeren wordt een intelligentietest en een lees- en spellingstest uitgevoerd. Als er een duidelijke discrepantie is tussen het intelligentiequotiënt en de lees- en spellingsprestaties, is er sprake van dyslexie. In dit geval moet de waarde bepaald in de spellingleestest minimaal 1.2 standaarddeviaties onder de intelligentietestwaarde liggen. Het niveau van de ontwikkeling van spelling en spelling blijft zeer stabiel als het niet wordt behandeld. Vaak begeleidend symptomen van dyslexie verschijnen na verloop van tijd, zoals tekenen van schoolangst, disciplinaire problemen of depressieve stemmingen. Door de relatief slechte lees- en schrijfprestaties worden kinderen met dyslexie vaak onder druk gezet. angststoornis als een complicatie. In dit geval kan de angst verband houden met school of specifieke onderwerpen, of kan deze gegeneraliseerd raken.
Complicaties
Zonder gerichte ondersteuningsprogramma's zijn pogingen om het lezen en schrijven te verbeteren vaak tevergeefs. Het is ook mogelijk dat kinderen vooruitgang boeken, maar veel langzamer dan hun klasgenoten. Frustratie kan het gevolg zijn. Een andere complicatie is Depressie, die kan variëren van depressieve stemming tot klinische depressie. Omgekeerd zijn ook sociale gedragsstoornissen mogelijk. Bovendien kan dyslexie gepaard gaan met ontwikkelingsstoornissen of aanpassingsstoornissen. Sommige kinderen met dyslexie verzachten hun psychische klachten. Ze hebben er dan vaak last van pijn in de buik en hoofdpijn, geagiteerd en ongericht lijken, of klagen over misselijkheid Dit hoeft niet te worden gesimuleerd om school te vermijden, maar kan wel aanwezig zijn. Een kritisch onderscheid tussen vermijdingsgedrag en somatisatie is daarom belangrijk. Zelfs met gerichte ondersteuning kunnen dyslectici zich gemarginaliseerd voelen. Sommigen hebben last van aanvullende instructie, bijles of therapie Deze kinderen hebben vaak moeite om de diagnose van dyslexie Kindgericht onderwijs en een accepterende, begripvolle benadering kunnen daarom nuttig zijn.
Wanneer moet je naar een dokter?
Kinderen of volwassenen die nauwelijks kunnen lezen of schrijven, moeten tests ondergaan om hun prestaties te meten. Als ouders ondanks hun inspanningen significante verschillen in de prestaties van hun kind opmerken in vergelijking met leeftijdsgenoten, moet dit met de kinderarts worden besproken. Als het kind gedragsproblemen vertoont, een zeurderig gedrag of ontwenningsgedrag vertoont, moet een arts worden geraadpleegd. Als de getroffen persoon agressief gedrag vertoont of de neiging heeft te liegen of onwaarheden te vertellen, moet een bezoek aan de dokter worden gebracht. Bij gebrek aan zelfvertrouwen, verlies van sociale contacten of een depressieve stemming dient een arts te worden geraadpleegd. Als een kind in de schoolgaande leeftijd ervaart leren problemen op andere gebieden of als het kind in wezen weigert te leren, moet een arts of therapeut om hulp en ondersteuning worden gevraagd. Als het kind lessen overslaat, zijn verhelderende discussies ook nodig. Als het individu zelfgemaakte geheugensteuntjes ontwikkelt die bijdragen aan een toename van fouten, zijn tijdige correcties nodig. Om frustratie of versterking van het probleem te voorkomen, kan een arts of therapeut worden gezocht. Als lezen of schrijven lang duurt, moet dit met een arts worden besproken. Als er ongebruikelijk veel fouten zijn bij het lezen of schrijven, is het ook raadzaam om een test te doen om de oorzaak te achterhalen.
Behandeling en therapie
Afhankelijk van de ernst van de dyslexie, individueel therapie of kleine groepsondersteuning bij een dyslexie-instituut kan aangewezen zijn. Voor therapiewerken op het "nul-foutniveau", dat wil zeggen, van het gemakkelijke naar het moeilijke gaan, is kenmerkend zodat het kind het gevoel kan krijgen dat het iets bereikt heeft. Het opbouwen van kennis van regels is net zo goed onderdeel van dyslexietherapie als het samen lezen van losse brieven. Empirisch bewezen trainingsprogramma's voor dyslexie omvatten de Marburg Spelling Training en de Kiel Reading Reconstructie. Als psychische symptomen optreden als begeleidende stoornissen, psychotherapie kan worden aangegeven. Na een dyslexiediagnose door een specialist kan in de schoolomgeving een achterstandscompensatie worden gemaakt. Hierin is bepaald dat in het geval van een kind met dyslexie, spelfouten niet worden meegenomen in de cijferbeoordeling en dat er een tijdtoeslag wordt toegekend voor repetities.
Vooruitzichten en prognose
Het is moeilijk om een algemeen geldige prognose te maken. In het algemeen kan echter worden gesteld dat de kans op herstel aanzienlijk toeneemt als de behandeling begint voordat het kind op school leert schrijven. De weg naar verbetering is moeilijk. Getroffen kinderen moeten worden voorbereid op tegenslagen. Angst voor school en depressieve stemmingen kunnen het dagelijks leven domineren. Meisjes vertonen vaak een groter uithoudingsvermogen tijdens de behandeling. Een stabiele omgeving die ondersteuning biedt, blijkt in de praktijk nuttig. Voor veel getroffen mensen blijft dyslexie op plaatsen bestaan, zelfs na talrijke therapeutische sessies. Patiënten hebben dan geen andere keuze dan hun situatie onder ogen te zien. Er ontstaan beperkingen voor de keuze van de bezetting. Niettemin maken geoefende strategieën een normale deelname aan het professionele en privéleven mogelijk. Een dyslexie verdwijnt niet zomaar. Kinderen die geen of onvoldoende therapie hebben gehad, hebben als volwassenen meestal een kwetsbare schoolcarrière. Het onvermogen om zichzelf te motiveren voor educatieve inhoud kenmerkt hun leven. Dit zet ze professioneel aan de kant. Zo komen carrières niet tot stand. Werk in eenvoudige en tamelijk slecht betaalde banen is een gevolg.
het voorkomen
Fonologisch bewustzijn, dat in hoge mate voorspellend is voor de ontwikkeling van dyslexie, kan al in de voorschoolse leeftijd worden beoordeeld door middel van tests zoals de Bielefeld Screening. Risicokinderen, dat wil zeggen degenen die slecht presteren in vergelijking met hun leeftijdsgroep, kunnen worden tegengegaan met ondersteuningsprogramma's. Vroegtijdige identificatie en ondersteuning kunnen latere lees- en spellingsproblemen voorkomen of in ieder geval verminderen. Over het algemeen dienen zang- en rijmspelen of het tellen van verzen ook om het fonologisch bewustzijn te bevorderen. Spellen als 'Ik zie iets wat je niet ziet en het begint met A' zijn leuk voor kinderen en helpen tegelijkertijd dyslexie te voorkomen.
Follow-up
In het geval van dyslexie zijn er enkele nazorgopties voor de getroffen persoon die de symptomen van de aandoening blijvend kunnen verlichten. voorwaarde Een volledige genezing van deze ziekte kan echter niet altijd worden bereikt, dus in veel gevallen moet de getroffen persoon de rest van zijn leven met dyslexie leven. Ze zijn niet zelden afhankelijk van de hulp van andere mensen en hun eigen familie om hun dagelijks leven gemakkelijker te maken. Zelfgenezing kan in de regel niet plaatsvinden. Vooral op jonge leeftijd hebben de getroffen kinderen de hulp en steun van hun eigen familie en ouders nodig. Op school hebben ze speciale ondersteuning nodig om de symptomen van dyslexie Omdat dyslexie dat wel kan leiden naar Depressie of andere psychische klachten, liefdevolle en intensieve gesprekken zijn erg belangrijk. In sommige gevallen zijn patiënten echter afhankelijk van professionele behandeling. De levensverwachting van de getroffen persoon wordt niet beperkt door dyslexie. Tijdens de evaluatie van de cijfers moeten docenten worden geïnformeerd over deze zwakte, zodat de evaluatie eerlijk is. Verder maatregelen nazorg zijn meestal niet nodig bij dyslexie.
Hier is wat u zelf kunt doen
Voor kinderen met dyslexie is vooral de steun van familie en vrienden belangrijk. Ouders dienen hun kind daarom eerst alle belangrijke informatie over de dyslexie te geven. Hoe meer de getroffen persoon over de aandoening weet, hoe beter en zelfverzekerder hij of zij ermee kan omgaan. Als het kind zich overweldigd voelt, is het belangrijk om successen op korte termijn te belonen en vooruitgang te boeken door te spelen. Bordspellen zoals Scrabble of woordtrivia bevorderen de spellingsvaardigheid en zijn tegelijkertijd leuk. In het beste geval wekt dit ook de motivatie van het kind om te leren en biedt het ruimte voor verdere aanmoediging. Welke maatregelen nuttig zijn in detail moet altijd worden gecoördineerd met een leertherapeut en de leerkrachten van het kind. Over het algemeen helpen leersoftware en regelmatig oefenen. Het kind moet ook worden aangemoedigd om te lezen, omdat boeken vaak de meest effectieve manier zijn om een lees- en spellingsprobleem te bestrijden. Therapeutisch maatregelen kan worden ondersteund door tijd in de frisse lucht en een gezonde dieet Beide zijn een welkome afwisseling van de spanning van leren en geef lichaam en geest nieuwe energie. Als ondanks dit alles geen vooruitgang wordt geboekt, kunt u het beste een specialist raadplegen.
