Duikgeneeskunde is de naam die wordt gegeven aan een tak van arbeids- en sportgeneeskunde. Het behandelt de effecten van water op het menselijk organisme tijdens duiken.
Wat is duikgeneeskunde?
Duikgeneeskunde vertegenwoordigt een deelgebied van de arbeidsgeneeskunde en sportgeneeskunde. Bovendien is het een belangrijk onderdeel van de opleiding van duikers. Zijn verantwoordelijkheidsgebieden omvatten alle medische aspecten van het duiken. Naast duiken geschiktheid, dit omvat ook de therapie en het voorkomen van duikongevallen. Andere belangrijke criteria zijn de diagnose en behandeling van vergiftiging en verwondingen in de water Ook de psychologische effecten van duiken spelen een rol. Het is bijvoorbeeld mogelijk dat duikongevallen verschillende trauma's aan het licht brengen die op elkaar inwerken.
Behandelingen en therapieën
Het menselijk lichaam wordt onder water anders belast dan op het aardoppervlak. Dus naarmate de diepte toeneemt, neemt de druk toe, wat op zijn beurt speciaal vereist ventilatie met behulp van geschikte apparatuur. Duikgeneeskunde houdt zich zowel bezig met problemen die hiermee verband houden als met ziekten die optreden na een duikoperatie. Het belangrijkste gebied van de duikgeneeskunde is de hyperbare geneeskunde. Het behandelt de effecten van fysieke omstandigheden die zich onder water voordoen. De meest voorkomende toepassingen van duikgeneeskunde zijn decompressieziekte en barotrauma. Decompressieziekte wordt ook wel duikerziekte genoemd. Het manifesteert zich wanneer de duiker opstijgt naar de water oppervlak is te snel. Dit resulteert in de vorming van stikstof luchtbellen in de weefsels, die op hun beurt de longen of andere organen ernstig kunnen aantasten. De kenmerkende symptomen van de ziekte van een duiker zijn onder meer duizeligheid en misselijkheid Het is niet ongebruikelijk dat de symptomen enkele dagen later optreden. Ze kunnen onschadelijk zijn en beperkt tot jeuk, maar kunnen ook leiden tot een verminderd bewustzijn of verlamming. In het ergste geval kan de duiker zelfs sterven. Evenzo ligt chronische schade binnen het bereik van professionele duikers. Om decompressieziekte te behandelen, krijgt de patiënt snel puur zuurstof In sommige gevallen kan een verblijf in een decompressiekamer ook nodig zijn. Daar stellen artsen hem bloot aan hogere druk, die vervolgens geleidelijk wordt verlaagd. Op deze manier kunnen de gassen die in oplossing zijn gegaan, worden uitgeademd. Barotrauma wordt veroorzaakt door veranderingen in de drukomstandigheden in de aangrenzende omgeving. Als gevolg hiervan kunnen bepaalde delen van het lichaam, zoals het binnenoor of de longen, gewond raken omdat de druk niet snel genoeg kan worden vereffend. Andere toepassingsgebieden van duikgeneeskunde zijn onder meer de hitte evenwicht van duikers, de psychologische effecten van duiken en vergiftiging door giftige vissen, zee-egels, zeesterren, cnidarians, amfibieën en octopussen. Deze scheiden zenuwgifstoffen af die zelfs een dodelijk effect kunnen hebben. Voor sommige diersoorten is er echter tegengif beschikbaar voor duikmedicijnen. Schadelijke effecten op volksgezondheid zijn ook denkbaar door ademhaling gassen. Bij verhoogde druk, stikstof produceert een verdovend effect, dat op zijn beurt de zogenaamde diepe intoxicatie veroorzaakt. Zowel in hogere concentraties als onder hoge druk, stikstof ontwikkelt een toxisch effect, dat merkbaar wordt tijdens het doorduiken tinnitus, duizeligheid, misselijkheid, braken, onder andere angst, stuiptrekkingen en verwarring. Duikartsen spreken dan van zuurstof vergiftiging. Om deze reden houdt de duikgeneeskunde zich ook bezig met de effecten van gasmengsels en de duur van duiken. Een ander belangrijk gebied van duikgeneeskunde is duiken geschiktheid testen. Het dient om duikongevallen tegen te gaan. Het onderzoek bepaalt dus of er zonder problemen gedoken kan worden of dat er bepaalde risico's aanwezig zijn. Daartoe onderzoeken duikartsen de algemene toestand van de duiker volksgezondheid evenals zijn of haar long functies cardiovasculair systeem en borst Om er zeker van te zijn dat het duiken in de toekomst geen ongemak veroorzaakt, wordt aanbevolen om te gaan duiken geschiktheid regelmatig uitgevoerd onderzoek. Beroepsduikers zijn zelfs verplicht om dit onderzoek eens per jaar te laten doen, als de duikarts bepaalt volksgezondheid risico's zoals een disfunctie van het binnenoor of een hart- en vaatziekte, moet duiken worden vermeden.
Diagnose- en onderzoeksmethoden
De duikgeneeskunde steunt op zijn verschillende werkterreinen op verschillende onderzoeks- en diagnostische methoden. Deze worden ook op andere medische afdelingen toegepast. Van bijzonder belang is de longfunctietest In deze procedure wordt spirometrie gebruikt om de volume van de longen. Een meting van de luchtwegen volume vindt ook plaats, wat de arts indicaties geeft van mogelijke long ziekten. Geluidsdrempelaudiometrie is ook een van de belangrijkste procedures in de duikgeneeskunde. Het wordt gebruikt om het gehoorvermogen te onderzoeken en wordt gepresenteerd met een speciale gehoordrempelcurve. Even belangrijk is echografie (ultrageluid onderzoek) van de hart- en orgels. Het helpt bij het identificeren van mogelijke disfuncties die een risico vormen voor het duiken. Een Röntgenstraal onderzoek kan detecteren long ziekten die tijdens het duiken levensbedreigende gevolgen kunnen hebben. Om het cardiovasculair systeem, een spanning ECG wordt vaak uitgevoerd. Het kan ook buiten de duikgeschiktheidsonderzoek Het ECG is zo belangrijk omdat het van de duiker hart- en bloedsomloop zijn onder ernstig spanning onder water. De lichaamswarmte evenwicht speelt ook een belangrijke rol, aangezien de temperatuur van het organisme steeds meer daalt naarmate men dieper duikt. De vergoeding van kosten voor duikmedische onderzoeken hangt af van de uitgevoerde procedure. De duiker moet bijvoorbeeld normaal betalen voor een duikgeschiktheidsonderzoek zichzelf. Als de behandeling echter medisch noodzakelijk is, vergoeden zorgverzekeraars de kosten. Dit omvat bijvoorbeeld onderzoek en therapie van de ziekte van de duiker of van andere ziekten die ontstaan als gevolg van het duiken.
