Pericarditis: diagnostische tests

Verplicht diagnostiek van medische apparatuur.

  • elektrocardiogram (ECG; registratie van de elektrische activiteiten van de myocard) - als basisdiagnostiek [acuut stadium: ST-segmentverhogingen + PQ Depressie, positieve T-golf - zie hieronder voor meer informatie; met uitgesproken effusie of pericardiale tamponade: laagspanning (verminderde hoogte van het QRS-complex) en elektrische alternans (veranderende grootte van het QRS-complex)].
  • Echocardiografie (echo; cardiale echografie) - als structurele hartziekte wordt vermoed [pericardiale effusie zichtbaar> 50 ml]
  • Röntgenstraal van de thorax (röntgen thorax /borst), in twee vlakken.

optioneel diagnostiek van medische apparatuur - afhankelijk van de resultaten van de geschiedenis, fysiek onderzoek en verplichte laboratoriumparameters - voor differentiële diagnostische verduidelijking.

  • Computertomografie (CT) van de hart- (cario-CT) of magnetische resonantie beeldvorming (MRI) van het hart (cardio-MRI) - voor verdere anatomische beeldvorming van het hart [MRI: pericardiale ontsteking].

Elektrocardiografisch kunnen vier fasen van acute pericarditis worden onderscheiden:

Stadium ECG-beschrijving
I ST-segment elevatie in meerdere leads gecombineerd met PQ-segment Depressie, positieve T-golf.
II ST-segment normalisatie met persistent PQ-segment Depressie, afvlakking van de T-golf.
III Iso-elektrische ST- en PQ-route, gegeneraliseerde negatie van de T-golf.
IV normaal ECG