Diagnose | Scheuroorzaken, symptomen en diagnose

Diagnose

A scheur wordt altijd voorafgegaan door het uitoefenen van mechanische kracht. Na een grondige inspectie van de wondranden en de diepte van de wond, een diagnose van a scheur kan gemaakt worden. De wond en wondranden zijn onregelmatig. De diepte van de wond onthult typisch weefselbruggen die worden veroorzaakt door ongelijkmatige krachtuitoefening op de huid. Laceraties en kneuzingen worden vaak gecombineerd en zijn niet duidelijk van elkaar te onderscheiden.

Bijbehorende symptomen van een scheur

De huid wordt door velen gevoelig verzorgd zenuwen. Als deze beschadigd zijn door plotseling scheuren van de huid, ontstaan ​​sterke, aanvankelijk stekende pijnen, die soms algemene symptomen kunnen veroorzaken zoals duizeligheid, bloed druk of zelfs flauwvallen. Dit wordt gevolgd door pulserend pijn in het gebied van de wond. Scheurwonden kunnen erg hevig bloeden, vooral als ook diepere huiddelen worden aangetast. Bovendien is er zwelling rond de wond doordat vocht zich ophoopt in het beschadigde weefsel.

Behandeling / therapie

Het eerste doel van wondverzorging is hemostase. Ten eerste moet er druk op de wond worden uitgeoefend. Om dit te doen, wordt een steriel kompres op de wond geplaatst en wordt er een drukverband overheen gelegd.

Dan moet een arts worden geraadpleegd. Zodra het bloeden is gestopt door het verband, kan een Röntgenstraal wordt genomen als een breuk wordt vermoed. Vervolgens wordt het verband verwijderd en wordt de wond onderzocht.

De wond wordt ontdaan van grof vuil en gedesinfecteerd. Afhankelijk van de grootte en locatie moet de wond mogelijk worden gehecht of geniet. Bij kleinere verwondingen is het voldoende om de randen van de wond met pleisters te fixeren.

Voordat de wond wordt gehecht, wordt onder plaatselijke verdoving een lokaal anestheticum in het weefsel rond de wond geïnjecteerd. Na een korte inwerktijd wordt de wond weer grondig grondig gereinigd en daarna steriel afgedekt. De wond wordt vervolgens onder steriele omstandigheden gehecht.

Afhankelijk van hoe diep de wond is, moeten diepere huidlagen mogelijk eerst afzonderlijk worden gehecht. Aan het einde wordt dan de bovenste huidlaag aan elkaar gehecht. Bij snijwonden moeten vaak vooraf de randen van de wond worden rechtgetrokken door uitstekende huidhoeken af ​​te snijden.

De huid is elastisch, de rechtgetrokken wondranden kunnen dan naar elkaar toe worden getrokken. Aan het einde, een gips en verband wordt aangebracht. Het gebied moet dan worden gekoeld, verhoogd en beschermd.

Bovendien moet de wond droog worden gehouden en moet het verband regelmatig worden vervangen totdat de wond is genezen. Bovendien, dat van de patiënt tetanus de vaccinatiestatus wordt gecontroleerd voor elk huidletsel, vooral als de wond vuil is, en een tetanusvaccinatie wordt toegediend als de vaccinatiebescherming onduidelijk of onvoldoende is. Anders een tetanus spasmen kunnen optreden.

In elk geval moet een arts worden geraadpleegd als de scheur is dieper of langer dan 1 cm. Aangenomen moet worden dat de wond niet vanzelf zal genezen, aangezien de randen van de wond niet tegen elkaar kunnen worden geplaatst en door de arts moeten worden vastgezet met hechtingen, nietjes of pleisters. Bij grove besmetting of hevig bloeden moet ook een arts worden geraadpleegd. Ook als er een vermoeden bestaat van bijkomende verwondingen zoals een breuk.