Diagnose
Om een diagnose te kunnen stellen van a pokken infectie, is het allereerst belangrijk dat de arts de patiënt vraagt naar mogelijk verblijf in het buitenland, voor het geval er opnieuw een pokkenepidemie uitbreekt in een ander land. Omdat patiënten meestal pas naar de dokter gaan als de eerste visuele tekenen verschijnen, is het klinische beeld vaak voldoende voor de arts om een diagnose te stellen. pokken infectie. De patiënt heeft een typische huid voorwaarde, naast het hebben van een koorts en zich onwel voelen. Daarnaast is er een snelle test waarbij het virus onder een microscoop wordt onderzocht. Omdat het het grootste virus is dat tot nu toe is ontdekt, is het heel gemakkelijk op te sporen.
Frequentieverdeling
Pokken is uitgestorven virale infectie en daarom zijn er geen patiënten met een actieve pokkeninfectie. Mocht een patiënt desondanks kenmerkende pokkenverschijnselen vertonen, dan moet hij de zaak melden aan het Robert Koch Instituut en vervolgens in een isolatieafdeling worden geplaatst om het uitbreken van een epidemie te voorkomen.
Symptomen
Patiënten met een pokkeninfectie vertonen kenmerkende symptomen. Kort na de infectie, meer algemene symptomen zoals aanvankelijk is er een extra uitslag die over het hele lichaam kan worden gevoeld, maar deze verdwijnt na korte tijd weer. De koorts verdwijnt ook typisch voor een korte tijd, zodat de patiënt het gevoel kan krijgen dat hij of zij volledig hersteld is, hoewel deze eerste fase zeer besmettelijk is en zelfs de kleding van de patiënt anderen kan besmetten.
Dan echter een typisch huiduitslag verschijnt, die aanvankelijk voornamelijk op het gezicht verschijnt. Er worden grotere en kleinere papels gevormd. Dit zijn verhogingen van de huid die gevuld zijn met een vloeistof die het virus bevat en door jeuk of krabben kan openbarsten en het virus vervolgens overal kan verspreiden.
Met de papels, koorts pieken komen keer op keer voor, de koorts stijgt dan continu, waardoor wanen of hallucinaties kan ook steeds weer voorkomen. De koorts kan ook gepaard gaan met rillingen. De papels kunnen zich over het hele lichaam verspreiden, met de hoofd, handen en voeten het meest aangetast, en na enige tijd veranderen ze in puisten.
Een puistje verschilt van een papule doordat de papule nog steeds virusbevattende vloeistof bevat, terwijl het puistje gevuld is met pus. De puisten kunnen ook openbarsten en hun etterende inhoud legen. Na het legen treden korstvorming en korstvorming op en beginnen de puisten ook af te vlakken.
Voor de patiënt is dit laatste stadium van de puist bijzonder moeilijk, omdat het gepaard gaat met enorme jeuk, waardoor de patiënt constant probeert te krabben en zo de puisten te openen. Dit kan dan leiden tot littekens, vergelijkbaar met een patiënt met bijzonder slechte acne. In dit geval spreekt men van de karakteristieke pokkenlittekens. Afhankelijk van met welke subgroep van het virus de patiënt is besmet, is het ziekteverloop mild of zijn de gevolgen ernstig.
- Pijn in de ledematen
- Fever
- Keelklachten met zwelling en ontsteking (keelholte anthem).
- De patiënt voelt zich zwak en ziek
- Het kan ook terug leiden pijn.
