Diagnose
De diagnose wordt meestal gesteld door de patiënt te interviewen en door fysiek onderzoek. In de meeste gevallen hangt de leeftijd van de patiënt samen met de typische huidsymptomen op de mond slijmvlies loopt voorop. Vooral kleine kinderen tot drie jaar worden dus getroffen door deze infectieziekte.
De ouders vragen stellen over het begin en de duur van de ziektesymptomen en even kijken de keel zal in de meeste gevallen de diagnose stellen. Als er twijfels zijn over de ziekte, a bloed test kan het virus bewijzen. Of het herpes virus is gewoon detecteerbaar in het bloed (zoals bij elke tweede persoon) of het virus ook de mondziekte veroorzaakt, kan meestal niet door het laboratorium worden vastgesteld, maar het is in deze context belangrijk dat een gebrek aan herpes detectie in de bloed sluit spruw in ieder geval uit als een ziekte.
In dat geval moet er gezocht worden naar een andere oorzaak. In het geval van "mond rot ”is het belangrijk dat de getroffen persoon geen contact heeft met anderen, vooral niet met andere kinderen, omdat er anders infectiegevaar bestaat. Het wordt doorgegeven druppel infectie, waarbij hoesten, niezen of gewoon praten met andere mensen voldoende kan zijn om ze te infecteren.
Een lokale complicatie, vooral bij kinderen, is nagelbedontsteking. Dit wordt veroorzaakt door nagelbijten en vooral door vinger zuigende kleine kinderen. Het virus kan dan op de nagel komen en deze infecteren.
De ziekte wordt meestal overgedragen door de ouders van kleine kinderen, aangezien ze geen uitbraak van herpes serieus en kus het kind of deel een glas water met het kind. Mond rot tijdens zwangerschap is niet schadelijk voor het ongeboren kind. echter, de immuunsysteem van pasgeborenen is nog niet volledig ontwikkeld.
Daarom, die lijden aan mond rot moet contact met kleine kinderen vermijden. Artsen en tandartsen moeten zichzelf ook tegen mogelijke overdracht van ziekteverwekkers beschermen met handschoenen, mondbescherming en een veiligheidsbril. De juiste arts voor "mondrot" is in de eerste plaats de tandarts. Omdat de ziekte vooral opvalt door de bijbehorende symptomen zoals koorts en vermoeidheid wordt meestal de huisarts of kinderarts geraadpleegd. In de regel overleggen huisartsen in het geval van gingivostomatitis herpetica met de tandarts om te beslissen over een gemeenschappelijke behandelingskuur.
Alle artikelen in deze serie:
