Diagnose | Gezichtsparese

Diagnose

Meestal is de diagnose van gezichtszenuw verlamming kan worden gemaakt op basis van de fysiek onderzoek. Sinds gezichtszenuw verlamming is een voorwaarde waarin de gezichtsspieren niet meer functioneren, kan dit relatief eenvoudig worden geverifieerd door middel van eenvoudige tests. De betrokkene wordt bijvoorbeeld gevraagd te fronsen of zijn tanden te laten zien.

In de meeste gevallen wordt slechts de helft van het gezicht aangetast gezichtszenuw verlamming, dus deze eenvoudige tests kunnen relatief snel verlamming van de zenuw aan het licht brengen. Als een infectie wordt vermoed, kan het bloed en indien nodig moet het hersenvocht ook met een lumbaal worden onderzocht prik. Beeldvorming, bijv. Een CT, is meestal niet nodig bij aangezichtszenuwverlamming.

Wat is het verschil tussen centrale en perifere gezichtsparese?

Om het verschil tussen centrale en perifere aangezichtszenuwverlamming te begrijpen, is het noodzakelijk om het verloop van de hersenzenuw nader te bekijken. Elke persoon heeft twee gezichtsbehandelingen zenuwen die ontstaan ​​in twee kleine kernen (een rechter en een linker kern) in de hersenstam. Het commando voor de beweging van de spieren komt echter van hogerop door andere vezels.

Deze vezels zijn op hun beurt afkomstig uit de grote hersenen. Dit is een deel van de hersenen dat is verantwoordelijk voor het aansturen van alle spieren. Van daaruit reizen de vezels naar de kernen in de hersenen stam.

Onderweg steekt een deel van hen over naar de andere kant. Op deze manier wordt de juiste kern in de hersenen stengel ontvangt zowel informatie uit het gebied van de rechterhersenhelft als van de linkerhersenhelft, en vice versa. Als er nu parese van de centrale aangezichtszenuw optreedt, worden de vezels in de grote hersenen zijn aangetast.

Als gevolg hiervan wordt de zenuwtoevoer naar de gezichtsspieren aan de andere kant van de schade mislukt omdat sommige vezels naar de andere kant oversteken op weg naar de hersenstam. Dit deel is voornamelijk verantwoordelijk voor de spieren van de mond, neus- en wangen. Dit betekent dat de getroffen persoon zijn tanden niet meer kan laten zien of de zijne kan laten zien neus-Bijvoorbeeld.

De spieren rond de ogen en het voorhoofd zijn echter nog intact, aangezien deze vezels elkaar kruisen en recht naar beneden trekken vanaf de zijkant van de hersenen. Deze spieren worden daarom aangestuurd door vezels uit beide hersenhelften en worden daarom niet aangetast door centrale aangezichtszenuwverlamming. Bij perifere aangezichtszenuwverlamming, de kern in de hersenstam of de zenuw op weg naar de spieren is beschadigd. Hierdoor falen alle spieren aan de zijkant van de beschadiging en kan de getroffen persoon aan deze kant niet meer fronsen of zijn of haar oog sluiten.