Diagnose
De basis voor de ontwikkeling van een diabetische voet is de ziekte van een patiënt suikerziekte mellitus, meestal type 2. Om de diagnose te stellen, de suikerziekte zelf moet worden bevestigd door laboratoriumtests en vervolgens op de lange termijn bloed de suikerwaarde, de HbA1c, moet regelmatig worden gecontroleerd. Een gedetailleerd onderzoek van de voeten moet worden uitgevoerd, inclusief onderzoek van de huid, temperatuur en afwijkingen van de grove voet, afwijkingen bij het lopen en onderzoek van de voetpulsen.
Kenmerkend voor de diabetische voet in geval van schade aan de zenuwen is een verminderd gevoel van gevoeligheid, trillingen, temperatuur en pijn. De stemvorktest is een routineonderzoek als onderdeel van de reguliere check-up voor diabetische voet syndroom. Maar het wordt ook gebruikt voor andere klinische beelden die verband houden met een verminderd gevoel in de voet.
De stemvorktest is bedoeld om te achterhalen of en in hoeverre het trillingsgevoel en de dieptegevoeligheid nog aanwezig zijn. De patiënt ligt of zit op de onderzoeksbank en de onderzoeker slaat op de stemvork. Dit wordt dan ofwel op de binnenkant geplaatst enkel of het basisgewricht van de grote teen. De patiënt geeft aan wanneer hij of zij niets meer kan voelen en op dat exacte moment wordt de intensiteit van de trilling op een schaal afgelezen.
Aan welke symptomen herken ik een diabetische voet?
Mensen die lijden aan suikerziekte mellitus moet beslist worden deelgenomen aan preventieve onderzoeken met regelmatige en kleine tussenpozen. Het is ook belangrijk dat een patiënt weet op welke symptomen hij moet letten. In de context van diabetisch voetsyndroom kan er bijvoorbeeld een stoornis in het gevoel van pijn of de perceptie van temperatuur.
Getroffen patiënten voelen zich dan eigenlijk minder pijn en kou of hitte aan hun voeten. Daarentegen kunnen patiënten ook een verhoogde gevoeligheid voor pijn ervaren bij nachtelijke pijnaanvallen. Schade aan het zenuwen in de voet kan zich ook uiten in de vorm van tintelingen, of het gevoel dat patiënten beschrijven alsof het mieren waren lopend over hun voeten of alsof ze door duizend naalden werden gestoken.
Sommige symptomen van diabetische voet zijn ook te zien op de huid. Zo is de huid van de voet vaak extreem droog. Er zijn ook drukpunten met een ongebruikelijke roodheid en soms zwellen de voeten. Een gevreesde complicatie van het diabetische voetsyndroom is de zogenaamde neuropathische aandoening. zweer, ook wel malum perforans genoemd.
Een neuropathisch zweer is een maagzweer die is ontstaan wanneer de zenuwen zijn beschadigd. Door verminderde pijnperceptie en gevoeligheid kunnen kleine verwondingen gemakkelijk veranderen in een gecompliceerde wond. Dit kan ook uitgroeien tot een phlegmon, een diepe, etterende ontsteking van het voetweefsel. Om het nog erger te maken, de bloed de doorbloeding van de voet is vaak ook verminderd, dus het is beter om geen chirurgische wondschraapbeurt te laten uitvoeren.
