Het vrouwencondoom
De vrouwelijke condoom is een van de hormoonvrije anticonceptiva en voorkomt, net als het mannencondoom sperma van het invoeren van de baarmoeder. Het is een buisvormige structuur waarbij het open uiteinde uit de vagina steekt en het gesloten uiteinde de hals. De kalendermethode werd in de jaren dertig door Hermann Knaus en Kyusaku Ogino geïntroduceerd als een natuurlijke anticonceptiemethode.
Volgens de WHO (World Gezondheid Organisatie), maar deze methode mag tegenwoordig niet meer tot de natuurlijke anticonceptiemethoden worden gerekend, omdat ze erg onveilig is. De kalendermethode is gebaseerd op het feit dat de natuurlijke menstruatiecyclus wordt gebruikt om te bepalen wanneer de "vruchtbare dagen" zal voorkomen. Tijdens deze vruchtbare dagen u moet afzien van geslachtsgemeenschap en dus voorkomen zwangerschap.
Het idee is gebaseerd op het feit dat bevruchting van het ei (eicel) alleen kan plaatsvinden binnen een bepaalde tijd, rond ovulatie. Met een cyclus van 28 dagen, ovulatie vindt plaats ongeveer op de 14e dag (meer bepaald tussen de 12e en 14e dag) na het begin van de laatste menstruatie. De eicel kan pas 5 - 12 uur later worden bevrucht ovulatie.
In tegenstelling tot, sperma hebben een overlevingstijd van ongeveer drie dagen. Het idee achter de kalendermethode is dat het niet mogelijk is om zwanger te worden met een veilige afstand van drie dagen naar beide ovulatierichtingen. In de praktijk hebben vrouwen die deze methode willen gebruiken een menstruatiecyclus die zo regelmatig mogelijk is en deze meer dan een jaar moet registreren.
De gegevens worden vervolgens gebruikt om te bepalen hoe lang de kortste en langste menstruatiecycli waren. Zodra deze gegevens beschikbaar zijn, worden het begin en het einde van het vruchtbare dagen kan worden berekend. Volgens de methode van Knaus worden 17 dagen afgetrokken van de kortste cyclus.
Het resultaat komt overeen met de eerste vruchtbare dag. Van de langste cyclus worden 13 dagen afgetrokken. Het resultaat komt overeen met de laatste vruchtbare dag.
- Hormoonvrije anticonceptie
Dit betekent dat de eerste vruchtbare dag de 8e zou zijn na het begin van de laatste menstruatie en de 15e dag na het begin van de laatste menstruatie zou de laatste vruchtbare dag zijn. In deze periode dient men zich daarom te onthouden. Ogino's methode is gebaseerd op hetzelfde principe, maar 18 dagen worden afgetrokken van de kortste cyclus en 11 van de langste cyclus.
De kalendermethode wordt globaal beoordeeld met een Parelindex van 15 - 38 (!), afhankelijk van de studie, als nogal onzeker. Het vereist ook strikte discipline en respect van de partner.
Deze methode is over het algemeen alleen van toepassing op vrouwen met een regelmatige cyclus. Maar zelfs bij vrouwen met een regelmatige cyclus kan deze door ziekte, psychische stress of diverse omgevingsinvloeden drastisch worden verlengd of verkort, zodat de berekende vruchtbare dagen niet overeenkomen met de feitelijke vruchtbare dagen en er dus geen adequate bescherming meer is gegarandeerd . Het principe van temperatuurmeting voor anticonceptiemiddel is gebaseerd op het feit dat er na de eisprong een stijging van de lichaamstemperatuur is met ongeveer 0.5o Celsius.
Dit gebeurt ongeveer op de 14e dag na de laatste menstruatie. Op deze dag begint ook het corpus luteum te functioneren. Het corpus luteum maakt het geslachtshormoon aan progesteron, waarvan de stijging leidt tot de temperatuurstijging.
De bepaling van de temperatuur kan dus worden gebruikt om het tijdstip van ovulatie te bepalen. Sinds zwangerschap normaal gesproken ongeveer drie dagen na de eisprong niet kan optreden, kan worden aangenomen dat na een driedaagse temperatuurstijging van 0.5o Celsius geen bevruchting van een eicel meer optreedt. In de praktijk moet de vrouw de basale lichaamstemperatuur bepalen.
Dit is de temperatuur net na het wakker worden en voor het opstaan. De temperatuur dient daarom nog in bed in de anus (rectaal) of onder de oksel (oksel). Het moet altijd op dezelfde plaats van het lichaam worden ingenomen om een zo nauwkeurig mogelijke vergelijking van de basale lichaamstemperaturen van verschillende dagen te hebben.
Het moet ook onder dezelfde omstandigheden worden gedaan. Dit betekent dat de temperatuur idealiter op ongeveer hetzelfde uur moet worden gemeten, na ongeveer hetzelfde aantal uren slaap, enz. Over het algemeen is de temperatuurmethode met een Pearl-index van ongeveer 3 is een methode die niet per se veilig is. Een nadeel is zeker dat je een temperatuurkalender consequent moet bijhouden.
Het missen van een meting maakt de methode onbruikbaar. De gemeten temperaturen kunnen ook om verschillende redenen onnauwkeurig zijn. Een ziekte die verband houdt met koortste weinig slaapuren of psychologische stress kunnen al snel leiden tot vervalste temperatuurmetingen. Sommige vrouwen hebben ook niet zo'n duidelijke basale lichaamstemperatuur, die in de tweede helft van de cyclus stijgt, en kunnen deze methode daarom niet gebruiken.
Alle artikelen in deze serie: