Singultus - in de volksmond bekend als hik - (Latijn: snik, slikken, rammelen; ICD-10-GM R06.6: Singultus) is de onvrijwillige contracties van de diafragma en ademhalingsaccessoires met gelijktijdige sluiting van de glottis. Dit resulteert in het typische "hikkende" geluid tijdens inspiratie (inademing).
In de regel is er sprake van een idiopathische hik, dat wil zeggen dat er geen oorzaak kan worden vastgesteld.
Chronische singultus zou optreden als het langer dan 48 uur duurt.
Een pathologische (pathologische) oorzaak van hik is aandoeningen /ziekten van het maagdarmkanaal (maagdarmkanaal; bijv hiatale hernia, ascites) in ongeveer tweederde van de gevallen.
Hik kan een symptoom zijn van vele ziekten (zie onder “Differentiële diagnoses”).
Verloop en prognose: acute hikken worden als vervelend beschouwd, maar verdwijnen meestal zo snel als ze zich voordoen, dwz nee therapie De situatie is anders als de hik optreedt als aanhoudende singultus ("onverzadigbare hik"). Als een regel, drugs zoals baclofen (een medicijn uit de groep van spierverslappers) met of zonder gabapentine (een geneesmiddel uit de groep van anticonvulsiva / anticonvulsiva) worden dan gebruikt. Als gastro-oesofageale oorzaken aanwezig zijn - bijv. Gastro-oesofageale reflux (refluxziekte) - protonpompremmers (PPI; zuurremmers) of prokinetiek (drugs die de peristaltiek van het maagdarmkanaal verhogen) worden gebruikt. in bijzonder ernstige gevallen kan het nodig zijn om de phrenic zenuw Dit gebeurt door middel van een plaatselijke verdoving (lokaal anesthesie).
Opmerking: aanhoudende singultus vereist altijd medische evaluatie!
