De buikademhaling

Introductie

Abdominaal ademhaling is een specifieke ademhalingstechniek. Kenmerkend voor buik ademhaling is dat het ademhalingswerk voornamelijk wordt gedaan door de diafragma, daarom wordt buikademhaling ook wel middenrifademhaling genoemd. Ademen vindt meestal onbewust plaats; Buikademhaling daarentegen wordt bij velen ook actief gebruikt meditatie technieken en ademhalingsoefeningen. Bij volwassenen wordt buikademhaling meestal gebruikt wanneer ze zich in een ontspannen situatie bevinden - deze ademhalingstechniek verbruikt heel weinig energie.

De buikademhaling in detail

Om te begrijpen hoe buikademhaling werkt, is het eerst nodig om de drukomstandigheden in de borstholtes te begrijpen. Tijdens buikademhaling, de diafragma wordt gespannen, waardoor een vervorming van een opwaarts gekromde naar een platte vorm ontstaat. Deze beweging veroorzaakt een onderdruk in de borstholte en dus indirect in de longen.

Dit wordt gecompenseerd door inademing. Terwijl inademing bij buikademhaling vindt actief plaats door het aanspannen van de diafragma, uitademing vindt passief plaats. Het diafragma ontspant, waardoor het terug naar de longen uitpuilt en er overdruk ontstaat.

Dit wordt gecompenseerd door passieve uitademing. De functie van het middenrif speelt dus een essentiële rol bij de buikademhaling. De toename van het volume tijdens de inademing fase en de daarmee gepaard gaande verlaging van de druk in de longen kan leiden tot inademing. Bovendien, wanneer het diafragma wordt aangespannen, de ribben worden iets uit elkaar getrokken en de borst het gebied waarin de longen zich bevinden, wordt nog groter. Dit onderwerp is wellicht ook interessant voor u: Ademhalingsmusculatuur

Onderscheid met thoracale ademhaling

Naast buikademhaling, borst ademhaling is ook een mogelijke ademhalingstechniek. In contrast met borst Ademhaling, buikademhaling wordt ook vaak 'gezonde' ademhaling genoemd, omdat het op natuurlijke wijze wordt gebruikt wanneer het lichaam ontspannen is. Borstademhaling daarentegen verbruikt aanzienlijk meer energie dan buikademhaling en wordt over het algemeen gebruikt in meer stressvolle situaties.

In tegenstelling tot buikademhaling wordt bij borstademhaling alleen het bovenste tweederde deel van de longen geventileerd. Net als bij buikademhaling, vereist ademhaling op de borst de borstholte waarin de longen zich bevinden, om te worden vergroot om negatieve druk te creëren. Deze onderdruk wordt echter niet veroorzaakt door de spanning van het middenrif, maar door spiergroepen in de bovenste helft van het lichaam.

Vooral de zogenaamde intercostale spieren spelen een belangrijke rol bij het ademen van de borst. Zoals de naam suggereert, bevindt het zich tussen de ribben en zorgt ervoor dat de ribben bij het spannen naar buiten draaien. De resulterende onderdruk zorgt ervoor dat lucht wordt aangezogen als gevolg van de toename van het volume, wat overeenkomt met de inademing tijdens het ademen op de borst. De uitademing werkt passief, net als bij buikademhaling. Door de ademhalingsspieren te ontspannen, neemt het volume van de borstholte af en ontsnapt de lucht door de overdruk.