De cricoid kraakbeen (lat .: Cartilago cricoidea) maakt deel uit van de schildklier kraakbeen, meestal de strottehoofd Dit is de overgang van de keelholte naar de luchtpijp en een deel van de luchtweg voor in de keel. De schildklier kraakbeen, ook onderdeel van de strottehoofd, is zichtbaar als de Adams appel in het midden van de nek.
Wat is het cricoid-kraakbeen?
Het kraakbeen cricoidea, samen met de schildklier en het stervormige kraakbeen en het strotklep, vormt de strottehoofd Het cricoid-kraakbeen zelf is samengesteld uit hyaline kraakbeen: dit is een vorm van kraakbeen die vooral veel voorkomt in gewrichten Onder de lichtmicroscoop hebben deze kraakbeenderen vaak een blauwachtige, melkachtige kleur, maar structuren zijn niet zichtbaar onder de lichtmicroscoop, in tegenstelling tot fibrokraakbeenderen, daarom worden de vezels van hyaline kraakbeen gemaskeerde vezels genoemd. Bovendien wordt het glasachtig kraakbeen omgeven door een kraakbeenmatrix, een beschermend weefsel. Het cricoid-kraakbeen heeft ook de vorm van een zegelring en vormt het deel van het strottenhoofd dat zich het laagst en dicht bij de luchtpijp bevindt. Direct eronder bevindt zich het tracheale kraakbeen. Als het onderste deel van het strottenhoofd draagt het zowel het schildkraakbeen als het stervormige kraakbeen.
Anatomie en structuur
As hyaline kraakbeencricoid-kraakbeen is ventraal gericht, wat betekent dat het naar de voorkant van het lichaam is gericht en van buitenaf zichtbaar kan zijn. Het kraakbeen zelf is opgebouwd uit de volgende onderdelen:
- De anterieur gelegen boog van cricoid-kraakbeen (lat.: Arcus cartilaginis cricoideae),
- De cricoid-kraakbeenplaat (lat.: Lamina cartilaginis cricoideae),
- Van een lies (crista mediana)
- En twee gewrichtsoppervlakken (facies articularis thyroidea).
De boog van cricoid-kraakbeen vormt de cricoid-kraakbeenplaat door een verdikking aan de posterieure zijde; Deze draagt de centraal gelegen lies, die twee gewrichtsvlakken heeft, die zich aan weerszijden bevinden en dienen als verbinding met het schildkraakbeen. De vier afzonderlijke delen en gewrichten van het cricoid-kraakbeen zijn verbonden door ligamenten, deze worden ook wel het ligamentum cricothyroideum of ligamentum cricoarytenoideum genoemd. Bovendien bevinden zich drie volgende larynxspieren die aan het cricoid-kraakbeen zijn bevestigd:
- De posterieure cricoarytaenoideus-spier, of kortweg posticus,
- De laterale cricoarytaenoideus-spier.
- Evenals de cricothyroid-spier.
De posticus is het buitenoppervlak van de lamina, bekend als de ringvormige kraakbeenplaat, en maakt deel uit van de binnenste larynxspieren. De cricoarytaenoideus lateralis-spier maakt ook deel uit van de binnenste larynxmusculatuur en vormt de bovenrand en het buitenoppervlak van de ringvormige kraakbeenplaat (arcus). De cricothyroid-spier vormt de hele arcus en maakt dus deel uit van de buitenste musculatuur van het strottenhoofd. Bovendien is het cricothyroïde kraakbeen verbonden met de inferieure hoorn (cornu inferius) van het schildkraakbeen.
Functie en taken
Als een van de drie belangrijkste delen van het strottenhoofd is het cricoid-kraakbeen ook verantwoordelijk voor de taken die het strottenhoofd uitvoert. Het strottenhoofd is verantwoordelijk voor de stemproductie (fonatie): dit gebeurt via de posticus, die zijn oorsprong vindt bij het cricoid-kraakbeen en zich hecht aan het spieruitsteeksel (processus muscularis) van een stervormig kraakbeen. Het spieruitsteeksel wordt naar binnen getrokken, waardoor de stembanden om uit elkaar te worden getrokken bij het stervormige kraakbeen. De toonhoogte wordt bepaald door de frequentie waarmee de lucht de trillingen van de stem bepaalt. De versterking van de resonantiekamers bepaalt de volume Als de resonantie van de longen sterker of dominant is, wordt dit de borst stem. De stem kan in de loop van de tijd veranderen, bijvoorbeeld tijdens stemverandering: door de verhoogde productie van het geslachtshormoon testosteron bij jongens en oestrogeen bij meisjes, beginnen de stembanden groeien en sneller dikker worden. Hierdoor trillen de stembanden langzamer en wordt de stem dieper. Vooral bij jongens kan de stem zelfs een octaaf lager worden.
Ziekten
Misvormingen van zowel het cricoid-kraakbeen als het strottenhoofd komen in het algemeen uiterst zelden voor, maar zijn mogelijk. Laryngeale atresie is een totale sluiting (atresie) van het strottenhoofd die in de meeste gevallen tot de dood leidt: Occlusie van het strottenhoofd resulteert in het onvermogen van zuurstof om de luchtpijp te bereiken en veroorzaakt ernstig ademhaling moeilijkheden. Vooral tijdens zwangerschap, larynxatresie is gevaarlijk en kan ook leiden aan het zogenaamde foetale CHAOS (Congenital High Airway Obstruction Syndrome). Maar heel vaak keelontsteking kunnen optreden, bekend als laryngitis. Ze zijn het gevolg van virale infecties in de luchtwegen of, zeldzamer, van ernstige vocale spanning in zeer droge ruimtes. Chronisch keelontsteking kan ontstaan door alcohol en nicotine misbruik, evenals permanent mond ademhaling. keelontsteking kan worden gemanifesteerd door heesheid, maar ook vaak door stemloosheid, vergezeld van een sterk, droog hoesten Minder vaak voorkomende symptomen zijn onder meer koorts tot 40 graden en ernstig zere keel.
