Cortison-injectie, corticoïde kristalsuspensie, intra-articulaire cortison-injectie, risico's van intra-articulaire injectie, betamethason, dexamethason, triamcinolon
Introductie
glucocorticoïden, in de volksmond bekend als 'cortisone“, Zijn zeer effectieve medicijnen bij de behandeling van allerlei soorten ontstekingen en de pijn ermee geassocieerd. Bij inflammatoire gewrichtsaandoeningen worden ze rechtstreeks in het gewricht geïnjecteerd in de vorm van zogenaamde kristalsuspensies.
Bijwerkingen van cortisontherapie
In principe brengt elke verwonding aan het lichaam, zelfs een gewrichtsinjectie, het risico op bacteriële infectie (septisch artritis). Om deze reden zal uw arts de procedure alleen onder strikte hygiënemaatregelen uitvoeren. Het risico op infectie is laag als de procedure professioneel wordt uitgevoerd.
Afhankelijk van hoe goed het te behandelen gebied toegankelijk is voor de injectiespuit, kunnen verwondingen aan het omliggende weefsel niet worden uitgesloten. Bloed schepen kan ook gewond raken zenuwen, pezen en kraakbeen oppervlakken. Het kan ook gebeuren dat de injectiespuit zijn doel mist en de injectie in de omliggende gebieden wordt geïnjecteerd.
Injectie van cortisone rechtstreeks in peesweefsel of vetweefselis bijvoorbeeld schadelijk omdat de aangetaste structuren achteruit kunnen gaan. Bij injectie in peesweefsel bestaat daarom het risico dat de pees scheurt. Daarnaast is het denkbaar dat de geïnjecteerde werkzame stof vanuit het gewricht via de prik kanaal in het omliggende weefsel, wat ongewenste bijwerkingen veroorzaakt.
Om deze reden moet het gewricht na de operatie rusten! Af en toe huidveranderingen optreden rond de injectieplaats. Soms is een enkele behandeling niet voldoende om de pijn.
Wel een hernieuwde injectie van cortisone verhoogt het risico op bijwerkingen. Om deze reden, vooral bij oudere patiënten, mogen meerdere injecties alleen worden gegeven na een zorgvuldige afweging van de voordelen en risico's. In vergelijking met systemische therapie met cortison heeft lokale therapie in de vorm van injecties een lager risico op bijwerkingen.
Bij systemische therapie wordt cortison meestal in tabletvorm ingenomen of intraveneus toegediend. De cortison wordt vervolgens opgenomen door de spijsverteringskanaal en bereikt alle delen van het lichaam via de bloed. Daarom kunnen bijwerkingen dan op een algemene manier optreden, dwz overal op het lichaam.
Wanneer cortison met een injectiespuit in een zeer specifiek deel van het lichaam wordt geïnjecteerd, is de dosis meestal klein en is de verdeling ervan in het omliggende weefsel beperkt. Dit vermindert ook het risico op bijwerkingen. Als cortisone-injecties echter vaak in hoge doses worden gebruikt, kan dit uiteindelijk tot systemische effecten leiden.
In ernstige gevallen kan het systemische effect ertoe leiden dat het lichaam er opgeblazen uitziet en lichaamsvet opnieuw wordt verdeeld. Er kan ook een zogenaamd volle-maangezicht en dunne huid zijn (ook bekend als Syndroom van Cushing). Deze systemische bijwerkingen zijn echter alleen te vrezen als de dosering hoog en frequent is. Bij lagere doses, zoals het geval is bij lokale injecties, kunnen lichte systemische bijwerkingen optreden, zoals een toename van bloed suikerniveaus, een gevoel van warmte en rode wangen.
Alle artikelen in deze serie:
