Clitoral hypertrofie wordt in de geneeskunde begrepen als een abnormale vergroting van de clitoris. In dit geval hebben vrouwen last van een clitoris die vanwege zijn ongebruikelijke grootte soms lijkt op de mannelijke penis. In veel gevallen is het een aangeboren afwijking. Het kan zich echter ook om uiteenlopende redenen in de loop van het leven ontwikkelen.
Wat is clitorale hypertrofie?
Clitoral hypertrofie wordt ook wel megaloclitoris of clitoromegalie genoemd. De misvorming is onderverdeeld in vier klassen:
- Een hormonaal geïnduceerde clitoris hypertrofie.
- Een niet-hormonale clitorale hypertrofie.
- Een pseudo-clitoromegalie
- Idiopathische clitoromegalie
Er zijn veel redenen voor de ontwikkeling van clitorale hypertrofie. De meest voorkomende oorzaak van het ontstaan van deze misvorming van de vrouwelijke geslachtsorganen is een hormonale aandoening. Dit komt heel vaak voor bij jongere meisjes. In de meeste gevallen is er een defect van het enzym CYP21. Dit enzym beïnvloedt de hormonale processen in het lichaam. Het resultaat is een verminderde afbraak van het steroïdhormoon progesteron Het resultaat is dat beide androsteendion en testosteron worden overmatig geproduceerd. Deze verhoogde productie van androgenen veroorzaakt vermannelijking van vrouwtjes.
Oorzaken
Een van de meest voorkomende oorzaken is het zogenaamde pseudohermaphroditisme, dat ontstaat als gevolg van adrenogenitaal syndroom of adrenocorticale hyperplasie. De ontwikkeling vindt vaak plaats in vroege zwangerschap Als het vrouwtje foetus lijdt aan een enzymdefect, een onevenredige overmaat aan mannelijk hormonen ontwikkelt. Als deze aandoening optreedt vóór de 14e week van zwangerschap, uitgesproken hermafroditisme kan resulteren. Kortom, de expressie van latere clitorale hypertrofie hangt af van de timing, intensiteit en duur van de invloed van androgenen De vergroting van de clitoris kan verder worden veroorzaakt door tumoren met androgene werking. De kwaadaardige gezwellen worden niet alleen aangetroffen in het gebied van de eierstokken zoals de hilarische celtumor en de Leydig-celtumor. Kankers van de bijnier, gonadale tumoren die steroïden produceren, en carcinosarcomen in de urinewegen blaas kan ook masculiniserende effecten hebben. Bovendien, syndroom van Cushing, syndroom van Fraser, gonadale dysgenese, Turner syndroom, en neurofibromatose behoren tot de ziekten die clitoromegalie kunnen veroorzaken. Bovendien kan clitorale hypertrofie ook worden veroorzaakt door mechanische prikkels. Permanent wrijven van de clitoris kan dit veroorzaken ontsteking Vergroting van de voorhuid en vleien minora kan pseudo-clitorale hypertrofie suggereren.
Symptomen, klachten en tekenen
Het typische teken van megaloclitoris is de overmatige vergroting van de clitoris. Dit kan zo worden uitgesproken dat de clitoris eruitziet als een kleine penis. Het is mogelijk dat andere androgene kenmerken verschijnen, zoals een sterk mannelijk patroon van beharing. Naast de vergrote clitoris kunnen ook veranderingen in de uitwendige geslachtsorganen optreden. Als patiënten aan zeer uitgesproken masculinisatie lijden, kan clitorale hypertrofie resulteren in het verschijnen van testikels vleien en obstructie van de vagina of het urogenitale kanaal. Als er andere oorzaken aan de vergroting van de clitoris ten grondslag liggen, zijn de symptomen van de onderliggende oorzaak voorwaarde kan ook voorkomen.
Diagnose en verloop van de ziekte
Een gynaecoloog kan door middel van een gynaecologisch onderzoek vaststellen of er sprake is van een anatomische misvorming van de vrouwelijke geslachtsorganen. Ten eerste houdt dit in dat u een medische geschiedenis Met betrekking tot het ziektebeeld wordt bijzondere aandacht besteed aan het gebruik van medicatie. Dit sluit de mogelijkheid van blootstelling aan androgenen, bijvoorbeeld via doping Vervolgens wordt een uitstrijkje gemaakt en wordt een microscopisch onderzoek van de vaginale en cervicale afscheidingen uitgevoerd. De celstructuren geven informatie over het hormoon evenwicht Mogelijk zijn er meer onderzoeken nodig. Om de diagnose van clitorale hypertrofie te bevestigen, wordt een uitgebreide hormoontest uitgevoerd. Voor dit doel wordt een bloed er moet een monster worden genomen. Door middel van een ultrageluid onderzoek kan de gynaecoloog nader bepalen of er een tumor aanwezig is op de eierstokken.Magnetische resonantie imaging of magnetische resonantie therapie van de bijnier mogelijk vereist. Aangezien significante postnatale vergroting van de clitoris vaak het gevolg is van significante hormonale stimulatie, moet de aanwezigheid van andere androgeenproducerende tumoren ook worden uitgesloten. Als er geen kwaadaardige neoplasmata aanwezig zijn, moeten de getroffen personen worden beoordeeld op andere aandoeningen met androgene effecten, zoals het syndroom van Cushing of Fraser.
Complicaties
In de meeste gevallen leidt clitorale hypertrofie niet tot iets speciaals volksgezondheid klachten of complicaties. Dit voorwaarde kan aangeboren zijn of tijdens het leven voorkomen. Als clitorale hypertrofie optreedt zonder specifieke reden, lijden getroffen personen meestal aan een andere onderliggende oorzaak voorwaarde In de meeste gevallen leidt clitorale hypertrofie voornamelijk tot psychisch ongemak. Patiënten voelen zich niet op hun gemak in hun lichaam en hebben niet zelden last van minderwaardigheidscomplexen en een verminderd zelfbeeld. Verder Depressie en andere psychologische stoornissen kunnen ook optreden als gevolg van de ziekte. Het seksuele leven wordt ook ernstig beperkt door clitorale hypertrofie, aangezien vrouwen zich meestal schamen voor de klacht. Evenzo is er veel lichaam haar, wat als onaangenaam kan worden ervaren. De kwaliteit van leven wordt aanzienlijk verminderd door clitorale hypertrofie. Als de reden voor deze aandoening een tumor is, moet deze worden verwijderd. In sommige gevallen kan dit ook leiden op een negatief verloop van de ziekte, als de kanker is al uitgezaaid naar andere delen van het lichaam. De symptomen kunnen echter worden gecorrigeerd door chirurgische ingrepen. Het is doorgaans niet te voorspellen of de levensverwachting van de patiënt afneemt.
Wanneer moet je naar een dokter?
Over het algemeen veroorzaakt clitorale hypertrofie geen ernstige symptomen. Een bezoek aan de dokter wordt aanbevolen als de misvorming emotionele problemen veroorzaakt of over het algemeen als onaangenaam wordt beschouwd. Ouders die een verandering in het gedrag van hun kind of andere afwijkingen opmerken, dienen de oorzaak te achterhalen. Omdat de aandoening vaak wordt verborgen door de getroffenen, kan een bezoek aan de gynaecoloog worden voorgesteld als de aandoening wordt vermoed. Als er als gevolg van de misvorming lichamelijke klachten ontstaan, is ook medisch advies nodig. Ontsteking or pijn in het intieme gebied moet medisch worden opgehelderd en behandeld. Als er nog meer symptomen optreden, kan clitorale hypertrofie de oorzaak zijn van een ernstige aandoening die moet worden gediagnosticeerd. Getroffen meisjes en vrouwen moeten een gynaecoloog zien. De eigenlijke behandeling gebeurt meestal in het ziekenhuis en de operatie wordt uitgevoerd door een chirurg. Na de operatie moet nauw overleg worden gepleegd met de verantwoordelijke artsen. Als de oorzaak hormonaal is, moet een endocrinoloog of een hormoon- en stofwisselingscentrum worden geraadpleegd.
Behandeling en therapie
Wanneer een misvorming van de clitoris wordt gediagnosticeerd, moet worden verduidelijkt of de aandoening afzonderlijk moet worden beschouwd of als onderdeel van een symptoomcomplex of -syndroom. De werkelijke oorzaak van clitoromegalie moet daarom expliciet worden geïdentificeerd. Clitorale hypertrofie kan uiteindelijk worden gecorrigeerd door chirurgische ingrepen. Plastische chirurgische technieken kunnen zowel voor latere seksuele stimulatie zorgen als voor een later onopvallend uiterlijk. Aangezien een pathologische verandering van de geslachtsorganen zeer stressvol kan zijn voor de getroffen meisjes, moet een latere psychotherapeutische behandeling worden overwogen. Als hormoonproducerende tumoren de oorzaak zijn, moeten deze meestal operatief worden verwijderd. In sommige gevallen combinatorische procedures zoals chemotherapie en straling kan nodig zijn. Als bepaalde enzymdefecten verantwoordelijk zijn voor de misvorming, hormoon therapie wordt aangeduid. Dit therapie heeft een remmend effect op de productie van androgenen in de eierstokken evenals bijnieren.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van clitorale hypertrofie is gekoppeld aan de oorzakelijke aandoening. In de meeste gevallen zijn de vooruitzichten voor herstel gunstig. Als er een misvorming van de clitoris aanwezig is, kan deze worden gecorrigeerd door chirurgische ingreep. Het maakt niet uit of de misvorming aangeboren is of is ontstaan door een ongeval. Correctie is in beide gevallen even goed mogelijk en wordt in bijna alle gevallen met succes uitgevoerd. Zoals elke operatie gaat het gepaard met verschillende risico's en bijwerkingen. Niettemin zijn ze relatief laag en beheersbaar. Sommige patiënten kunnen er problemen mee hebben wond genezen, welke kan leiden tot een verlenging van het genezingsproces. Als de procedure zonder verdere complicaties verloopt, kan de patiënt binnen korte tijd als hersteld van de behandeling worden ontslagen. Herhaling van clitorale hypertrofie in de loop van het leven wordt in deze gevallen als onwaarschijnlijk beschouwd. Als clitorale hypertrofie is gebaseerd op tumorziekte, verslechtert de prognose aanzienlijk. Afhankelijk van het stadium van de kanker, chemotherapie of straling zal plaatsvinden. Uiteindelijk moet de tumor worden verwijderd om verlichting te krijgen. Bij een ongunstig beloop van de ziekte wordt de patiënt met vroegtijdig overlijden bedreigd, zoals de kanker kan zich verspreiden naar zijn organisme. Bovendien gaat kankertherapie gepaard met tal van bijwerkingen en aantasting van de kwaliteit van leven.
het voorkomen
De ontwikkeling van clitorale hypertrofie kan niet preventief worden voorkomen. Pas bij het eerste onderzoek kan de aangeboren afwijking direct na de geboorte worden vastgesteld. Om het psychologische te minimaliseren spanning veroorzaakt door een verkleining van de clitoris zijn vroege herkenning, diagnose en adequate behandeling van het grootste belang. Daarom is het absoluut noodzakelijk dat ouders routinecontroles voor hun kinderen bijwonen.
Follow-up
In de meeste gevallen vereist clitorale hypertrofie geen directe follow-up meer, omdat de aandoening niet altijd hoeft te worden behandeld en dus niet altijd wordt behandeld. Alleen in ernstige gevallen of wanneer er een ernstige afname van de esthetiek is, moet clitorale hypertrofie worden behandeld. In veel gevallen is de ziekte zelf relatief goed te behandelen door chirurgische ingrepen. Na een dergelijke procedure moet de getroffen persoon rusten en voor haar lichaam zorgen. Inspanningen of andere fysieke en stressvolle activiteiten moeten worden vermeden, zodat het lichaam niet onnodig wordt belast. Als de clitorale hypertrofie is opgetreden als gevolg van een tumor, moet nog steeds regelmatig een arts worden onderzocht. Hierdoor kunnen andere mogelijke tumoren in een vroeg stadium worden opgespoord en behandeld, zodat de tumoren zich niet door het lichaam van de vrouw verspreiden. Evenzo is in veel gevallen een intensieve psychologische behandeling nodig om te voorkomen Depressie of andere psychologische stoornissen. In deze context zijn liefdevolle en intensieve gesprekken met de eigen familie bijzonder nuttig. In de regel vermindert clitorale hypertrofie de levensverwachting van de patiënt in het proces niet.
Wat u zelf kunt doen
Omgaan met clitorale hypertrofie in het dagelijks leven hangt voornamelijk af van de onderliggende oorzaak en de mate waarin het wordt behandeld. Voor het grootste deel is de behandeling en het beheer van de onderliggende aandoening, indien aanwezig, de primaire focus. Desalniettemin lijden de getroffen meisjes in veel gevallen vooral aan psychisch ongemak en schaamtegevoelens als gevolg van misvormingen van de geslachtsorganen. Het is belangrijk om het gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen te versterken, angsten te verminderen en, indien nodig, psychotherapeutische hulp te accepteren. Er zijn geen zelfhulpmiddelen voor clitorale hypertrofie zelf, maar de kwaliteit van leven van de getroffen persoon in het dagelijks leven kan worden verbeterd door de maatregelen genoemd. Afhankelijk van de ernst en oorzaak van clitorale hypertrofie, is het ook raadzaam voor zowel de getroffen personen als de ouders van de getroffen meisjes om zich te informeren over de verschillende opties voor behandeling en therapie. Er zijn nu ook zelfhulpgroepen in sommige steden, internetfora en verschillende sociale netwerken waar getroffenen of ouders van getroffen meisjes informatie met elkaar kunnen uitwisselen.
