Behandeling van De ziekte van Crohn moet voornamelijk medicinaal zijn. Chirurgische ingrepen zijn gereserveerd voor complicaties. Richtlijnen:
- Complexe operatie voor De ziekte van Crohn moet worden uitgevoerd door CED-ervaren chirurgen in centra. (II, ↑, consensus).
- Bij patiënten met een refractair beloop dient de indicatie voor een operatie vroegtijdig te worden herzien. Dit geldt vooral voor kinderen en adolescenten met groei vertraging en / of vertraagde puberteit. (III, ↑↑, sterke consensus).
- Dikke darm stenosen (vernauwingen in de dikke darm) met onduidelijke waardigheid (biologisch gedrag van tumoren; dat wil zeggen, of ze goedaardig (goedaardig) of kwaadaardig (kwaadaardig) zijn) vereisen een operatie. (PPP, sterke consensus)
- Abdominale abcessen moeten worden behandeld antibioticarekening houdend met de anamnese (m.n. antibioticageschiedenis) en lokale resistentie, in combinatie met interventionele of chirurgische drainagebehandeling. (II, ↑, sterke consensus).
- Bereikbare stenosen met korte rek kunnen worden verwijd; langer rekbare (≥ 5 cm) stenosen moeten worden geopereerd aan (IV), waarbij stricturoplastiek (zie hieronder) en resectie gelijkwaardig zijn (II). (↑, sterke consensus).
- Laparoscopische ileocecale resectie (ileocecale klep: functionele sluiting tussen de dikke en dunne darm) verdient in voorkomende gevallen de voorkeur boven de conventionele benadering. (I, ↑, sterke consensus).
- Bij patiënten met Crohn colitisileopouchanale anastomose (IPAA, 'pouch') kan alleen worden overwogen als er geen perianale anastomose is ('rond de anus“) Of betrokkenheid van de dunne darm (II, ↓). De patiënt moet worden voorgelicht over het verhoogde risico op chronische pouchitis en het op lange termijn verhoogde risico op falen van de pouch (II, ↑↑). (Consensus)
- prednisolon doses hoger dan 20 mg / dag of equivalent gedurende langer dan 6 weken dienen preoperatief op interdisciplinaire basis te worden verlaagd indien klinisch mogelijk. (II, ↑, sterke consensus).
- Asymptomatische perianale fistels mogen alleen in uitzonderlijke gevallen operatief worden behandeld. (IV, ↑, sterke consensus).
Binnen 15 jaar na ziekte is in 70% van de gevallen een operatie vereist vanwege complicaties. Omdat herhaalde chirurgische ingrepen vaak nodig zijn, moeten ze minimaal invasief zijn en moeten darmsparende technieken de voorkeur hebben [minimaal invasieve chirurgie (MIS); goud standaard].
Stricturoplastiek
Stricturoplastiek is een chirurgische ingreep om een strictuur (hoogwaardige vernauwing) in de dunne darm. Het behoudt de dunne darm en voorkomt het kortedarmsyndroom. Belangrijkste indicaties (indicaties voor gebruik)
- Snelle terugkeer van de ziekte met obstructie.
- Meerdere vernauwingen met diffuse betrokkenheid van de dunne darm
- Eerdere uitgebreide resecties (> 100 cm) van de dunne darm.
- Vernauwingen (vernauwingen) bij reeds bestaande anastomosen (verbinding van twee delen van de darm), vooral in het ileorectale (dunne darm-rectum verbinding) of ileocolische (dunne darm-colon verbinding) gebied
- Short bowel syndrome (ziektebeeld als gevolg van resectie (operatieve verwijdering) van grote delen van de dunne darm; symptomen zijn massaal diarree (diarree), vette ontlasting, tekort, enz.).
- Duodenale stricturen (vernauwingen in de twaalfvingerige darm).
Contra-indicaties
- Intestinale perforatie (darmruptuur) met of zonder buikvliesontsteking (buikvliesontsteking).
- Vernauwing op korte afstand van de resectieplaats.
- Meerdere vernauwingen over korte delen van de darm
- Ondervoeding (ondervoeding) met een albumine (bloed eiwit) niveau <2.0 g / l
Het herhalingspercentage is onafhankelijk van de chirurgische ingreep. De voorkeur gaat uit naar een beperkte resectie, waarbij de meest ernstig zieke delen van de darm worden verwijderd, en als alternatief voor stricturoplastiek. Stricturoplastiek beschermt de dunne darm en voorkomt het kortedarmsyndroom Bij onomkeerbaar darmfalen en bij het kortedarmsyndroom, indien nodig, de dunne darm transplantatie is een optie vanwege de steeds betere overlevingskansen.
