Bloed druk verwijst naar de druk in de slagaders (slagaders) van het lichaam circulatie Het fluctueert bij elke hartslag tussen de maximale waarde (de systolische waarde) en de minimale waarde (de diastolische waarde). Deze waarden kunnen worden bepaald door te meten bloed druk, een onderzoek dat als risicovrij wordt beschouwd.
Wat is bloeddrukmeting?
De extern uitgevoerde indirecte bloed drukmeting werd in 1896 ontwikkeld door de Italiaanse arts Scipione Riva-Rocci. De extern uitgevoerde indirecte bloeddruk meting werd in 1896 ontwikkeld door de Italiaanse arts Scipione Riva-Rocci. Daarom wordt er nog steeds naar verwezen met de afkorting RR. Deze meting wordt indirect uitgevoerd met behulp van een opblaasbare manchet - meestal op de arm van de patiënt of been Tegenwoordig werken sommige moderne apparaten echter met elektronische druktransducers. In aanvulling op, bloeddruk kan nu ook worden bepaald met een transducer die rechtstreeks in de bloedbaan wordt ingebracht. Deze methode staat nu bekend als direct bloeddruk meting en wordt alleen gebruikt op de intensive care. Dit wordt bijvoorbeeld gebruikt op intensive care-afdelingen en in de operatiekamer om de meest nauwkeurige, snelle en permanent weergegeven resultaten te verkrijgen.
Functie, effect en doelen
De daadwerkelijke bloeddruk meten wordt gebruikt om meer gedetailleerde informatie over de functies van het hart- en circulatie Dit kan nodig zijn bij verschillende ziekten, maar ook bij chirurgische ingrepen en andere lichamelijke aandoeningen (zoals flauwvallen). Het soort bloeddruk meten dat in een individueel geval geschikter is, hangt meestal af van de informatiebehoefte die voorhanden is. De bekendste meetmethode is nog steeds indirect bloeddruk meten, die in de meeste gevallen wordt gebruikt - bijvoorbeeld tijdens preventieve medische controles en vele andere onderzoeken. Een bloeddrukmeter bestaat uit een opblaasbare rubberen manchet die heel precies om de arm of arm van de patiënt kan worden aangebracht been De manchet is verbonden met een manometer en is altijd zo stevig opgepompt dat er geen bloed meer doorheen kan op de plaats van aanbrengen. In de tweede meetstap wordt de druk in de manchet verlaagd door het gelijkmatig vrijkomen van lucht, zodat boven een bepaalde druk de hart- slaagt er weer in om bloed in het samengeperste lichaam te persen slagader Tijdens dit proces is het mogelijk om luisteren naar de stromingsgeluiden van het bloed met behulp van een stethoscoop die over de slagader (op de bovenarm, bijvoorbeeld in de holte van de elleboog). Deze geluiden worden geproduceerd door de versnelde bloedstroom veroorzaakt door de vernauwing van de slagader Deze geluiden kunnen nu zeer nauwkeurig worden geëvalueerd op basis van een grote hoeveelheid beschikbare gegevens en kennis. Bij directe bloeddrukmeting wordt een meetnaald of zelfs een meetsonde direct in de bloedstroom ingebracht. Zo wordt de bloedstroom zelf geëvalueerd en wordt alle benodigde informatie daaruit bepaald. Gedeeltelijk is deze methode wat nauwkeuriger en veiliger, maar aangezien er hier een laag risico is, wordt deze alleen uitgevoerd tijdens chirurgische ingrepen, onder medisch toezicht en op speciaal uitgeruste ziekenhuisafdelingen. Aangezien veel ziekten zich in een vroeg stadium voordoen door een veranderde bloeddruk, wordt aanbevolen om deze regelmatig en minstens één keer per jaar te laten meten door een specialist (bijvoorbeeld door een huisarts). Veel mensen meten zelf ook regelmatig hun bloeddruk en houden soms zelfs de vastgestelde waarden bij. Dit is vooral handig als die er zijn volksgezondheid redenen of als dit is aanbevolen door de huisarts of een andere specialist. Aangezien meetfouten bij zelfmeting door een leek echter niet kunnen worden uitgesloten, is het geen vervanging voor regelmatige controles bij een specialist of huisarts. Overigens is de normale bloeddrukwaarde gemiddeld 100 plus de leeftijd van de patiënt. De bloeddruk is echter afhankelijk van verschillende factoren, zoals lichamelijk voorwaarde, het tijdstip van de dag en ook het seizoen, en kan daarom gedurende de dag fluctueren. Bovendien kunnen de metingen variëren van bloeddrukmeter tot bloeddrukmeter.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Indirecte bloeddrukmeting wordt als risicovrij beschouwd en brengt daarom meestal geen bijwerkingen of gevaren met zich mee. Het enige risico zijn foutieve metingen en dus foutieve waarden als de meting niet correct wordt uitgevoerd. Aangezien dit vaak gebeurt bij metingen thuis, bijvoorbeeld door gebrek aan kennis of defecte meettoestellen, kan dit in het ergste geval leiden naar een situatie waarin een te hoge of te lage bloeddruk niet op tijd wordt gedetecteerd - en dus ook de oorzaak erachter. Daarom zijn de al genoemde regelmatige metingen bij de huisarts belangrijk. Het juiste gebruik van een bloeddrukmeter kan echter ook door een leek worden geleerd. Talrijke huisartsen en specialisten bieden hier speciale consulten aan, waarbij ze de beschikbare meetinstrumenten en ook alle noodzakelijke procedures die bij het meten van de bloeddruk moeten worden nageleefd, stap voor stap doornemen. Dit is vooral handig in gevallen waarin de patiënt zijn of haar eigen bloeddruk regelmatig moet meten en deze voor de arts moet registreren. Last but not least is de bloeddrukmeter zelf ook belangrijk. De patiënt moet hem kunnen bedienen, de manchet moet comfortabel en gemakkelijk te bevestigen zijn en de bloeddruk moet gemakkelijk op het display kunnen worden afgelezen. Maar aangezien niet elk meetinstrument voor elke patiënt de juiste is, moet deze laatste op zijn best professioneel advies inwinnen bij het kiezen van een geschikte bloeddrukmeter - bijvoorbeeld bij gespecialiseerd personeel van een winkel voor medische artikelen of een vertrouwde apotheek.
