Bekkenbodem EMG (synoniem: bekkenbodem elektromyografie) is een diagnostische procedure die wordt gebruikt in de urologie en proctologie om mictiestoornissen te detecteren die worden veroorzaakt door zenuwen of spieraandoeningen. mictie beschrijft het proces van urineren. Met de hulp van elektromyografieis het mogelijk om de elektrische impulsen van de bekkenbodem spieren. Als een regel, bekkenbodem EMG wordt gebruikt als een aanvullende procedure in uroflowmetrie (verzameling van verschillende procedures om de mictie van een patiënt te beoordelen). Met behulp van bekkenbodem-EMG is het mogelijk om gelijktijdig de spieractiepotentialen (elektrische stromen veroorzaakt door spieractiviteit) van zowel de dwarsgestreepte bekkenbodemspieren als de sluitspieren van de urinewegen te registreren en te beoordelen. blaas tijdens mictie door elektromyogram (EMG). Naast conventionele detectie van neurologische of spierstoornissen in het bekkenbodemgebied, kan de procedure worden gebruikt voor therapeutische biofeedback-training door extra apparatuur met akoestische versterker of een videoscherm.
Indicaties (toepassingsgebieden)
- Mictiestoornissen - het uitvoeren van een bekkenbodem EMG is belangrijk bij de evaluatie van mictiestoornissen. In tegenstelling tot andere procedures is het niet nodig om contrastmateriaal te gebruiken om de urinewegen te visualiseren, dus het risico op complicaties is erg laag.
- Stressincontinentie (voorheen: stress-incontinentie) - vooral bij vrouwen is stress-incontinentie een belangrijk voornamelijk psychologisch probleem. Met behulp van naald-EMG is zowel een kwalitatieve als kwantitatieve beoordeling van mictie mogelijk, zodat de procedure kan worden gebruikt in het causaal onderzoek in stressincontinentie.
- Anaal incontinentie - buiten de urologie wordt de procedure gebruikt bij de beoordeling van anale disfunctie.
- Constipatie (constipatie) - naast anaal incontinentie, wordt de procedure ook gebruikt in de proctologie om de aanwezigheid van te diagnosticeren constipatie.
Contra-indicaties
Er zijn geen contra-indicaties voor het uitvoeren van bekkenbodem-EMG.
De procedure
Voor de evaluatie van mictiestoornissen is functionele flow EMG het belangrijkste screeningsonderzoek dat bij ieder kind met mictiestoornissen dient te worden uitgevoerd. Bij het evalueren van de resultaten is het echter belangrijk om in gedachten te houden dat de urinestroomsnelheid verandert naargelang van zowel leeftijd als geslacht en dat daarom niet-aangepaste vergelijkingen niet mogelijk zijn. Voor een adequate beoordeling van de bekkenbodemfunctie, een minimale mictie volume van 150 milliliter moet worden nagestreefd. Procedure bekkenbodem EMG
- Om een optimale beoordeling van de bekkenbodemspieren te bereiken, moet erop worden gelet dat de kleefelektroden voor EMG-afleiding nauwkeurig worden gepositioneerd. Voor geleiding moeten twee zelfklevende elektroden in de anus gebied (in de regio van de anus) en een ander moet op de dij als een onverschilligheidselektrode (aardelektrode). Voor naald-bekkenbodem-EMG worden naaldelektroden op het weefsel aangebracht in plaats van de zelfklevende elektroden.
- De opnames van de EMG worden gemaakt met een 2-kanaals recorder. Tijdens de mictiefase kan nu de registratie van de urinestroomcurve en de activiteit van de bekkenbodemspieren worden gemeten en vervolgens worden beoordeeld.
Maak onderscheid tussen verschillende methoden van elektromyografie om de bekkenbodem te beoordelen.
- Bekkenbodem EMG kan worden gebruikt om het geheel te evalueren gestreept spierstelsel van de bekkenbodem. Bij bekkenbodem-EMG kunnen echter twee verschillende methoden worden onderscheiden.
- Het is mogelijk om een niet-specifieke en eenvoudige oppervlak-EMG uit te voeren, evenals een nauwkeurige, maar zeer complexe bekkenbodem-EMG met behulp van naaldelektronen. De oppervlakte-EMG is meestal voldoende voor de meeste vragen.
- Hoewel EMG met naaldbekkenbodem aanzienlijk nauwkeurigere resultaten oplevert, wordt de procedure minder vaak gebruikt omdat deze veel pijnlijker is dan EMG aan het oppervlak. Desalniettemin kan van naald-EMG geenszins worden afgezien, aangezien deze procedure het mogelijk maakt om de spontane activiteit van elke individuele spier te bepalen. Op basis hiervan is het mogelijk om een zogenaamde 'mapping' uit te voeren van neurologische disfunctie of zelfs littekens in het gebied van de bekkenbodem.
- Ondanks deze nauwkeurige beoordeling van weefselstructuren, kan in klinische onderzoeken worden gezien dat de onderzoeksresultaten van beide methoden sterk variëren en verder afhankelijk van de onderzoeker zijn. Dit is met name gebaseerd op het feit dat de procedure enige ervaring vereist. Hierdoor kan worden gesteld dat met name naald-EMG gereserveerd is voor zeer specifieke vragen. Als gevolg van de moeilijke vergelijkbaarheid van de resultaten is de procedure geen optimale routinemethode, maar kan deze voor het individu uitstekend zijn bij de beoordeling van proctologische en urologische pathologische processen.
- Bijzonder aan de procedure is dat met behulp van de bekkenbodem-EMG zowel een akoestische als grafische beoordeling van de elektrische signalen mogelijk is, waardoor neurologische of spieraandoeningen sneller kunnen worden opgespoord.
Onderzoeksbevindingen tijdens een bekkenbodem-EMG.
Fysiologische onderzoeksresultaten
- Bij fysiologische urine blaas functie wordt overwogen, kan een toename van de motorische activiteit van de bekkenbodemspieren gelijktijdig met het vullen van de urineblaas worden waargenomen. Hier wordt een maximale activiteit bereikt kort voor het begin van de mictie.
- Sinds een ontspanning van het sluitspiermechanisme vindt plaats aan het begin van de mictie, een significante vermindering van de actiepotentialen kan worden gedetecteerd in de EMG, wat in het optimale geval een volledige stilte van activiteit veroorzaakt. Hoesten kan bijvoorbeeld de activiteit in het elektromyogram aanzienlijk verhogen, dus voorzichtigheid is geboden bij de interpretatie van dergelijke storingen.
Pathologische onderzoeksresultaten
- Aanhoudende of verhoogde activiteit tijdens de mictiefase moet als pathologisch worden beschouwd. De aanwezigheid van continue of afwisselende toename van activiteit duidt op disfunctie van de spieren die betrokken zijn bij mictie.
- Een niet-fysiologische afname van de activiteit kan echter duiden op denervatie (gebrek aan toevoer van elektrische controlestimuli naar de weefsels). Om de diagnose te kunnen bevestigen, moeten mogelijke artefacten (foutieve metingen) vooraf worden uitgesloten. Bovendien moeten de bevindingen in verschillende potentialen worden aangetoond.
Mogelijke complicaties
Er worden geen complicaties verwacht bij oppervlakte-EMG. Alleen via de elektroden kan huid irritaties treden op. Naald-EMG daarentegen gaat gepaard met een hoger risico op complicaties, dat niettemin als zeer laag kan worden beschouwd. Het gebruik van naaldelektroden kan letsel veroorzaken zenuwen en bloed schepen Schade aan zenuwen kan resulteren in een meestal tijdelijk effect op het gevoel, maar is meestal niet waarneembaar.
