Andere begeleidende symptomen
Het optreden van andere symptomen naast de pijn bij de ribbenboog veroorzaakt door hoesten is afhankelijk van wat uiteindelijk de pijn veroorzaakt. Als het pijn wordt veroorzaakt door klachten in de dikke darm, lijden de getroffenen vaak aan een slechte spijsvertering en hebben ze het gevoel een extreem opgeblazen buik te hebben. Soms een verlies van eetlust wordt ook gerapporteerd.
Als de focus niet ligt op darmklachten, maar op de pijn bij hoesten onder de juiste ribbenboog is te wijten aan klachten met de galblaas, klagen de getroffenen eerder misselijkheid en soms zelfs moeten overgeven. Bovendien koortsachtige aandoeningen met bijbehorende rillingen kan voorkomen. In het geval van een vergrote leverwordt ook een gevoel van volheid gemeld.
If longontsteking aanwezig is, is de pijn van hoesten niet het enige symptoom. De getroffenen voelen zich vaak slap, uitgeput en kunnen minder met stress omgaan dan normaal. In longontsteking hoesten kan ook productief zijn maar ook droog. Patiënten met een ontsteking van de riep (Latijnse pleuritis) vertonen een soortgelijk symptoom. Ze hebben ook koorts en pijn bij hoesten, dat is droog. Een long embolie, aan de andere kant, leidt tot kortademigheid en een beklemming in de borst in aanvulling op pijn op de borst en een droog hoesten.
Diagnose
De diagnose is gebaseerd op een eerste vermoedelijke diagnose door de behandelende arts. In ieder geval een gedetailleerde anamnese en een fysiek onderzoek zijn de eerste prioriteit. In dit stadium kan de behandelende arts al enkele essentiële informatie verkrijgen die kan worden gebruikt als richtlijn voor verdere diagnostiek.
Alleen door auscultatie en percussie van de longen, dat wil zeggen luisteren en tikken, kan onderscheid worden gemaakt naar welke ziekte er mogelijk sprake is die bij hoesten meer pijn in de ribbenboog veroorzaakt. Als men vermoedt dat buikorganen de trigger kunnen zijn voor de pijn, kan een vergrote lever aan de linkerkant of een vergroot milt aan de rechterkant kan bijvoorbeeld worden gepalpeerd. Vervolgens kunnen verdere diagnostische maatregelen worden genomen.
Ultrageluid onderzoek is voor het eerst geschikt om bepaalde organen nauwkeuriger te beoordelen. Bovendien is een röntgenstraal van de thorax kan nuttig zijn als botlaesies worden vermoed. Een MRI- of CT-scan is alleen nodig in zeldzame gevallen die moeilijk te diagnosticeren zijn. Een gedetailleerde diagnose is echter over het algemeen erg belangrijk om alle andere bijkomende ziekten of differentiële diagnoses op te sporen of uit te sluiten en deze dienovereenkomstig te behandelen.
