In de psychologie wordt over ambivalentie gesproken als er tegenstrijdige emotionele gevoelens, gedachten of verlangens zijn. Bleuler ziet ambivalentie als een oorzakelijke factor bij aandoeningen zoals schizofrenie Zo zou een toenemende tolerantie voor ambivalentie kunnen voorkomen geestesziekte.
Wat is ambivalentie?
Voor een persoon met ambivalentie leidt de tegenstelling van twee standpunten tot tegengestelde antwoordopties, die een remmend effect hebben op het besluitvormingsvermogen. Zowel houdingen als haat-liefde zijn waarschijnlijk bij iedereen bekend. Tegengestelde waarden in de vorm van gedachten of gevoelens worden in dergelijke houdingen gecombineerd. Deze attitudes worden in de psychologie onder bepaalde voorwaarden beschreven met de term ambivalentie. Dienovereenkomstig is ambivalentie een psychologische functie. Alle dingen hebben altijd twee kanten. Het psychologische concept van ambivalentie verwijst echter niet uitsluitend naar deze meervoudigheid, maar vooral naar het resulterende innerlijke conflict. Voor iemand met ambivalentie leidt de tegenstelling van twee standpunten tot tegengestelde reactie-opties, die een remmende werking hebben op het besluitvormingsvermogen. Karl Abraham beschrijft kinderen als typisch ambivalent omdat ze worden gedreven door schommelingen in de drijfveren. Voor volwassen mensen gaat hij ervan uit dat hij vrij is van ambivalentie. Volgens hem ervaren mentaal gezonde volwassenen dus geen ambivalentie. Sommige psychoanalytici zijn het niet eens met deze opvatting en erkennen ambivalentie in de meeste menselijke emoties. De term psychologische ambivalentie gaat terug op Eugen Bleuler, die het voor het eerst gebruikte in het begin van de 20e eeuw. Synonieme termen zijn ambitentie en ambiguïteit. Freud nam ambivalentie aan in zijn psychoanalyse, ontwikkelde het verder en bracht het voornamelijk over op de sociale psychologie.
Oorzaken
Bleuler, de eerste beschrijver, ziet de oorzaak van psychologische ambivalentie in de aandrijvingsbeheersing, die kenmerkend is voor kinderen. Bij volwassenen beschouwt hij ambivalentie als in wezen pathologisch en veroorzaakt door een geestesziekte Hij geeft het grotere kader van schizofrenie als de causale context van ambivalentie. Bleuler beschrijft het gelijktijdig bestaan van tegengestelde gevoelens en gedachten in de zin van ambivalentie als het triggermoment van schizofrenie Voor hem zijn ambivalente tegenstrijdige gevoelens affectieve ambivalenties. Ambivalente behoeften noemt hij ambitendencies, en intellectuele ambivalentie is voor hem het naast elkaar plaatsen van tegengestelde gedachten, wat conflicten bij de patiënt veroorzaakt en uiteindelijk leidt tot de splitsing van de persoonlijkheid. Schizofrene neigingen en ambivalentie zijn dus onderling afhankelijk. Deze uitspraken zijn in tegenspraak met de theorieën van veel andere bronnen. Talrijke psychoanalytici erkennen ambivalentie als typisch menselijk en beschouwen het niet noodzakelijkerwijs als een pathologisch fenomeen. Dienovereenkomstig spreken ze niet over een ziekte als oorzaak, maar schrijven ze het fenomeen toe aan fysiologische processen in de menselijke geest, het lichaam of de geest. Velen van hen spreken van een ambivalentie tussen libido en thanatos, aangezien dit een groot deel van menselijke emoties kenmerkt. Met libido en thanatos wordt de gelijktijdige aanwezigheid van liefde en drang naar vernietiging bedoeld.
Symptomen, klachten en tekenen
Uiteindelijk gedraagt een persoon met ambivalentie zich op een tegenstrijdige of dissonante manier en lijkt hij dus niet in harmonie met zichzelf. Deze inconsistentie in gedrag is in principe niet ongebruikelijk voor mensen. Sterke ambivalentie kan echter door bepaalde situaties een psychologische beperking worden, wat resulteert in psychische disbalans die therapie Inconsistenties en tegenstrijdigheden in het eigen gedrag zijn dus tot op zekere hoogte wijdverbreid, maar volgens Bleuler kunnen ze zeker psychische aandoeningen veroorzaken zodra ze uit de hand lopen. Het gelijktijdig bestaan van tegengestelde gevoelens, impulsen of wil hoeft zich niet noodzakelijkerwijs uit te drukken in verschijnselen als haat-liefdeverhouding, maar kan zich ook manifesteren in een leven tussen gehoorzaamheid en rebellie. Vooral in het emotionele gedrag ten opzichte van bepaalde personen is er vaak sprake van ambivalentie. Freud beschrijft het extreme geval van ambivalentie bijvoorbeeld als het Oedipus-complex. Voor twee verschillende personen beweegt de tolerantie voor ambivalentie zich op verschillende niveaus, dat wil zeggen het vermogen om ambivalentie te tolereren. Hoe meer ambivalentietolerant een persoon is, hoe positiever aangepast zijn persoonlijkheid lijkt en hoe beter hij kan omgaan met de menselijk natuurlijke ambivalentie. Bijgevolg, voor personen met een lage ambivalentie tolerantie, het risico voor geestesziekte is hoger.
Diagnose en verloop
Beoordeling van ambivalentietolerantie wordt uitgevoerd door psychologen of psychotherapeuten. Het doel van de beoordeling is vaak om het risico van een persoon op een psychische aandoening in te schatten. Wat Bleuler omschreef als ambivalentie in de context van schizofrenie, moet uiteindelijk worden begrepen als een lage tolerantie voor ambivalentie. Het onvermogen om op de juiste manier om te gaan met fysiologisch ambivalente emoties en verlangens kan leiden tot ziekten zoals schizofrenie en speelt een cruciale rol in de context van de diagnose ervan.
Complicaties
Omdat ambivalentie een puur psychologische stoornis is, leidt het meestal ook bijna uitsluitend tot psychologische complicaties. De getroffen persoon is vaak onder spanning en heeft moeite met het nemen van beslissingen. Dit leidt vaak tot paniekaanvallen en zweten. Deze kunnen zelfs 's nachts voorkomen, wanneer de patiënt een nare droom heeft en de werkelijkheid niet meer kan inschatten. In de meeste gevallen leidt ambivalentie tot psychische problemen en Depressie Als gevolg hiervan kan ook de relatie met het gezin of de partner eronder lijden. De patiënt verliest de levenslust en gaat vaak gepaard met agressie en ontevredenheid. Ambivalentie is meestal een symptoom van schizofrenie en moet in ieder geval door een psycholoog worden behandeld. De behandeling zelf kan enkele maanden duren en er is geen belofte dat er succes zal zijn. Het verdere verloop hangt sterk af van het effect van de ambivalentie en het fysieke en psychische van de patiënt voorwaarde In het ergste geval kan ambivalentie dat wel leiden tot zelfmoordgedachten en uiteindelijk zelfmoord als het innerlijk is spanningen zeer hoog worden. De behandeling wordt naast medicatie gegeven en is bedoeld om de patiënt te kalmeren. Vanwege het symptoom, het gewone dagelijkse leven zonder spanning is vaak niet meer mogelijk voor de patiënt.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Of ambivalentie door een arts moet worden behandeld, hangt meestal af van de ernst van de aandoening voorwaarde Als de getroffen persoon in het dagelijks leven niet aan bepaalde beperkingen is onderworpen en niet gevaarlijk is voor hemzelf en andere mensen, is behandeling niet verplicht. Het is niet ongebruikelijk dat de behandeling moet worden gestart door andere mensen in de familie, omdat de getroffen persoon de ziekte niet aan zichzelf wil toegeven. In ernstige gevallen kan behandeling in een kliniek nodig zijn. Hiervoor moet een arts worden geraadpleegd als de getroffen persoon de werkelijkheid niet langer van dromen kan onderscheiden. Behandeling is ook aan te raden in geval van paniekaanvallen, erge, ernstige spanning of permanent zweten. Er moet ook een medisch onderzoek plaatsvinden als de getroffen persoon zonder specifieke reden agressief lijkt en de levenslust verliest. In dit geval kunnen zonder behandeling gevaarlijke psychologische complicaties optreden. Dringende behandeling is nodig als de patiënt zelfmoordgedachten vertoont of al een zelfmoordpoging heeft gedaan. In dat geval kan de betrokkene ook worden opgenomen in een ziekenhuis.
Behandeling en therapie
Pathologische ambivalentie veroorzaakt verschillende ziekten van de psyche. Het fenomeen ambivalentie speelt dus een grotere rol in het causale verband therapie van verschillende ziekten. In de definitie van Bleuler zouden verschillende ziekten van de psyche kunnen worden voorkomen leren passende strategieën om met ambivalentie om te gaan. Bovendien kunnen strategieën om met ambivalentie om te gaan de oorzaak van een psychische aandoening veroorzaken, als een lage tolerantie voor ambivalentie inderdaad een causale rol speelt voor de betreffende ziekte. De moderne samenleving is zich bewust van de mentale overbelasting waaraan ze dagelijks wordt blootgesteld. Om deze reden bieden aanbiedingen zoals psychotherapie worden steeds vaker gebruikt. Bij psychotherapeutische behandelingen kan een gezonde manier worden aangeleerd om met ambivalentie om te gaan. Bovendien moderne benaderingen zoals cognitieve gedragstherapie kan schijnbaar tegenstrijdige verlangens en emoties met elkaar verzoenen, zodat ambivalentie wordt verzacht. als amivalentie en lage ambivalentietolerantie al een psychische aandoening hebben veroorzaakt, is de behandeling afhankelijk van de specifieke aandoening en kan symptomatische medicatie omvatten therapie stappen evenals oorzakelijke therapeutische stappen.
Vooruitzichten en prognose
Ambivalentie leidt meestal tot relatief ernstige psychologische beperkingen en complicaties. De kwaliteit van leven van de patiënt wordt aanzienlijk verminderd door de ziekte. Zonder medische behandeling is er in de meeste gevallen ook geen positief verloop van de ziekte of spontane genezing. Als gevolg hiervan heeft de getroffen persoon moeite om met andere mensen om te gaan, wat kan leiden uitsluiting of ander sociaal ongemak. Evenzo kunnen gevoelens niet correct worden geïnterpreteerd, wat leidt tot problemen in interpersoonlijke relaties. Gedeeltelijk leidt de ambivalentie dus tot psychologische verstoringen of Depressie In ernstige gevallen kan de getroffen persoon ook last hebben van zelfmoordgedachten als gevolg van de ziekte en dit blijven doen. Behandeling voor ambivalentie wordt verleend door een psycholoog. In de meeste gevallen wordt er geen medicatie gebruikt. Een positief verloop van de ziekte komt echter niet in alle gevallen voor. De getroffen persoon moet zelf ook beslissen in het voordeel van de therapie en deze willen uitvoeren. In ernstige gevallen kan de behandeling ook in een gesloten kliniek worden uitgevoerd. Het is in de regel niet universeel te voorspellen of dit zal resulteren in een positief beloop van de ziekte.
het voorkomen
Geestesziekte als gevolg van toegenomen ambivalentie kan worden voorkomen door leren geschikte coping-strategieën en zo ambivalentie in de loop van psychotherapie.
Follow-up
Of nazorg noodzakelijk is, hangt af van de intensiteit van de aandoening. Een milde vorm van ambivalentie kan worden tegengegaan door veranderingen in de omgeving. Nieuwe vrijetijdsactiviteiten of andere sociale contacten zijn soms voldoende om de typische symptomen te stoppen. Er is geen immuniteit na genezing. De ambivalentie kan zich keer op keer voordoen, afhankelijk van de situatie. Een zekere mate van tegenstrijdige gevoelens is niet ongewoon. In uitgesproken vorm worden geplande vervolgbezoeken noodzakelijk. Getroffen personen krijgen hulp van psychologen en psychotherapeuten. Soms is medicatie aangewezen. In ernstige gevallen gedragstherapie en het gebruik van psychotrope geneesmiddelen zijn de belangrijkste elementen van nazorg. De patiënt dient daarbij zijn gevoelens en verlangens beter met elkaar in overeenstemming te brengen. Op deze manier functioneert het sociale leven gemakkelijker. In het dagelijks leven komen er nauwelijks spanningen voor. Soms strekt de poliklinische behandeling zich uit over jaren totdat een patiënt zelf gedragsstrategieën kan toepassen. Ook nazorg is erop gericht mogelijke complicaties bij voorbaat weg te nemen. Ze zijn vooral aanwezig wanneer de ziekte zich pathologisch ontwikkelt. De ambivalentie ontwikkelt zich verder tot schizofrenie, Depressie of vergelijkbaar. Voor het succes van de behandeling speelt de dichtstbijzijnde sociale omgeving een belangrijke rol.
Dit is wat u zelf kunt doen
Of een ambivalentie moet worden behandeld, hangt voornamelijk af van de ernst ervan. Milde schommelingen kunnen vaak worden gereguleerd door zelfs kleine aanpassingen van de levensstijl. Dit kan een nieuwe hobby zijn, een sportieve activiteit of een verandering van baan of omgeving. Echter, vóór deze maatregelen kan worden toegepast, moet de ambivalentie worden herkend door de getroffen persoon. Het is daarom raadzaam om een arts of therapeut te raadplegen als inconsistenties en tegenstrijdigheden in het eigen gedrag herhaaldelijk worden opgemerkt. De professional stelt eerst vast of er daadwerkelijk sprake is van uitgesproken ambivalentie. Passend maatregelen kan dan worden uitgewerkt om een gezond emotioneel leven op te bouwen. De therapeut zal de getroffen persoon geschikte coping-strategieën laten zien en, in ernstige gevallen, een expert in borderline raadplegen persoonlijkheidsstoornis In de loop van verdere besprekingen leert de getroffen persoon dan ook maatregelen van cognitieve gedragstherapie om zijn of haar eigen verlangens en emotionele gevoelens beter te verzoenen. Als er als gevolg van de ambivalentie al psychische aandoeningen zijn ontstaan, moet ook medicatie worden toegediend. In overleg met de verantwoordelijke arts of therapeut kunnen alternatieve therapieën worden geprobeerd.
