ADHD en familie

Aandachtstekortsyndroom met hyperactiviteit, Fidgety Phil-syndroom, psychoorganisch syndroom (POS), hyperactiviteitssyndroom, hyperkinetisch syndroom (HKS), aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit, ADHD, Aandacht - tekort - hyperactiviteit - stoornis (ADHD), minimaal hersenen syndroom, gedragsstoornis met aandachts- en concentratiestoornis, Fidgety Phil, ADHD. De opsomming van de verschillende symptoomvelden van ADHD maakt duidelijk dat de daaruit voortvloeiende gevolgen ook de familie van het ADHD-kind belasten. Zonder de familie, die ook een belangrijke ondersteuning biedt voor de therapie, is de ADHD het kind staat hulpeloos tegenover zijn of haar problemen.

In dit opzicht zullen de leden van een gezin en vooral de ouders veel doorzettingsvermogen moeten tonen. Het is zeker niet voldoende dat de diagnose gebaseerd is op de uitspraak “ADHD”. Hoewel de problemen dan een naam zullen hebben en veel dingen misschien gemakkelijker te begrijpen en te interpreteren zijn, is de diagnose het begin van een lang traject van therapie.

Na de diagnose is het allereerst nodig om alle informatie te bundelen en een individuele therapie te ontwerpen op basis van de problemen, capaciteiten en vaardigheden van het kind. In technische terminologie wordt ADHD-specifieke therapie individueel en multimodaal genoemd, wat inhoudt dat er een therapie moet worden gevonden die op het kind is afgestemd en verschillende therapiegebieden combineert. Zelden of nooit kan een ADHD-therapie eenzijdig zijn, zodat bijvoorbeeld met een medicamenteuze therapie alleen de basisvoorwaarden kunnen worden gecreëerd die het kind in staat stellen samen te werken aan andere opvallende symptoomvelden. Een fundamentele voorwaarde voor het succes van specifieke therapievormen is dat er een vertrouwensrelatie is tussen het kind en de therapeut / arts en tussen ouders en de therapeut / arts. Alleen zo kan worden gegarandeerd dat basisinhouden en nieuw aangeleerde inhoud niet alleen tijdens de therapie worden geleerd, maar ook thuis moeten worden voortgezet en geoefend.

Familiale accumulatie

Waarom ADHD-gevallen in sommige gevallen vaker voorkomen, kan spontaan worden beantwoord met twee hypothesen. Tegenwoordig weten we dat ADHD-symptomen te wijten zijn aan de veranderde werking van de hersenen en dat een onbalans in de boodschappersubstanties uiteindelijk verantwoordelijk kan worden gehouden voor het optreden van verschillende symptomen. Een ADHD-symptomatologie kan daarom niet alleen gebaseerd zijn op opleiding.

Het is echter ook bekend dat, vooral bij ADHD, een inconsistente en inconsistente opvoedingsstijl het probleem kan verergeren en de symptomen kan verergeren. Dit is een van de redenen waarom onderwijs zo'n belangrijke en belangrijke rol speelt in therapie. - ADHS is erfelijk

• Een inconsistente opvoedingsstijl is verantwoordelijk voor het optreden van het probleem.

Het is belangrijk dat ouders leren omgaan met de problemen die het gedrag van het kind in het dagelijks leven oproept. Ouders moeten al over de volgende aspecten hebben nagedacht voorafgaand aan een gesprek met een arts, therapeut of educatieve begeleiding centrum en kritisch naar de situatie kijken: het gedrag van het kind moet gedurende een periode van minimaal zes maanden consequent worden geobserveerd voordat de diagnose wordt gesteld. Opvallende kenmerken hadden ook op verschillende gebieden van het leven moeten worden waargenomen.

Als dit het geval is, zal eerst een persoonlijke inschatting van de situatie en een analyse van alle factoren die stress veroorzaken worden uitgevoerd. In samenwerking met een begeleidingscentrum, een arts of kinder- en jeugdpsycholoog etc. kunnen dan de eerste diagnostische stappen worden gezet, waarop vervolgens therapeutische maatregelen kunnen worden gebaseerd. Hiermee moet altijd rekening worden gehouden in de context van een individuele therapie:

• Ouders zijn in het bijzonder verantwoordelijk voor het succes van therapeutische maatregelen.
• Regels die in het kader van een therapie worden opgesteld, moeten ook in de gezinsomgeving worden overwogen en geïmplementeerd. - Regels moeten duidelijk en begrijpelijk worden geformuleerd. Dit omvat ook duidelijk definiëren wat er gebeurt in geval van niet-naleving.

Lof bij compliance is echter net zo belangrijk. Daarom is het volgende van toepassing:

• Prijs uw kind waar mogelijk en eerlijk van toepassing. - Probeer iedereen die bij de opvoeding betrokken is, te betrekken bij het holistische concept van onderwijs.

Niets is meer een belemmering dan een inconsistente opvoedingsstijl

• Welke situaties in het dagelijks leven impliceren het ongewenste gedrag van het kind? - Welke dingen vind ik positief over mijn kind? - Reglement?

Zijn er thuis eigenlijk duidelijke regels? Zorg ik ervoor dat ze consequent worden gevolgd? Een therapie - hoe geïndividualiseerd die ook is - kan niet automatisch op alle gebieden van het leven van het kind gelden.

Naast de praktijk van therapeutische maatregelen in de curatieve opleiding of psychotherapie veld is het belangrijk om alles wat in de thuisomgeving is geleerd bij elkaar te brengen en te verdiepen. Dit betekent dat de therapeut de therapeutische stappen met de ouders bespreekt, die vervolgens tijdens de therapie samen met de kinderen worden uitgewerkt, maar die ook thuis moeten worden toegepast en verdiept. Voor de ouders is deze ondersteuning in de thuissituatie niet altijd even gemakkelijk, naast de vele stressvolle situaties die ontstaan ​​door het typische ADHD-gedrag.

In veel gevallen ontstaat het gevoel dat ze nooit genoeg doen, misschien zelfs verkeerd handelen en, vooral als er andere broers en zussen in het huishouden wonen, het blijvende gevoel dat ze niet alle kinderen op dezelfde manier recht kunnen doen. Als u het gevoel heeft dat u de problemen niet langer alleen aankunt, moet u professioneel advies en hulp zoeken. Dit kan bijvoorbeeld betekenen dat u zelf lesgeeft aan de therapeut en / of zelf hulp zoekt, hetzij door contact op te nemen met een centrum voor gezinsadvies, hetzij door een therapeut te bezoeken.

Het feit dat u zelf vindt dat u hulp nodig heeft, hoeft u niet bang te maken. Wees eerlijk tegen jezelf, dit is de enige manier waarop jij, je kind met ADHD en je gezin een kans maken! In de eerste plaats zijn er geen andere regels voor het opvoeden van een kind met ADHD dan voor het opvoeden van een kind zonder ADHD.

Van bijzonder belang zijn bijvoorbeeld: Let ook op de onderstaande aspecten, die niet alleen als verstandig en nuttig moeten worden beschouwd bij de opvoeding van een kind met ADHD. Ze zijn geschreven vanuit het standpunt van een kind en moeten u aan het denken zetten:

• Niet alles wat ik wil hebben, moet ik per se krijgen. Soms test ik gewoon hoe ver ik kan gaan.

Vervul mijn wensen wanneer ik ze heb verdiend! - Geef me duidelijke en begrijpelijke instructies. Dan weet ik waar ik aan toe ben.

• Wees niet grillig. Wat je me een keer vertelt, zou niet alleen in deze situatie moeten gelden. - Mee eens.

Als de een mij iets verbiedt dat de ander mij toestaat, dan weet ik niet meer waar ik aan toe ben. Geloof me: op een dag zal ik er goed gebruik van maken! - Laat me alles doen wat ik alleen kan doen.

Help me niet met dingen die elke baby alleen kan doen. - Je hoeft me niet te troosten met elke kleine pijn alsof het een groot drama is. Vertrouw me, uiteindelijk zal ik van elk klein ding een groot probleem maken.

• Ik hou van lof. Maar overdrijf het niet. Je moet het menen.
• U kunt mij ook objectief bekritiseren. Geef me instructies over hoe ik het beter kan doen. Ik ga niet in de war raken.

Het zal ons allebei geen goed doen. - Probeer mijn vragen te beantwoorden. - Leg dingen uit die ik niet per se meteen begrijp.

• Haal het beste uit de tijd die je voor me hebt. Speel een leuk spel met mij of lees een geweldig verhaal voor. Doe dan dingen met mij die ik niet alleen kan of dingen die ik het leukst vind met jou.
• Geef fouten toe en help me (indirect) om uit de rotzooi te komen. - Ik kan mijn excuses aanbieden voor mijn fouten. Zo niet, dan moet ik leren.

Kunt u mij ook verontschuldigen als u zich niet zo goed heeft gedragen? - Wees geen "hoofd leraar". Leg de dingen goed uit, maar op een manier dat ik ze begrijp.

Zeg geen dingen als: "Ik wist het meteen ..." ... wees simpel. - Laat me niet in paniek raken. Loop dan weg, reageer er niet op….

Als ik heb gereageerd, zal ik me zeker realiseren dat mijn gedrag helemaal niet klopte (ook al geef ik het niet graag toe). - Het formuleren van duidelijke regels. - De naleving van deze regels met alle duidelijk omschreven consequenties en effecten.

• De lof - wanneer het zinvol is (geen overdreven lof, niet al te zeldzame lof)
• Liefde die een kind nog kan voelen, zelfs in crisissituaties, bijvoorbeeld door te proberen zelf nooit onrechtvaardig te worden. - Zorg, door altijd een open oor te hebben voor de problemen en zorgen van het kind. - Tijd - hiervoor hoeft u niet de hele dag beschikbaar te zijn. Leer de tijd die u met uw kind doorbrengt effectief en verstandig te gebruiken.