Bèta-lactam antibiotica vormen een familie van antibiotica. Kenmerkend voor vertegenwoordigers van deze groep is dat hun chemische structuurformule een lactamring vormt die uit vier leden bestaat. Beta-lactam antibiotica zijn afkomstig uit het begin penicilline, daarom hebben ze een bacteriedodende werking en worden ze gebruikt om verschillende infecties te bestrijden. De werkingsmechanisme van beta-lactam antibiotica is te wijten aan remming van de celdeling van infectieus bacteriën.
Wat zijn bètalactamantibiotica?
Beta-lactam-antibiotica, zoals ze worden genoemd, zijn een groep van anti-infectiva die een sterk bacteriedodend effect hebben en in de menselijke geneeskunde worden gebruikt om verschillende infectieziekten. De werkingsmechanisme van beta-lactam antibiotica is te wijten aan remming van peptidoglycansynthese tijdens celdeling van infectieus bacteriën Deze kunnen zich niet meer vermenigvuldigen als gevolg van de antibioticum Zij gaan dood. De chemische gemeenschappelijkheid van alle vertegenwoordigers van de medicijngroep van beta-lactam antibiotica is dat hun structuurformules een bètalactamring hebben. Daarom is de moraal massa van beta-lactam-middelen is vrij gelijkaardig. De individuele middelen in de groep vertonen echter een verschillende werkzaamheid tegen individuen pathogenen, elk vanwege een ander penetratievermogen en affiniteit. Dienovereenkomstig zijn bètalactam-antibiotica onderverdeeld in verschillende groepen en generaties. In de humane medische of farmacologische literatuur wordt onderscheid gemaakt tussen
Penicillines (bijv. benzylpenicilline, flucloxacilline),
Cefalosporines (bijv. cefuroxim, cefotaxime),
bèta-lactamaseremmers (bijv. sulbactam) en
Andere bètalactamantibiotica (bijv. doripenem, ertapenem, imipenem).
Farmacologische werking
Bèta-lactam-antibiotica hebben een lactamring in hun chemische structuurformule. Alle vertegenwoordigers van de medicijngroep veroorzaken remming (remming) van celwandsynthese van infectieus bacteriën Hiervoor is de celwand van essentieel belang, omdat ze zonder deze niet levensvatbaar zijn. Dit komt omdat zonder een voldoende functionerende celwand, water kan ongehinderd het binnenste van de cel binnendringen. Hierdoor zwelt de bacterie, wat leidt tot scheuring van het plasmalemma en dus tot de dood. Daarom werkingsmechanismezijn bètalactamantibiotica fundamenteel ineffectief tegen eukaryote cellen. Dit komt doordat eukaryote cellen van nature geen celwand hebben, wat betekent dat remming van celwandsynthese helemaal niet effectief kan zijn. De actieve ingrediënten in deze groep hebben een bacteriedodend (dwz dodend) effect op bacteriën die gevoelig zijn voor bètalactamantibiotica. Tegen latent kiemen, aan de andere kant, het effect van de drugs wordt beschreven als bacteriostatisch. In dit geval remmen de antibiotica alleen de vermenigvuldiging of groei van bacteriën zonder slapende dieren te doden kiemen Tijdens het gebruik van bètalactamantibiotica ontwikkelt zich zelden resistentie. Sommige bacteriën zijn echter in staat het enzym bèta-lactamase te produceren, dat de bèta-lactamring van antibiotica afbreekt. Omdat dit een belangrijke rol speelt in het werkingsmechanisme, is de drugs worden volledig geïnactiveerd door bèta-lactamase. Beta-lactam-preparaten zijn daarom niet effectief tegen deze bacteriën, waaronder stafylokokken, bijvoorbeeld. Om dergelijke resistentie tegen te gaan, kunnen verschillende stoffen (bijv clavulaanzuur) die bèta-lactamase remmen, zijn ontwikkeld in de farmaceutische industrie. Dergelijke stoffen worden samen met bètalactam-preparaten toegediend om toch de werkzaamheid te bereiken. Desalniettemin hebben talloze onderzoeken aangetoond dat het soms onverantwoord vaak voorkomt administratie van vertegenwoordigers van de beta-lactam-groep (vooral penicilline) heeft geleid tot de ontwikkeling van resistentie. Deze worden veroorzaakt door wijzigingen in de celmembraan of in het algemeen ongevoelige binding eiwitten Dergelijke bacteriën moeten worden bestreden met andere antibiotica, omdat vertegenwoordigers van de bètalactamgroep ofwel slechts sterk verminderd of zelfs volledig ineffectief zijn.
Medische toepassing en gebruik
Preparaten behorende tot het bètalactam antibioticum groep worden toegediend om verschillende te behandelen infectieziektenVoorbeelden zijn onder meer door de gemeenschap verworven longontsteking, huid of weke delen infecties, gynaecologische infecties, intra-abdominale infecties en postoperatieve buikinfecties. Over het algemeen worden bètalactam-antibiotica gebruikt om zowel grampositieve als gramnegatieve middelen te bestrijden pathogenen Het toepassingsgebied van deze antibiotica is dus relatief breed. Gram-positief pathogenen zijn die blauw worden in de loop van een differentieel kleuringsproces. Analoog spreken we van Gram-negatieve bacteriën als ze rood worden. Sommige vertegenwoordigers van de bèta-lactam-antibiotica kunnen ook aan kinderen worden toegediend. Dit hangt echter af van het specifieke medicijn of de werkzame stof, daarom is apart testen nodig.
Risico's en bijwerkingen
Bètalactamantibiotica kunnen tijdens of kort na de behandeling ongewenste bijwerkingen veroorzaken, maar dit hoeft niet per se het geval te zijn. De specifieke omvang en de frequentie waarmee de bijwerkingen kunnen optreden, zijn afhankelijk van het specifieke middel. Echter, hoofdpijneen algemeen gevoel van malaise, koorts, huid reacties (bijv. kleine of uitgebreide roodheid, jeuk of een brandend gevoel), een toename van het aantal bloedplaatjes in de bloed, diarree, misselijkheid en braken, evenals andere aandoeningen van het maagdarmkanaal zijn in het algemeen mogelijk. In het bijzonder overdreven huid reacties ook koorts worden beschouwd als tekenen van een algemene intolerantie. In deze gevallen is er een medische contra-indicatie (contra-indicatie), die meestal leidt tot onmiddellijke stopzetting van de behandeling.
