Een schedelbot wordt het wiggenbeen genoemd. Het bevindt zich in het middelste deel van de schedel.
Wat is het wiggenbeen?
Het wiggenbeen is een bot van de schedel dat relatief diep in het middengedeelte van de schedel Het bot wordt ook wel Os sphenoidale of Os sphenoides genoemd. Samen met het achterhoofdsbeen dient het wiggenbeen om de basis van het schedel evenals het achterste orbitale gebied. De term Os sphenoidale zou in de middeleeuwen tot stand zijn gekomen door de spelfout van een monnik. Dus Os sphekoidale, het Griekse woord voor “wesp been, 'Werd Os sphenoidale, de Griekse term voor' wiggenbeen '. Het schedelbot lijkt echter meer op een wesp vanwege zijn vleugels.
Anatomie en structuur
De basisvorm van het wiggenbeen is meestal vierkant. Intern zijn er twee holtes gescheiden door een omhulsel (septum). Deze ruimtes worden sinusitis genoemd. Op het voorste wiggenbeen bevinden zich de bilaterale vleugels, die bij mensen ala minor worden genoemd. Ze zijn relatief klein en maken deel uit van de achterste baan. Ze worden doorkruist door het optische kanaal. De optische zenuw kan er doorheen gaan. Het verloop van elke vleugel strekt zich uit tot een proces dat het anterieure clinoïde proces wordt genoemd. Aan de processen is het cerebellaire tentorium (tentorium cerebelli) gehecht, dat deel uitmaakt van de harde hersenvliezen Groter dan de vleugels van het voorste wiggenbeen zijn de vleugels van het achterste wiggenbeen (Ala major). De vleugels herbergen het foramen ovale. Het fungeert als uitgang voor de mandibulaire zenuw, die tot de hoofdtakken van de 5e hersenzenuw behoort. Het foramen rotundum daarentegen herbergt de maxillaire zenuw, een andere tak van de 5e hersenzenuw. In de achterste wigvormige vleugel komt het foramen spinosum voor. Door het foramen, de mediane meningea slagader kan naar de schedelholte gaan. Tussen de wiggenvleugels bevindt zich de superieure orbitale spleet, wat een spleetachtige opening is. Vanaf deze opening, wat craniaal zenuwen ren naar de baan. Vanuit de vleugels van het achterste wiggenbeen (Ala magna) wordt de middelste craniale fossa gevormd, die ook wel de fossa cranii media wordt genoemd. De middelste schedelfossa herbergt zowel het diencephalon als de middenhersenen. Vanuit het achterste spijkerschrift wordt een structuur gevormd die de vorm heeft van een zadel. Om deze reden wordt het ook wel het Turkse zadel (sella turcica) genoemd. Het karakteristieke kenmerk van het turquoise zadel is een centrale put. Het bevat de hypofyse, ook bekend als de hypofyse. Het wordt de hypofysiale fossa genoemd. De hypofysiale fossa is bedekt met een dura-mater septum waarvan de naam diafragma sellae is. Het scheidt de hypofyse van het hersenen Voor de sella turcica staat de sulcus chiasmatis. Dit is een groef die fungeert als een overgang van de optiek zenuwen Ook een deel van het wiggenbeen is het wigvormige sinus Het maakt deel uit van de neusholtes.
Functie en taken
In de ontwikkeling bestaat het wiggenbeen uit twee botten, dat zijn de voorste en achterste wiggenbeenderen. Al voor de geboorte echter de twee botten lont. Het wiggenbeen wordt beschouwd als het centrale bot van het craniosacraal systeem. Het heeft dus verbindingen met bijna alle andere botten van de schedel, wat te danken is aan zijn unieke anatomische structuur. Er is een directe verbinding met het harde gehemelte via de vleugelprocessen, die grenzen aan de palatinebotten. Als het wiggenbeen niet correct is uitgelijnd, kan dit een negatief effect hebben op de palatinale structuren en bijgevolg op de bovenste tandstelsel en kaak. Van bijzonder belang is de hypofyse, dat direct op het wiggenbeen rust. Via de endocriene systeemheeft het een grote invloed op tal van fysiologische processen. Een lichte schommelende beweging van het wiggenbeen zorgt voor dat warm bloed wordt verwijderd uit de hypofyse. Deze afkoeling is buitengewoon belangrijk, omdat zelfs kleine temperatuurstijgingen een negatief effect kunnen hebben op de functies van de hypofyse.
Ziekten
Malposities van het wiggenbeen hebben invloed op tal van delen van het menselijk lichaam.Als er overmatige druk is op de ganglia, die zich tussen de sphenoïde processen en het palatinebeen bevinden, heeft dit een effect op de neusslijmvliezen omdat ze worden geïnnerveerd door de ganglia , net als de neusholten en de nasopharynx. Dit wordt merkbaar door rhinitis of rhinorroe. Sommige mensen reageren dan ook gevoeliger op allergenen die ze inademen. Aandoeningen van het wiggenbeen hebben niet zelden ook invloed op de hypofyse. Een verkeerde uitlijning van de schedel kan bijvoorbeeld gevolgen hebben voor de afkoeling van de hypofyse. De hypofyse bevindt zich bijvoorbeeld buiten de hersenen omdat het een koelere omgeving vereist dan de hersenen. Maar het kaakgewricht kan ook worden aangetast door sphenoïde problemen. De buitenste vleugelspieren van het wiggenbeen hebben rechtstreeks invloed op de onderkaak. Een disbalans van de spieren heeft daarom een negatieve invloed op de positie van het wiggenbeen. Als de positie verandert, leidt dit tot storingen in de functies en bewegingen van de Os sphenoidale. Een mogelijk gevolg van verkeerde posities zijn visuele stoornissen. De structuren van de baan worden dus gedeeltelijk gevormd door de Os sphenoidale. Bovendien craniaal zenuwen die de oogbewegingen en gezichtsscherpte beïnvloeden, passeren het wiggenbeen. Een van de meest voorkomende verwondingen van het wiggenbeen is de schedelbasis breuk Het wiggenbeen maakt dus deel uit van de schedelbasis, wat betekent dat het vaak wordt beschadigd door een overeenkomstig breuk.
