Ziel blindheid, ook bekend als visuele agnosie of optische agnosie, is het onvermogen om sensorische stimuli te verwerken ondanks functionele perceptie. De sensorische organen zijn niet aangetast en er is geen geestesziekte zoals dementie.
Wat is zielblindheid?
Het verschil met conventioneel blindheid is dat agnosiepatiënten geen verminderd gezichtsvermogen hebben. Ze zijn niet in staat visuele waarnemingen te associëren met visuele herinneringen. Mensen die lijden aan ziel blindheid kan andere mensen of objecten zien, maar kan ze niet herkennen. Auditieve en tactiele waarneming is echter mogelijk.
Oorzaken
Deze neurologische aandoening is het gevolg van beschadiging van het visuele centrum, met name de achterhoofdskwab (achterhoofdskwab, achterste deel van de grote hersenen Oorzaken kunnen zijn hersenen schade na een ongeval (traumatisch hersenletsel) of a beroerte Apperceptieve zielblindheid verhindert de samenstelling van de verschillende waargenomen elementen tot een samenhangend geheel. Het treedt op als gevolg van schade aan de vroege visuele delen van de hersenen Associatieve zielblindheid treedt op wanneer iemands verbeeldingskracht niet samen kan worden gebracht met informatie van andere perceptuele modaliteiten. De subtypen worden beschreven als verbeeldingsagnosie, object-agnosie, symbool-agnosie en gelijktijdige agnosie. De vraag waarom getroffen individuen gezichten en objecten niet correct kunnen waarnemen, ook al zijn hun hersenen en ogen zijn volledig intact, is nog niet definitief beantwoord. De hersenen zijn niet in staat de sensorische indrukken die via de ogen worden overgebracht correct te interpreteren. Het gezichtsvermogen, ook wel het gezichtsvermogen genoemd, is het belangrijkste menselijke zintuig. Het gebied in de hersenen dat zich bezighoudt met het verwerken van de indrukken die via het gezichtsvermogen worden geleverd, is navenant groot. Wanneer een persoon iets in zijn of haar omgeving ziet, valt deze visuele informatie op het oog, dat het doorgeeft aan de hersenen. Onderweg passeert deze visuele informatie ongeveer veertig zeer gespecialiseerde hersengebieden. Aan de achterkant van de hoofd is het primaire visuele centrum. Vanaf deze locatie lopen twee paden door de hersenen, een die zich uitstrekt naar de tempel en de andere naar de kruin. Langs deze paden zijn de gebieden opgesteld die verantwoordelijk zijn voor het verwerken van binnenkomende visuele informatie. Deze gebieden zijn uitgerust met een groot aantal verschillende neuronen die reageren op verschillende visuele stimuli. De neuronen die bij dit proces betrokken zijn, geven de voorkeur aan complexe visuele stimuli. Aan het einde van de hiërarchische progressie reageren de neurongroepen specifiek op bekende personen of objecten. Visuele connectiviteit bestaat niet alleen binnen visuele gebieden, maar ook met meer afgelegen delen van de hersenen. Alle betrokken gebieden zijn in een levendige uitwisseling. Bij het lezen werken de visuele gebieden bijvoorbeeld samen met de taal centrum.
Symptomen, klachten en tekenen
Neuropsychologie houdt zich bezig met het fenomeen van dit gebrek aan gezichtsherkenning. Het streeft ernaar de locatie in de hersenschors vast te stellen die verantwoordelijk is voor het herkennen van geometrische vormen. Magnetische resonantie imaging studies tonen aan dat de hersengebieden tussen de occipitale en laterale lobben verantwoordelijk zijn voor de waarneming van het gezicht. Gezichtsblindheid komt los van andere soorten agnosie voor. Patiënten die moeite hebben met het herkennen van gezichten, kunnen nog steeds de rest van hun omgeving waarnemen, zoals objecten, bomen, huizen en dergelijke. Gezichtsagnosie is dus niet gekoppeld aan objectagnosie. Om deze reden geloven onderzoekers dat gezichtsperceptie een apart verwerkingsproces in de hersenen is. Hersenonderzoek stuit op veel onbeantwoorde vragen, aangezien de processen in de hersenen nog lang niet definitief zijn begrepen. Hersenonderzoekers gaan ervan uit dat "gyrus fusiformis" (hersenwikkeling), het hersengebied aan de rechterkant van de tempel, de waarneming van gezichten regelt. Om deze reden verwijst de wetenschap ook naar dit hersengebied als het "fusiform face area" (FFA). Het ongebruikelijke fenomeen hier is dat een computertomografie geen afwijkingen vertoont, hoewel bij blinde mensen de overeenkomstige modules die dit soort waarneming regelen niet werken.
Diagnose en verloop van de ziekte
Het meest prominente symptoom is het onvermogen om gezichten te herkennen. Getroffen personen zijn niet in staat gezichten van bekende mensen te herkennen en ze te identificeren aan de hand van bekende kenmerken zoals stem, kleding, lengte of haar kleur (prosopagnosia). Ze zijn echter perfect in staat om objecten, obstakels en andere objecten te herkennen. Als er objectblindheid aanwezig is, worden objecten in de omgeving niet correct waargenomen en kan de getroffen persoon bijvoorbeeld geen afbeeldingen maken. Omdat hun verbeeldingskracht niet in staat is om binnenkomende visuele stimuli tot een geheel plaatje samen te voegen, kunnen ze de aanwezige gezichten of objecten niet benoemen. Meestal kunnen agnosiepatiënten zich geen gezichten of objecten herinneren, maar hebben ze er geen moeite mee om deze dingen te beschrijven geheugen De meeste patiënten kunnen schrijven, maar hebben moeite met lezen, wat komt doordat ze kunnen schrijven vanaf geheugen, maar lezen vereist het waarnemen van objecten (letters). Visuele inschatting (afstand schatten) en de mogelijkheid om kleuren te benoemen zijn beperkt. Alles wat de getroffen persoon voelt en hoort, wordt correct genoemd (tactiele agnosie). Medische professionals voeren verschillende tests uit met de patiënten. De patiënt moet bijvoorbeeld objecten identificeren en het gebruik ervan beschrijven. Om een stoornis in het gezichtsveld te diagnosticeren, krijgt de patiënt foto's te zien van mensen die hij of zij kent en moet hij ze een naam geven. Bovendien wordt de algemene functie van het visuele vermogen gecontroleerd om een regelmatige visuele stoornis of objectagnosie uit te sluiten.
Complicaties
Zielblindheid heeft een zeer negatieve invloed op het dagelijkse leven van de patiënt. In veel gevallen worden de familieleden of ouders en vrienden van de patiënt ook getroffen door de ziekte, die lijden aan ernstige psychische problemen of Depressie Door de ziekte kunnen patiënten mensen of objecten niet meer correct waarnemen of associëren. Dit leidt tot aanzienlijke beperkingen in het dagelijks leven van getroffenen, waardoor zij in veel gevallen ook in hun leven afhankelijk zijn van de hulp van andere mensen. Kinder ontwikkeling kan ook worden beperkt en aanzienlijk vertraagd door de ziekte. Het verdere verloop van deze ziekte is sterk afhankelijk van de exacte oorzaak, zodat er helaas geen algemene voorspelling over kan worden gedaan. In de regel is er ook geen directe behandeling van deze ziekte. De meeste patiënten zijn afhankelijk van verschillende trainingen en therapieën, die de geheugen Het is echter niet te voorspellen of dit zal gebeuren leiden op een positief beloop van de ziekte. De getroffenen zullen mogelijk de rest van hun leven met de ziekte moeten leven. Ook over de levensverwachting kan geen uitspraak worden gedaan vanwege de zielsblindheid. Dit wordt echter zelden beperkt door de ziekte.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
In de meeste gevallen van zielsblindheid moet een arts worden geraadpleegd. Er kan geen zelfgenezing zijn bij deze ziekte, dus de getroffenen zijn meestal altijd afhankelijk van medische behandeling. Een vroege diagnose van zielsblindheid heeft een positief effect op het verdere verloop van de ziekte. Een arts moet worden geraadpleegd als de getroffen persoon veranderingen in zijn of haar gedrag vertoont. Patiënten herkennen bekende gezichten, stemmen of geuren niet meer of kunnen ze niet meer correct associëren. Erge, ernstige Depressie of andere psychologische stoornissen komen ook voor. Als deze symptomen blijvend optreden en niet vanzelf verdwijnen, moet in ieder geval een arts worden geraadpleegd. In de meeste gevallen wordt zielsblindheid behandeld door een psycholoog. In ernstige gevallen kan behandeling in een gesloten kliniek nodig zijn. Aangezien zielsblindheid een grotendeels onontgonnen ziekte is, kan er geen universele koers worden voorspeld.
Behandeling en therapie
Afhankelijk van symptomen, klachten en bevindingen zorgen neurologen, logopedisten en ergotherapeuten voor patiënten. Naast therapieën die specifiek spraak en geheugen bevorderen, eenvoudig maatregelen zoals gemotiveerde zelftraining van de patiënt soms leiden tot succes bij het vergemakkelijken van het dagelijks leven en het verminderen van gênante situaties waarin een bekende persoon niet wordt herkend. De getroffen persoon kan zichzelf trainen om bepaalde persoonlijke kenmerken waar te nemen. Ze kan oefenen met het identificeren van de mensen om haar heen aan de hand van externe en bekende kenmerken zoals stem, lengte, kapsel, haar kleur, kledingstijl, figuur en andere individuele kenmerken. Patiënten worden onder druk gezet wanneer ze open zijn over hun ziekte en hun sociale omgeving informeren over deze neurologische aandoening.
het voorkomen
Omdat zelfs neurologen en hersenonderzoekers nog niet definitief duidelijk zijn over hoe deze neurologische perceptuele stoornis zich ontwikkelt, is er geen klinische preventie die de ziekte uitsluit.
Follow-up
De aandoening heeft een aanzienlijke impact op de omgeving van de getroffen personen. Bekende mensen en objecten zijn vaak niet meer te herkennen. Evenzo kunnen getroffen personen niet meer lezen. Getroffen personen kunnen eenvoudige alledaagse taken niet meer zelfstandig uitvoeren. Om deze reden moet hulp worden gezocht bij familieleden en vrienden. De ziekte kan erg stressvol zijn voor de getroffenen. Daarom wordt aanbevolen om zowel een psycholoog als een neuroloog te raadplegen. Dit laatste kan de getroffen persoon helpen om te gaan met de ziekte en de gevoelens die het oproept. Getroffen personen moeten alle activiteiten ondernemen die hen gelukkig maken. De best mogelijke poging moet worden gedaan om dit te voorkomen Depressie Buitensporten moeten bijvoorbeeld worden beoefend. Dit heeft een positief effect op het welzijn van patiënten. Bovendien ondersteunen sport de immuunsysteem Evenzo moet de levensstijl worden aangepast aan de ziekte. Een gezond dieet en het afstand doen van alcohol en nicotine hebben een positief effect op de ziekte. De dieet moet vooral veel fruit en groenten bevatten, en vet en suiker moet zoveel mogelijk worden vermeden. Om de getroffenen in staat te stellen de hulp van familieleden in te roepen, moeten zij voldoende over de ziekte worden geïnformeerd. Dit kan onnodig voorkomen spanning.
Dit is wat u zelf kunt doen
Deze zeldzame vorm van perceptuele stoornis kan iedereen treffen. Het effect op de sociale omgeving is echter fataal, aangezien zelfs bekende mensen of alledaagse voorwerpen niet langer worden herkend. Andere vaardigheden, zoals lezen, kunnen ook worden aangetast. In de meeste gevallen hebben getroffen patiënten hulp nodig om hun dagelijkse leven het hoofd te bieden. Dit kan erg stressvol zijn voor zowel de getroffen personen zelf als hun familieleden. Het is daarom aan te raden om voor medische zorg zowel een psycholoog als een neuroloog te raadplegen. Bovendien allemaal maatregelen waarvan bekend is dat ze depressie voorkomen, worden aanbevolen. Dit omvat in de eerste plaats lichaamsbeweging, vooral als deze buiten wordt gedaan. Frisse lucht en beweging ondersteunen niet alleen de immuunsysteem, maar ook meenemen evenwicht en een goed humeur. Tegelijkertijd heeft de patiënt het gevoel iets bereikt te hebben, wat de tekorten van zielsblindheid kan compenseren. Recent onderzoek toont aan dat een gezond dieet heeft ook een positieve invloed op mentaal volksgezondheid Zielblinde patiënten zouden er goed aan doen niet te roken, niet te drinken alcohol, en vermijd te veel vet en suiker In plaats daarvan moeten ze fruit, groenten, volle granen, magere eiwitten en oliën met omega-3 vetzuren pakken. Het is ook nuttig voor patiënten om proactief te zijn met hun voorwaarde en om de mensen om hen heen te informeren over eventuele bestaande tekorten. Dit voorkomt misverstanden en kan onnodig voorkomen spanning.
