Wat zijn de risico's van gingivitis?
Het meest ernstige risico op tandvleesontsteking (gingivitis) is de mogelijkheid dat de ontstekingsprocessen zich verspreiden naar andere structuren van het parodontium. In de loop hiervan kan schade aan de kaakbeen en botrecessie kan optreden. In het ergste geval kan dit resulteren in het verlies van tanden die eigenlijk perfect gezond zijn.
Het daaropvolgende herstel van de tandspleten met een implantaat is buitengewoon moeilijk vanwege het ontbreken van een botanker. Om deze reden moet de meeste restauratie gebeuren met een brug, waardoor er weer nieuwe, moeilijk schoon te maken vuilzakken ontstaan. Bovendien is de verspreiding van de ontstekingsprocessen in het gebied van de kaakbeen kan schadelijke effecten hebben op het gebit volksgezondheid. Niet zelden is een ontsteking van het tandvlees (gingivitis) ontwikkelt zich tot een pijnlijk ontsteking van de tandwortel door de uitbreiding van de ontsteking naar de kaakbeen.
Anatomie van het tandvlees
Als onderdeel van de mondelinge slijmvlies (Lat. Gingiva), het tandvlees bedekt het kaakbot en de onderste delen van de tandsubstantie die eraan is vastgemaakt. De tandvlees (gingiva) worden geteld als onderdeel van het slijmvlies van het parodontium.
Aan de bovenrand (in de onderkaak aan de onderkant; apicaal) het tandvlees gaat door in de losse mond slijmvlies. Bij nader inzien is een slingervormige randstructuur, de zogenaamde Linea garlandiformis, te zien tussen de tandvlees en mondeling slijmvlies. In het algemeen wordt onderscheid gemaakt tussen twee verschillende tandvleesdelen, het vrije en het vaste tandvlees.
Het vrije tandvlees bevindt zich tussen de afzonderlijke tanden aan de onderkant van de interdentale ruimte. Direct daaronder bevindt zich de gingiva ("aangehechte gingiva"), die stevig is verbonden met het bot en tandcement door bindweefsel vezel snaren.
