Posttraumatisch spanning stoornis kan volgen op traumatische ervaringen, zoals de dood van een familielid of een ernstig ongeval, en treedt dan meestal zeer snel op na de ervaring. Behandelingsbenaderingen zijn gevarieerd.
Wat is een posttraumatische stressstoornis?
Posttraumatisch spanning stoornis is een psychische stoornis die bij een persoon kan optreden als gevolg van een traumatische situatie. In deze context is een traumatische situatie er een waarin de volksgezondheid of het leven van zichzelf of een dierbare wordt bedreigd. Posttraumatisch spanning stoornis kan op elke leeftijd optreden en begint meestal onmiddellijk na een traumatische situatie. Het is niet ongebruikelijk dat een persoon geen geïsoleerde posttraumatische stressstoornis heeft, maar een andere mentale stoornis heeft volksgezondheid problemen die optreden naast posttraumatische stressstoornis (zoals Depressie of angst). Posttraumatische stressstoornis komt bijvoorbeeld tot uiting in het feit dat de traumatische situatie door de getroffen persoon vaak in gedachten of dromen wordt herbeleefd (dit wordt ook wel flashbacks genoemd). Slaapstoornissen en gevoelens van dreiging (bijv. Geweld dat wordt bedreigd of gepleegd door andere mensen) behoren ook tot de symptomatologie die een posttraumatische stressstoornis kan met zich meebrengen.
Oorzaken
De directe oorzaak van een persoon die een posttraumatische stressstoornis ontwikkelt, is dat hij deel uitmaakt van een traumatische situatie. In dit geval de traumatische situatie die dit veroorzaakt post-traumatische stress-stoornis kan ofwel rechtstreeks door de persoon zijn ervaren, ofwel kan de persoon in kwestie een waarnemer van de situatie zijn geweest. Passende traumatische situaties zijn onder meer oorlogservaringen of terroristische aanslagen, ernstige ongevallen, verkrachting, gijzeling of zelfs nieuws over de onverwachte dood van een geliefde. Wetenschappelijke studies suggereren ook dat posttraumatische stressstoornis vaker voorkomt bij mensen met een psychische aandoening volksgezondheid problemen voorafgaand aan een traumatische situatie, die weinig sociale steun krijgen of die negatief waren jeugd ervaringen.
Symptomen, klachten en tekenen
Post-traumatische stress-stoornis kan optreden kort na een traumatische gebeurtenis, maar het kan ook met een aanzienlijke vertraging optreden. In dit geval komt de stressvolle gebeurtenis voortdurend terug in nachtmerries en abrupt optredende flarden van gedachten (flashbacks); de verontrustende herinneringen zijn niet te beheersen en bepalen grotendeels het denken en voelen. Gedeeltelijk geheugenverlies, waarbij belangrijke details van het trauma uit het bewustzijn worden onderdrukt, is ook mogelijk. Patiënten lijden aan grote angst en hulpeloosheid, maar zijn daartoe niet in staat praten over het. Fysiek pijn wordt net zo sterk gevoeld als in de traumatische situatie. Om zichzelf te beschermen, vermijden getroffen personen alle situaties die hen aan de ervaring zouden kunnen herinneren; ze worden onverschillig voor hun omgeving en medemensen en worden emotioneel bot. Bovendien heeft een posttraumatische stressstoornis invloed op het autonome zenuwstelsel: tekenen van autonome overmatige opwinding kunnen zijn: moeilijk in slaap vallen of de hele nacht door slapen, verhoogde prikkelbaarheid, concentratiestoornissen en overmatige springerigheid. Veel patiënten verliezen het vertrouwen in zichzelf en in anderen; gevoelens van schuld en schaamte kunnen toenemen tot zelfhaat. In het dagelijks leven leidt PTSD tot enorme beperkingen die kunnen leiden tot baanverlies en sociaal isolement. Vaak gaat posttraumatische stressstoornis gepaard met verslavende stoornissen, Depressie of andere psychische aandoeningen, en reeds bestaande lichamelijke klachten kunnen enorm verergeren.
Verloop en diagnose
In de geneeskunde zijn er verschillende handleidingen die criteria definiëren op basis waarvan posttraumatische stressstoornis wordt gediagnosticeerd. Volgens deze zijn de voorwaarden voor het diagnosticeren van een posttraumatische stressstoornis bijvoorbeeld dat een persoon wordt geconfronteerd met een traumatische ervaring en daarop reageert met sterke angst, afschuw of hulpeloosheid. Andere criteria die kunnen duiden op een posttraumatische stressstoornis omvatten het aanhoudend herbeleven van de traumatische situatie, het vermijden van onderwerpen die verband houden met de traumatische situatie, verminderde emotionele reactievermogen of verhoogde nervositeit; bijvoorbeeld verhoogde springerigheid, slaapproblemen, concentratiestoornissen of verhoogde prikkelbaarheid worden waargenomen bij personen die een posttraumatische stressstoornis vertonen. Hoewel posttraumatische stressstoornis meestal direct na een traumatische situatie optreedt bij individuen, kan het in sommige gevallen met enige vertraging optreden.
Complicaties
Het risico op complicaties gerelateerd aan post-traumatische stress-stoornis neemt toe met de tijd dat er geen behandeling wordt gegeven en is bovendien afhankelijk van de omstandigheden van het individu en het vermogen om hulp te zoeken. De hoge mate van comorbiditeit die gepaard gaat met PTSD speelt ook een rol. Bij een chronisch beloop van PTSD is er bijvoorbeeld meer misbruik van middelen, ook voornamelijk alcohol of niet-voorgeschreven medicijnen. Dit begin van verslavend gedrag zorgt ervoor dat na verloop van tijd fysieke symptomen aan de psychische symptomen worden toegevoegd, wat de angst van de getroffenen verder kan vergroten. Bovendien kunnen de fysieke symptomen die het gevolg zijn van de constante alertheid van het lichaam leiden tot verhoogde schade aan de cardiovasculair systeem, spijsvertering en andere chronische ziekten. Over het algemeen is de vatbaarheid voor ziekte hoger. Ongevalslachtoffers met PTSD hebben gemiddeld een langere ziekenhuisopname en een hoger risico op letselgerelateerde complicaties. Opkomend Depressie en persoonlijkheidsveranderingen gaan niet zelden gepaard met sociale complicaties die tot uiting komen in isolatie of buitensporige agressie. De neiging tot zelfbeschadigend gedrag neemt toe, wat zich kan uitstrekken tot zelfmoord. In deze context zijn in de eerste plaats de psychische stoornissen die optreden Angst stoornissen en persoonlijkheidsstoornissen, zijn vaak een reden voor verlenging therapie.
Wanneer moet je naar een dokter?
Na een traumatische gebeurtenis is het over het algemeen een goed idee om dat te doen praten aan een therapeut of een ander vertrouwd persoon. Als er na de gebeurtenis een verhoogde schrikreactie, gevoelens van onverschilligheid en andere tekenen van PTSD optreden, wordt een bezoek aan de dokter aanbevolen. De symptomen kunnen worden verminderd met de ondersteuning van een professional door de triggerende gebeurtenis te doorlopen en ermee om te gaan. Na een trauma of een stressvolle levensfase dient in een vroeg stadium deskundig advies te worden ingewonnen, omdat de eerdere posttraumatische stressstoornis wordt behandeld, hoe groter de kans op herstel. Personen die symptomen van PTSD opmerken na een ernstig ongeval of geweldsmisdrijf, kunnen het beste onmiddellijk een psycholoog raadplegen. Andere contactpersonen zijn de huisarts, een psychotherapeut of de telefonische hulpdienst. Als een kind symptomen van een posttraumatische stressstoornis vertoont, moet eerst de kinderarts of een kinder- en jeugdpsycholoog worden geraadpleegd. De deskundige kan helpen bij het achterhalen van de oorzaak, assisteren van de getroffen persoon bij het verwerken van het trauma en, indien nodig, een passend medicijn voorschrijven voor de symptomen.
Behandeling en therapie
Er zijn verschillende behandelmethoden waarmee posttraumatische stressstoornis wordt behandeld. Er is bijvoorbeeld de benadering die bekend staat als cognitief gedragstherapie ter bestrijding van posttraumatische stressstoornis. Angstmanagement wordt bijvoorbeeld gebruikt als onderdeel van deze psychotherapeutische interventie. Daarnaast zijn er nog een aantal andere psychotherapie benaderingen in de psychologie die specifiek zijn ontworpen om pposttraumatische stressstoornis te bestrijden. Een andere methode die wordt gebruikt om posttraumatische stressstoornis te bestrijden, is EMDR (Eye-Movement Desensitization and Reprocessing). Deze methode is onder meer gebaseerd op een combinatie van het confronteren van de getroffen persoon met de prikkels die de posttraumatische stressstoornis veroorzaakten en zeer snelle oogbewegingen. In combinatie zou het mogelijk moeten zijn om de ernst van de geestesziekte Farmacotherapie (dwz therapie gebruik drugs) heeft ook producten beschikbaar die worden gebruikt om posttraumatische stressstoornis te bestrijden. er wordt bijvoorbeeld gedacht dat geschikte medicijnen de angst verminderen die gepaard gaat met posttraumatische stressstoornis of depressieve symptomen verlichten die de aandoening ook kan veroorzaken.
het voorkomen
Omdat traumatische situaties die een posttraumatische stressstoornis veroorzaken zeer zelden voorspelbaar zijn en meestal ook buiten de controle van het individu liggen, is het erg moeilijk om preventieve maatregelen te nemen. maatregelen tegen posttraumatische stressstoornis. Het kan echter erg belangrijk zijn dat therapeutische zorg direct na een traumatische situatie wordt verleend, zodat posttraumatische stressstoornis mogelijk kan worden voorkomen. Posttraumatische stressstoornis kan met succes worden behandeld als het individu dit zoekt therapie Hoewel de symptomen bij ongeveer 50 procent van de patiënten genezen zonder professionele hulp, is psychotherapeutische zorg nog steeds aan te raden. In het geval van onbehandelde PTSD is het niet mogelijk om volledig in het reine te komen met wat er is meegemaakt en is de prognose voor de toekomst in dit geval slechter.
Nazorg
De toekomst is in de eerste plaats waar nazorg over gaat. Nazorg voor PTSD is nuttig in termen van preventie en planning voor de toekomst van de patiënt. De mentale toestand van de patiënt wordt versterkt, zodat toekomstige spanningen geen tweede episode van de ziekte veroorzaken. Een chronisch beloop van de ziekte moet worden vermeden; het risico van manifestatie bestaat bij ongeveer een derde van de getroffenen. In deze gevallen hebben ze al jaren last van de symptomen. Nazorg is nodig om de patiënt in staat te stellen te verwerken wat hij heeft meegemaakt en zijn kwaliteit van leven te herstellen. Het is nuttig zodat de getroffen persoon zijn emoties kan beheersen wanneer hij aan de stressvolle gebeurtenissen wordt herinnerd. Tegelijkertijd moeten zijn sociale vaardigheden worden gestabiliseerd en moet onder toezicht re-integratie in zijn vertrouwde omgeving plaatsvinden. Als de patiënt ondanks een verblijf in de kliniek moeilijkheden ondervindt met re-integratie of een onverwachte terugval krijgt, is ondersteuning nazorg niet alleen aan te raden, maar ook essentieel.
Hier is wat u zelf kunt doen
Patiënten met een posttraumatische stressstoornis kunnen onmiddellijke verlichting leren maatregelen die hun dagelijks leven veel gemakkelijker kunnen maken. Bovendien kan dit het genezingsproces ondersteunen. Informatie over het eigen ziektebeeld is erg belangrijk; dit moet worden gedaan door geschikte boeken of reisgidsen te lezen. Het uitwisselen van informatie met andere patiënten, idealiter in zelfhulpgroepen, helpt het eigen lijden te verminderen. Daarnaast is het aan te raden om veel te sporten. Sport van welke aard dan ook is bijzonder nuttig in het geval van slaapstoornissen en angstgevoelens, die vaak voorkomen bij posttraumatische stressstoornissen. Het is ook erg nuttig om de eigen slaapkwaliteit te verbeteren. In speciale groepsseminars kunnen procedures worden geleerd om het inslapen en blijven slapen gemakkelijker te maken. Patiënten met een posttraumatische stressstoornis moeten in het dagelijks leven elke vorm van verslavende middelen vermijden, omdat dit zou kunnen leiden tot een verslechtering van het klinische beeld. Juridisch drugs, Dwz alcohol or nicotine, kan ook negatief bijdragen aan het vertragen van het genezingsproces. Het is logisch voor PTSD-patiënten om hun eigen familie en, indien mogelijk, hun vrienden en kennissen bij de ziekte te betrekken. Dit vereist vaak veel verklarende discussies. Patiënten met een posttraumatische stressstoornis moeten op de lange termijn leren aandachtig en bewust van de wereld te zijn, omdat ze op deze manier vaak volledig nieuwe kwaliteiten over zichzelf ontdekken. Het zou ook ideaal zijn om de eigen creativiteit de vrije loop te laten, bijvoorbeeld met een nieuwe artistieke hobby.
