Wat kunt u doen?
Als er aanwijzingen zijn van zwangerschap Depressie, is het raadzaam om in ieder geval een arts te raadplegen. Deze arts kan duidelijk maken of de symptomen slechts een tijdelijke stemmingswissel zijn of al echt zwangerschap Depressie. Voor differentiatie en diagnose beschikt de arts over verschillende vragenlijsten (zoals de BDI).
Afhankelijk van de ernst van de Depressiewordt de therapie eindelijk aangepast. Gaat het om een milde depressieve stoornis, dan is een consult met een arts of een adviescentrum (bv. Pro Familia) meestal voldoende. Zwangere vrouwen leren meer over hun ziekte en hoe een goede sociale omgeving kan helpen. In ernstige gevallen psychotherapie zou raadzaam zijn, die kunnen worden gecombineerd met medicijnen, zogenaamde antidepressiva, afhankelijk van de ernst van de ziekte. Er zijn een aantal goede en goedgekeurde medicijnen die in overleg met een psychiater.
Therapie
Verlichting en psycho-educatie (dit is de paranormale training om met de ziekte om te gaan) dragen enorm bij aan het verlichten van schuld- en schaamtegevoelens bij de moeder. De wetenschap dat haar gebrek aan drive en haar ongevoeligheid voor het kind kan worden gerechtvaardigd met het klinische beeld zwangerschap depressie, kalmeert de moeder. Er is een bereidheid om een gesprek met een psychotherapeut te zoeken.
De getroffen patiënt kan haar toewijzen voorwaarde voor een ziekte die kan worden behandeld en openlijk kan worden aangepakt. Een 100% diagnose van een depressieve ziekte kan nog niet worden gesteld. Zodra er echter tekenen zijn van PPD, moet de interactie tussen familie, maatschappelijk werkers en de vroedvrouw worden gezocht.
Al deze ledematen kunnen de moeite nemen om de depressieve vrouw voorlopig van haar nieuwe taken als moeder te verlossen. Het doel is om een rustige sfeer rondom de vrouw te creëren zodat zij zich bewust kan worden van haar nieuwe rol als moeder binnen een psychotherapeutische behandeling en deze voor zichzelf kan accepteren. Ze zal dit des te eerder doen als ze een andere benadering van haar baby leert.
"Moeder-kind speeltherapie" en "Baby massage”Zijn een van de vele programma's die de moeder-kindrelatie in een ander daglicht stellen en zo versterken. Pogingen om het kind van zijn moeder te scheiden moeten worden vermeden, omdat dit alleen maar schuldgevoelens en vervreemding jegens het kind vergroot. Om te voorkomen dat de vrouw met PPD de indruk krijgt dat ze gestigmatiseerd wordt als geestesziekte, mag ze niet worden opgenomen in een psychiatrische kliniek.
Een behandeloptie binnen een ziekenhuis is beter. Lichttherapie wordt voornamelijk gebruikt bij patiënten die lijden aan seizoensgebonden depressie. Seizoensdepressie komt vooral voor in de donkere herfst- en wintermaanden en wordt onder meer veroorzaakt door het gebrek aan daglicht. Lichttherapie laat ook enig succes zien bij patiënten die lijden aan niet-seizoensgebonden depressie.
Rechte in de zwangerschap waarbij een medicamenteuze behandeling van de depressie wordt bemoeilijkt vanwege het risico voor het ongeboren kind, kan een lichttherapie dus een goed idee zijn voor een therapiepoging. Het effect van hormonen zoals oestrogeen op zwangerschap depressie wordt momenteel onderzocht. Er zijn al aanwijzingen dat een transdermale (via de huid) toediening van 200 microgram oestrogeen per dag bij PPD-patiënten tot een verbetering van de stemming leidde.
Om deze aanname te bevestigen, moeten verdere studies volgen. Ernstige depressie vereist gewoonlijk medicamenteuze behandeling met een antidepressivum. Deze worden echter met argwaan bekeken sinds het incident met thalidomide (een kalmerend middel), dat tijdens de zwangerschap tot misvormingen bij de baby's leidde.
Ook na de geboorte heeft het gebruik van psychotrope antidepressiva het nadeel dat het medicijn aantoonbaar is moedermelk en komt zo het lichaam van de baby binnen tijdens de borstvoeding. Het is belangrijk dat de arts de patiënt informeert over de kansen en risico's van psychotrope antidepressiva. De psychotrope geneesmiddelen van vandaag (SSRI) hebben veel minder bijwerkingen dan klassiek benzodiazepines of tricyclische antidepressiva.
Baby's tolereren de kleine hoeveelheden serotonine heropnameremmers (SSRI's) goed omdat het medicijn onder de detectielimiet in serumspiegels of in moedermelk. Sertraline en paroxetine behoren tot de bekende SSRI's. Sertraline wordt toegediend in een doseringsbereik van 50-200 mg, terwijl voor paroxetine 20-60 mg al voldoende is.
De eerste fase van inname kan gepaard gaan met bijwerkingen zoals rusteloosheid, beverigheid en hoofdpijn in de moeder. De patiënt moet zich ervan bewust zijn dat er altijd een kleine hoeveelheid van het medicijn in de bloedsomloop van het kind terechtkomt moedermelk. Hoe kleiner de baby, hoe moeilijker het is om de actieve ingrediënten van de medicatie te metaboliseren.
Bovendien hoopt het actieve ingrediënt zich op in het CZS (centraal zenuwstelsel) in grotere mate dan bij kinderen, omdat de bloed-cerebrospinale vloeistofbarrière bij baby's is nog niet volledig ontwikkeld. Samenvattend kan worden gesteld dat de effectiviteit van psychotherapeutische behandelingen veel productiever is dan die van medicamenteuze behandeling. In moeilijke gevallen, waar er geen garantie is voor de veiligheid van de moeder en haar kind, kunnen psychotrope antidepressiva niet ontbreken. Meer informatie over medicamenteuze behandeling vindt u onder ons onderwerp: Antidepressiva
