Een kwaadaardige degeneratie van het vrouwelijk borstweefsel (lat. "Mamma") wordt borstcarcinoom genoemd. Vooral in westerse landen borstkanker is de meest voorkomende vorm van kanker en statistisch gezien zal één op de negen vrouwen de kanker tijdens haar leven ontwikkelen.
De piek van de ziekte is ongeveer 45 jaar en het risico neemt daarna weer toe de menopauze. Prolifererende borstkanker kan worden onderverdeeld in twee vormen, afhankelijk van waar het voorkomt:
- Het lobulair carcinoom, dat zich op de glandulaire lobben van het borstweefsel bevindt, en
- Ductaal carcinoom in de glandulaire kanalen van de borst.
Andere vormen van mammacarcinoom zijn ook bekend, maar komen veel minder vaak voor. Deze omvatten inflammatoir borstcarcinoom, wat ook de gevaarlijkste vorm is.
Het zogenaamde “carcinoma in situ” daarentegen groeit nog niet invasief (vernietigend weefsel) en heeft daardoor een betere prognose, maar een ontwikkeling naar een invasief groeiend borstcarcinoom is mogelijk. de ziekte van Paget van de borstklier is een vorm van borstkanker dat manifesteert zich aanvankelijk vooral door eczeem formatie in de tepel Oppervlakte. Dit eczeem jeukt erg.
Terwijl de veranderingen in de tepel veroorzaakt door de ziekte van Paget werden al in 1856 beschreven, daar was geen verband mee borstkanker (borstcarcinoom) tot 1874 door J. Paget. J. Paget voerde een onderzoek uit bij 15 patiënten bij wie hij observeerde dat ze soortgelijke verwondingen vertoonden tepel en een paar jaar later hadden ze allemaal borsten gekregen kanker. In de daaropvolgende jaren werden nog veel meer onderzoeken en experimenten uitgevoerd om het pathomechanisme (progressie / ontwikkeling van de ziekte) te achterhalen. De belangrijkste studie werd echter uitgevoerd door Jacobeus in 1904, die identificeerde de ziekte van Paget als een interductaal kanker. Destijds dacht men echter nog dat dit kanker was een precancereuze voorwaardeeen kanker van de apocriene klieren of een chronische degeneratieve verandering van de huid.
