De fixerende verbanden, waaronder bijvoorbeeld de gips, de spalk, de tape en het plastic verband, zijn therapeutische middelen voor orthopedie en traumachirurgie, voornamelijk voor de behandeling van pathologische mobiliteit van verschillende gewrichten, ligamentletsels en voor de conservatieve behandeling van fracturen. Er zijn verschillende indicaties (toepassingsgebieden) voor de verschillende soorten fixeerverbanden, aangezien de verschillende ziektebeelden niet even goed behandeld kunnen worden met elk type fixatief verband. De mate van fixatie met een tape als functioneel verband is niet te vergelijken met totale immobilisatie door a gips gips. Fixatie kan vaak worden gebruikt om te helpen bij het genezingsproces.
Indicaties (toepassingsgebieden)
- Musculatuur - fixatie voor spierblessures is vaak geïndiceerd omdat, naast een verbeterde genezing, er een verminderde kans op complicaties is. In aanwezigheid van uitzetting (Spierpijn), spier stretching treedt boven fysiologische niveaus op en leidt niet tot weefselschade. Verdere belasting kan echter weefselschade veroorzaken in de vorm van een spiervezel scheuren, maar dit kan worden voorkomen door relatieve immobilisatie met een tape. Als spiervezel of er al spierbundeltranen zijn ontwikkeld, kan de patiënt ook baat hebben bij immobilisatie om verdere weefselschade te voorkomen. De keuze van een geschikt verband moet in overleg met de behandelende arts worden bepaald.
- Ligamenteuze verwondingen - ligamenteuze en capsulaire verwondingen vormen een veel voorkomende indicatie voor fixerende verbanden. Als belangrijk toepassingsgebied voor tapeverbanden kunnen lichtere verwondingen van worden genoemd gewrichten, zoals ligamentstammen en laaggradige ligamentbreuken (ligamentscheuren). Bij gewrichtsblessures van de knie kan bij vervorming (verdraaiing) conservatieve behandeling plaatsvinden door middel van kortdurende verlichting in combinatie met aansluitende spierrevalidatietraining. In het geval van een breuk van een collateraal ligament zonder bijkomende verwondingen en zonder instabiliteit, vertegenwoordigen collaterale ligament stabiliserende spalken de goud standaard (therapie methode van eerste keuze).
- pezen en spieraanhechtingspunten - met een relatieve immobilisatie in de vorm van a bandagevooral milde tendopathieën (schade aan een pees) kunnen functioneel worden behandeld.
- bewegingsapparaat 피로 - chronische overbelastingsprocessen van het bewegingsapparaat kunnen schade aan het gehele bewegingsapparaat veroorzaken. Voldoende (voldoende / voldoende) spalken maakt een 피로 breuk, wat een kruipende breuk is (bot fractuur) door overbelasting optimaal kunnen worden behandeld met conservatieve maatregelen.
- Statische misvormingen van het skelet - fixatie met a gips cast is vooral nodig om misvormingen te corrigeren, vooral in de groeiende leeftijd. Aangegeven skeletafwijkingen zijn onder meer scoliose (laterale buiging van de wervelkolom met gelijktijdige rotatie (verdraaiing) van de wervels) en een axiale afwijking aan de onderste en bovenste extremiteiten. In het geval van scoliosewordt ofwel een corrigerend rompgips ofwel een orthese gebruikt. Bij de behandeling van scoliosespeelt de romporthese een overheersende rol, aangezien de orthese van kunststof (medisch hulpmiddel voor het stabiliseren, immobiliseren, ontlasten, geleiden of corrigeren van bijvoorbeeld de romp) zorgt voor een betere hygiëne. Bij skeletveranderingen van de voet, zoals een platvoet of een spreidvoet (pes transversoplanus), worden vaak bandages of spalken gebruikt.
Contra-indicaties
- Breuken - een tape-verband is meestal gecontra-indiceerd. (In het geval van een gipsverband is dit natuurlijk geen algemene contra-indicatie).
- Huidletsel
- Hematomen (blauwe plekken)
- Enorme spierkneuzingen
- Myositis (spierontsteking)
- Verwondingen in combinatie met arteriële bloeding
- Scheur van de volledige pees
- Allergisch huid reacties (bij gebruik van het ene materiaal moet in het geval van allergische reactie).
Voor therapie
Nauwkeurige verificatie van de geschiktheid van de therapeutische interventie voor de ziekte is essentieel. Onjuiste zorg voor een misvorming of een breuk wel leiden naar therapie- refractaire (niet-behandelbare) veranderingen van het skelet. Om complicaties te voorkomen, moet een gedetailleerde geschiedenis en onderzoek worden uitgevoerd met betrekking tot reeds bestaande bewegingsbeperkingen, problemen met de bloedsomloop, sensorische beperkingen (zenuwschade), En huid en veranderingen van zacht weefsel voordat de fixerende verbanden worden aangebracht.
De procedure
Het basisprincipe van fixerende verbanden is om te immobiliseren gewrichten en corrigeer een verkeerde positie van een gewricht. Naast traditionele fixatie met een gipsverband, moderne verbanden bestaande uit water-polymeriserende en vezelversterkte kunststoffen worden bijvoorbeeld vaker gebruikt.
Na therapie
Afhankelijk van de keuze van het fixeerverband en de onderliggende indicatie zijn regelmatige vervolgbezoeken noodzakelijk. Vooral in het geval van een gipsverband en het terugkeren van de symptomen moet een compartimentsyndroom worden overwogen, dat zo snel mogelijk adequaat moet worden behandeld!
Mogelijke complicaties
- Druk necrose (afsterven van weefsel door druk).
- Zenuwlaesies (zenuwschade).
- Oedeem (vochtophoping in het weefsel)
- Allergische reacties
- Vermindering van de bloedstroom
- Compartimentsyndroom (verstoring van arterieel en veneus bloed stroom als gevolg van een opkomende hematoom/blauwe plek en ischemisch oedeem / zwelling door verminderde bloedstroom).
- Contracturen (beperking van functie en beweging) van het spierstelsel en gewrichtsafwijking
- Pijn
